نوجوانی در دنیای نت
خانه‌ای را تصور کنید که یک بزرگراه از وسط سالن پذیرایی یا اطاق خواب آن می‌گذرد، چه احساسی را به شما منتقل می‌کند؟ چقدر می‌توانید در آن خانه زندگی آرامی داشته باشید؟ حتما جواب‌تان این است که چنین چیزی غیر‌ممکن خواهد بود اما بهتر است بدانید همین حالا در اکثر خانه‌ها این اتفاق افتاده است.
یک راه بزرگ ارتباطی آن هم نه از نوع کوچه‌ی فرعی یا خیابان معمولی، آن‌قدر بزرگ که همه‌ی دنیا در آن جای می‌گیرد و می‌تواند از آن عبور کند. این بزرگراه، در خانه‌های‌تان، جایی که باید محلی برای استراحت و آرامش باشد، جا خوش کرده است و با یک دکمه می‌توانید به آسانی وارد آن شوید. هرچند رفتوآمد زیاد در بزرگراه‌های شلوغ، برای ما بزرگ‌ترها هم مناسب نیست و آرامش‌مان را سلب می‌کند اما وقتی پای فرزندان‌مان به میان می‌آید، حساسیت‌مان چند برابر میشود.
اگر نوجوان‌تان بگوید می‌خواهد از عرض یک اتوبان که ماشین‌ها با سرعت زیادی در آن رفتوآمد می‌کنند، عبور کند به او اجازه خواهید داد؟ به‌طور حتم قبول نمی‌کنید اما برای فرزندتان یک کامپیوتر شخصی می‌خرید، اینترنت پر‌سرعت برای خانه تهیه می‌کنید و می‌گذارید او وارد این بزرگراه ارتباطی شود که خطرش از مثال قبلی چند برابر بیشتر خواهد بود.
در این مقاله قصد ندارم اینترنت را یک غول بی‌شاخ و دم و خطرناک معرفی کنم که باید از آن دوری کرد، چه خوب و چه بد، زندگی ما از دهه‌ی 80 روز‌به‌روز بیشتر با آن گره خورده و انصافا کمک‌های زیادی به ما کرده است. اما این صنعت وارداتی مانند هر وسیله‌ی دیگری باید از روی بروشورش مصرف شود. البته بروشوری که نه توسط کشور سازنده‌ی آن بلکه توسط ما و طبق فرهنگ‌مان تهیه شده باشد.
بایدها و نبایدهای استفاده از اینترنت
طبق فرهنگ ما، تربیت فرزند باید و نبایدهای خاص خود را دارد، حتی در فضای مجازی. پس برای آن‌که فرزند نوجوان‌تان به سلامت از این بزرگراه عبور کند، چند نکته را فراموش نکنید؛
اول از همه باید با فرزندتان صحبت کنید. شما مسئول تربیت او هستید و هیچ‌کس نمی‌تواند مثل شما او را برای زندگی امروز آماده کند.همان‌طور که وقتی کودک بود با گفتن «جیز» به او می‌فهماندید وسیله‌ای تیز و یا داغ است و نباید دست بزند، امروز هم با یک کلام شیرین می‌توانید در مورد خطرات استفاده‌ی ناصحیح از اینترنت با او صحبت کنید. به او بیاموزید کاربری هوشمند و مسئول باشد.
قانون مهم دنیای مجازی را به او یاد بدهید: «کاری که در دنیای واقعی نباید انجام دهی، در دنیای مجازی هم ممنوع است.»
-نمی‌شود استفاده از اینترنت را ممنوع کرد اما می‌توان برای آن قوانینی گذاشت. مثلا کلمه‌ی اینترنت نامحدود نباید در خانه‌ی شما مجاز باشد.
ساعاتی که فرزندتان اجازه دارد از اینترنت استفاده کند را مشخص کنید. این تعداد ساعات هر چه نوجوان کم سن‌تر باشد، باید کم‌تر تنظیم گردد.
