نوجواني که اخلاق بچگانه دارد
رفتار و اخلاقم بچگانه است
پسري ۱۷ ساله هستم و آخرين فرزند خانواده ام. رفتار و اخلاقم بچگانه است و بر آن کنترلي ندارم. خانواده ام نيز با من رفتار بچگانه اي دارند و از اين موضوع بسيار رنج مي برم. چگونه اين رفتار را از بين ببرم؟
-
پاسخ:
مخاطب عزيز، اگر خانواده را به شکل يک زنجيره به هم پيوسته در نظر بگيريم، بايد بپذيريد که هر يک از حلقه هاي اين زنجيره متناسب با جايگاه خود، مسائل و مشکلات خاص خود را دارد که اگر حل نشود، سيستم خانواده را دچار مشکل مي کند. روانشناسان بر اين باورند که جايگاه سني کودک و نوجوان در خانواده و اين که فرزند چندم باشد، اهميت و تاثير فراواني در زندگي آينده او دارد. به طور مثال معمولاً کوچک ترين فرزند خانواده، با اصرار و پافشاري، خواهان به کرسي نشاندن حرف خود است. جالب است بدانيد که اعضاي خانواده ها هم معمولاً با انجام دادن داوطلبانه کارهايي که آخرين فرزند خانواده قادر به انجام آن هاست، او را از خود راضي بار مي آورند.
همچنين به طور کلي فرزندان آخر در خانواده ها، شانس کمتري دارند تا وظايفي در خانه به آن ها واگذار شود. گاهي خواهران و برادران بزرگ تر با ايفاي نقش پدر و مادر براي اصلاح رفتار فرزند کوچک تر او را تنبيه و توبيخ مي کنند و فرزند کوچک تر نيز در واکنش نسبت به رفتار خواهران و برادران بزرگ تر از نداشتن بعضي امکانات اظهار شکايت و نگراني مي کند. بدين ترتيب، معمولاً کوچک ترين فرزند خانواده ها زود رنج و جسور بار مي آيد و هميشه متوقع هستند که ديگر اعضاي خانواده بايد به آن ها کمک کنند. با توجه به نکاتي که مطرح شد، توصيه هايي که مي تواند در اين زمينه به شما کمک کند، در ادامه اين مطلب بيان شده است. در خانواده مسئوليت پذيرتر شويد
-
بايد خودتان را در موقعيت هايي قرار دهيد که خانواده تان وظايفي را به شما بسپارند که توان انجام دادنشان را داشته باشيد. اين فعاليت ها اگر با موفقيت شما به پايان برسد، ديدگاه خانواده تان را نسبت به شما تغيير خواهد داد.
همچنين ايجاد يک تصوير ذهني مثبت از خود و توانايي هايتان در رسيدن به اين هدف، کمک بسياري به شما خواهد کرد.
برداشتتان را اصلاح کنيد
سرزنش و خرده گيري هاي بي مورد از خود، سبب کاهش اعتماد به نفستان مي شود بنابراين حتي اگر ديگران گفتند که شما رفتارهاي بچگانه اي داريد، شما نبايد به اين باور برسيد که اخلاق و رفتارتان بچگانه است و بايد اين برداشت از خود را اصلاح کنيد. در پيامکتان گفته ايد که از شرايط فعلي تان بسيار رنج مي بريد.
توجه داشته باشيد که اين رنج، نتيجه خود سرزنشي هايي است که مدام آن ها را تکرار مي کنيد. همچنين شما بايد احساسات مثبت و منفي خود را بروز دهيد تا ديگران متوجه احساسات شما بشوند.
- خودتان را مقايسه نکنيد
توجه به تفاوت هاي فردي خود با ديگران به ويژه خواهر و برادرهايتان و اين که قادر هستيد توانمندي هاي مختلفي را بر اساس ويژگي هاي فردي خود کشف کنيد و آن ها را به کار گيريد، به شما کمک مي کند تا احساستان را از اين که رفتارهايتان بچگانه است، برطرف کنيد. همچنين دست از مقايسه خودتان با خواهر و برادرهايتان برداريد چراکه نتيجه اي برايتان نخواهد داشت.
در پايان تاکيد مي کنم که تقويت اعتماد به نفس، کليد رفع بسياري از مشکلات عاطفي و رفتاري است بنابراين پيشنهاد مي شود در اين مورد هرچه بيشتر مطالعه کنيد و تمام تلاشتان را براي بالا بردن اعتماد به نفستان به کار بگيريد.
-
عباسعلي براتي
کارشناس ارشد روانشناسي
پسري ۱۷ ساله هستم و آخرين فرزند خانواده ام. رفتار و اخلاقم بچگانه است و بر آن کنترلي ندارم. خانواده ام نيز با من رفتار بچگانه اي دارند و از اين موضوع بسيار رنج مي برم. چگونه اين رفتار را از بين ببرم؟
-
پاسخ:
مخاطب عزيز، اگر خانواده را به شکل يک زنجيره به هم پيوسته در نظر بگيريم، بايد بپذيريد که هر يک از حلقه هاي اين زنجيره متناسب با جايگاه خود، مسائل و مشکلات خاص خود را دارد که اگر حل نشود، سيستم خانواده را دچار مشکل مي کند. روانشناسان بر اين باورند که جايگاه سني کودک و نوجوان در خانواده و اين که فرزند چندم باشد، اهميت و تاثير فراواني در زندگي آينده او دارد. به طور مثال معمولاً کوچک ترين فرزند خانواده، با اصرار و پافشاري، خواهان به کرسي نشاندن حرف خود است. جالب است بدانيد که اعضاي خانواده ها هم معمولاً با انجام دادن داوطلبانه کارهايي که آخرين فرزند خانواده قادر به انجام آن هاست، او را از خود راضي بار مي آورند.
همچنين به طور کلي فرزندان آخر در خانواده ها، شانس کمتري دارند تا وظايفي در خانه به آن ها واگذار شود. گاهي خواهران و برادران بزرگ تر با ايفاي نقش پدر و مادر براي اصلاح رفتار فرزند کوچک تر او را تنبيه و توبيخ مي کنند و فرزند کوچک تر نيز در واکنش نسبت به رفتار خواهران و برادران بزرگ تر از نداشتن بعضي امکانات اظهار شکايت و نگراني مي کند. بدين ترتيب، معمولاً کوچک ترين فرزند خانواده ها زود رنج و جسور بار مي آيد و هميشه متوقع هستند که ديگر اعضاي خانواده بايد به آن ها کمک کنند. با توجه به نکاتي که مطرح شد، توصيه هايي که مي تواند در اين زمينه به شما کمک کند، در ادامه اين مطلب بيان شده است. در خانواده مسئوليت پذيرتر شويد
-
بايد خودتان را در موقعيت هايي قرار دهيد که خانواده تان وظايفي را به شما بسپارند که توان انجام دادنشان را داشته باشيد. اين فعاليت ها اگر با موفقيت شما به پايان برسد، ديدگاه خانواده تان را نسبت به شما تغيير خواهد داد.
همچنين ايجاد يک تصوير ذهني مثبت از خود و توانايي هايتان در رسيدن به اين هدف، کمک بسياري به شما خواهد کرد.
برداشتتان را اصلاح کنيد
سرزنش و خرده گيري هاي بي مورد از خود، سبب کاهش اعتماد به نفستان مي شود بنابراين حتي اگر ديگران گفتند که شما رفتارهاي بچگانه اي داريد، شما نبايد به اين باور برسيد که اخلاق و رفتارتان بچگانه است و بايد اين برداشت از خود را اصلاح کنيد. در پيامکتان گفته ايد که از شرايط فعلي تان بسيار رنج مي بريد.
توجه داشته باشيد که اين رنج، نتيجه خود سرزنشي هايي است که مدام آن ها را تکرار مي کنيد. همچنين شما بايد احساسات مثبت و منفي خود را بروز دهيد تا ديگران متوجه احساسات شما بشوند.
- خودتان را مقايسه نکنيد
توجه به تفاوت هاي فردي خود با ديگران به ويژه خواهر و برادرهايتان و اين که قادر هستيد توانمندي هاي مختلفي را بر اساس ويژگي هاي فردي خود کشف کنيد و آن ها را به کار گيريد، به شما کمک مي کند تا احساستان را از اين که رفتارهايتان بچگانه است، برطرف کنيد. همچنين دست از مقايسه خودتان با خواهر و برادرهايتان برداريد چراکه نتيجه اي برايتان نخواهد داشت.
در پايان تاکيد مي کنم که تقويت اعتماد به نفس، کليد رفع بسياري از مشکلات عاطفي و رفتاري است بنابراين پيشنهاد مي شود در اين مورد هرچه بيشتر مطالعه کنيد و تمام تلاشتان را براي بالا بردن اعتماد به نفستان به کار بگيريد.
-
عباسعلي براتي
کارشناس ارشد روانشناسي
مرجع : روزنامه خراسان
یه خواهر 25 ساله دارم که بیشتر با کار های من سرو کله میزنه تا مامانم.
الان هم چون توی کارش مشکل پیش اومده عصبی هستش و روی رفتار منم تاثیر گذاشته .
من توی سن حساسی هستم و پدرم اینو درک نمیکنه و مدام سر هر چیز کوچکی دعوا میکنه .
از زمانی که یادمه با پدرم مشکل داشتم و یک دختر عصبی شدم .
ولی بیشتر رفتار بچگانه دارم .
دوست دارم مثل همسن و سالام باشم .
هیچ دوست صمیمی ای هم ندارم .
یعنی اطرافیانم ادمای خوبی نیستن برای دوستی .
خیلی تنهام.
از اینکه با خواهرم در این مورد حرف بزنم خجالت میکشم .
دوست دارم رفتار بزرگونه و خوبی داشته باشم
لطف کنید راهنماییم کنید .