-اگر بتوانید رایانه‌ی خانه را جایی بگذارید که در کنترل نگاه شما هم باشد، حتماً این‌کار را انجام دهید. اما اگر چنین چیزی ممکن نیست و اگر فرزندتان رایانه شخصی دارد (پیشنهاد ما این است که چنین وسیله‌ای را تا ابتدای سنین جوانی و ورود به دانشگاه خریداری نکنید) نگذارید در یک اطاق با در بسته با آن کار کند. حتی اگر در اطاق شخصی‌اش این کار را انجام می‌دهد، شما رفتوآمد داشته باشید.
-علم خود را از اینترنت بالا ببرید. باید هم‌پای فرزندتان پیشرفت کنید. اگر هم‌پای رفتن‌تان نباشد، جا می‌مانید و آن‌وقت نمی‌دانید چه اتفاقاتی ممکن است برای او پیش می‌آید. به‌روز بودن شما به همراهی با فرزندتان کمک می‌کند.
-بد نیست هرازگاهی به رایانه سر بزنید و ببینید چه جستجوهایی انجام شده، البته این مهندسان دانشگاه نرفته، آن‌قدر به کوچه پس کوچه‌های اینترنت وارد هستند که ممکن است بتوانند اثر پای خود را پاک کنند. اگر رفتار غیر‌معمولی از فرزندتان دیدید، برنامه‌هایی مخصوص والدین کارآگاه روی سیستم نصب کنید تا مطمئن شوید خطری او را تهدید نمی‌کند البته در شرایط عادی چنین چیزی لازم نیست.
آخرین نکته و مهم‌ترین این است که اگر شما جای خالی بدهید، خیلی زود هرچیز و هرکسی ممکن است جای‌تان را پر کند. اشتغال زیاد و وقت نگذاشتن برای فرزندان، او را به سمت دنیای مجازی سوق می‌دهد که می‌تواند دوستان و نزدیکان همیشه در دسترسی داشته باشد که همیشه کنار او هستند. اگر خانواده‌ی گرم و صمیمی داشته باشید، برای اوقات فرزندان‌تان برنامه‌ریزی کنید، با او دوست باشید و بگذارید اتاق‌های خانه‌تان با خاطرات شیرین با هم بودن، پر شود، با این روش، شما بزرگ‌ترین فیلترینگ را در قلب نوجوان‌تان ایجاد کرده‌اید.
منبع: فعلن مجردها
یک راه بزرگ ارتباطی آن هم نه از نوع کوچه‌ی فرعی یا خیابان معمولی، آن‌قدر بزرگ که همه‌ی دنیا در آن جای می‌گیرد و می‌تواند از آن عبور کند. این بزرگراه، در خانه‌های‌تان، جایی که باید محلی برای استراحت و آرامش باشد، جا خوش کرده است و با یک دکمه می‌توانید به آسانی وارد آن شوید. هرچند رفتوآمد زیاد در بزرگراه‌های شلوغ، برای ما بزرگ‌ترها هم مناسب نیست و آرامش‌مان را سلب می‌کند اما وقتی پای فرزندان‌مان به میان می‌آید، حساسیت‌مان چند برابر میشود.
اگر نوجوان‌تان بگوید می‌خواهد از عرض یک اتوبان که ماشین‌ها با سرعت زیادی در آن رفتوآمد می‌کنند، عبور کند به او اجازه خواهید داد؟ به‌طور حتم قبول نمی‌کنید اما برای فرزندتان یک کامپیوتر شخصی می‌خرید، اینترنت پر‌سرعت برای خانه تهیه می‌کنید و می‌گذارید او وارد این بزرگراه ارتباطی شود که خطرش از مثال قبلی چند برابر بیشتر خواهد بود.
در این مقاله قصد ندارم اینترنت را یک غول بی‌شاخ و دم و خطرناک معرفی کنم که باید از آن دوری کرد، چه خوب و چه بد، زندگی ما از دهه‌ی 80 روز‌به‌روز بیشتر با آن گره خورده و انصافا کمک‌های زیادی به ما کرده است. اما این صنعت وارداتی مانند هر وسیله‌ی دیگری باید از روی بروشورش مصرف شود. البته بروشوری که نه توسط کشور سازنده‌ی آن بلکه توسط ما و طبق فرهنگ‌مان تهیه شده باشد.
بایدها و نبایدهای استفاده از اینترنت
طبق فرهنگ ما، تربیت فرزند باید و نبایدهای خاص خود را دارد، حتی در فضای مجازی. پس برای آن‌که فرزند نوجوان‌تان به سلامت از این بزرگراه عبور کند، چند نکته را فراموش نکنید؛
اول از همه باید با فرزندتان صحبت کنید. شما مسئول تربیت او هستید و هیچ‌کس نمی‌تواند مثل شما او را برای زندگی امروز آماده کند.همان‌طور که وقتی کودک بود با گفتن «جیز» به او می‌فهماندید وسیله‌ای تیز و یا داغ است و نباید دست بزند، امروز هم با یک کلام شیرین می‌توانید در مورد خطرات استفاده‌ی ناصحیح از اینترنت با او صحبت کنید. به او بیاموزید کاربری هوشمند و مسئول باشد.
قانون مهم دنیای مجازی را به او یاد بدهید: «کاری که در دنیای واقعی نباید انجام دهی، در دنیای مجازی هم ممنوع است.»
-نمی‌شود استفاده از اینترنت را ممنوع کرد اما می‌توان برای آن قوانینی گذاشت. مثلا کلمه‌ی اینترنت نامحدود نباید در خانه‌ی شما مجاز باشد.
ساعاتی که فرزندتان اجازه دارد از اینترنت استفاده کند را مشخص کنید. این تعداد ساعات هر چه نوجوان کم سن‌تر باشد، باید کم‌تر تنظیم گردد.
-اگر بتوانید رایانه‌ی خانه را جایی بگذارید که در کنترل نگاه شما هم باشد، حتماً این‌کار را انجام دهید. اما اگر چنین چیزی ممکن نیست و اگر فرزندتان رایانه شخصی دارد (پیشنهاد ما این است که چنین وسیله‌ای را تا ابتدای سنین جوانی و ورود به دانشگاه خریداری نکنید) نگذارید در یک اطاق با در بسته با آن کار کند. حتی اگر در اطاق شخصی‌اش این کار را انجام می‌دهد، شما رفتوآمد داشته باشید.
-علم خود را از اینترنت بالا ببرید. باید هم‌پای فرزندتان پیشرفت کنید. اگر هم‌پای رفتن‌تان نباشد، جا می‌مانید و آن‌وقت نمی‌دانید چه اتفاقاتی ممکن است برای او پیش می‌آید. به‌روز بودن شما به همراهی با فرزندتان کمک می‌کند.
-بد نیست هرازگاهی به رایانه سر بزنید و ببینید چه جستجوهایی انجام شده، البته این مهندسان دانشگاه نرفته، آن‌قدر به کوچه پس کوچه‌های اینترنت وارد هستند که ممکن است بتوانند اثر پای خود را پاک کنند. اگر رفتار غیر‌معمولی از فرزندتان دیدید، برنامه‌هایی مخصوص والدین کارآگاه روی سیستم نصب کنید تا مطمئن شوید خطری او را تهدید نمی‌کند البته در شرایط عادی چنین چیزی لازم نیست.
آخرین نکته و مهم‌ترین این است که اگر شما جای خالی بدهید، خیلی زود هرچیز و هرکسی ممکن است جای‌تان را پر کند. اشتغال زیاد و وقت نگذاشتن برای فرزندان، او را به سمت دنیای مجازی سوق می‌دهد که می‌تواند دوستان و نزدیکان همیشه در دسترسی داشته باشد که همیشه کنار او هستند. اگر خانواده‌ی گرم و صمیمی داشته باشید، برای اوقات فرزندان‌تان برنامه‌ریزی کنید، با او دوست باشید و بگذارید اتاق‌های خانه‌تان با خاطرات شیرین با هم بودن، پر شود، با این روش، شما بزرگ‌ترین فیلترینگ را در قلب نوجوان‌تان ایجاد کرده‌اید.
منبع: فعلن مجردها
