این ها باید بهتر از دیگران زبان بدن را بدانند!
دانش زبان بدن سال هاست از سوی روانشناسان، پلیس ها، وکلا و بسیاری از متخصصان دیگر، به عنوان راهنمایی برای تشخیص واقعیت پنهان شده پشت پرده دروغ های فریبنده مخاطبان شان، استفاده می شود اما انسانها حتی بدون آگاهی از اصول علمی این دانش نیز بسیاری از نشانه های بدنی را هنگام صحبت کردن طرف مقابل، به شکل شهودی و ناخودآگاه در طرف مقابل تشخیص می دهند و درباره درستی یا نادرستی اش گفته هایش قضاوت می کنند شاید چون، بخش عمده زبان بدن غریزی و بین انسان ها مشترک است و فقط جزء کوچکی از آن وابسته به فرهنگ و تربیت است.
گذشته از این، زبان بدن به چشم صاحبان رسانه در کشورهای توسعه یافته، کلیدی طلایی برای افزایش میزان تأثیرگذاری بر اذهان عمومی است. آنها معنای اولین درس ارتباطات یعنی فرایند انتقال پیام را که شامل سه جزء پیام، فرستنده و گیرنده آن است، بسیار عمیق تر از ما درک کرده اند و علاوه بر توجه به محتوای پیام و طبع گیرنده اش بخصوص در انتقال اخبار، فرستنده پیام را هم با روش های گوناگون از جمله تنظیم زبان بدنش، طوری کنترل می کنند که بیشترین حد تأثیر گذاری را داشته باشد. بر این اساس بسیاری از مجریان تلویزیون بویژه در شبکه های خبری خارجی، پیش از حضور مقابل دوربین، فنون زبان بدن را آموزش می بینند حال آن که برخی مجریان و گویندگان خبر در کشورمان از این دانش بی بهره اند و به همین خاطر، بدن شان پیامی کاملاً خلاف آنچه می گویند به مخاطب منتقل می کند.
یکی از نمونه های جالب در این زمینه، ژست نادرست و رایج در برخی اجراهای تلویزیونی داخلی است که در آن مجری- کارشناس با انگشت های قفل شده در هم و نگاه های سرگردان و غیر مستفیم با بینندگان سخن می گوید که ناخودآگاه به مخاطب القا می کند به حقیقت آنچه می گوید شک دارد حال آن که مجری کارشناس های شبکه های خبری خارجی، تعمداً از فن « کف دست باز » یعنی نشان دادن کف دست ها وقت صحبت کردن و نگاه مستقیم به لنز دوربین، در ارائه اخبار استفاده می کنند که احساس اعتماد به گفته های شان را با هر محتوایی، در ناخودآگاه مخاطب یا همان گیرنده پیام تقویت می کند. شکل دست ها فقط جزئی بسیار کوچک از فنون زبان بدن است که هر مجری بخصوص در بخش ارائه و تحلیل خبر باید از آن آگاه باشد و به همین خاطر به نظر می رسد امروز یکی از نیازهای اصلی و اساسی در رسانه ملی، استفاده از متخصصان زبان بدن برای آموزش جزئیات سرنوشت ساز اجرا به مجری – کارشناس هاست تا سطح تأثیرگذاری و باورپذیری اخبار و تحلیل ها را در ذهن مخاطبان چند برابر و ماندگار کند.
-
مریم یوشی زاده
گذشته از این، زبان بدن به چشم صاحبان رسانه در کشورهای توسعه یافته، کلیدی طلایی برای افزایش میزان تأثیرگذاری بر اذهان عمومی است. آنها معنای اولین درس ارتباطات یعنی فرایند انتقال پیام را که شامل سه جزء پیام، فرستنده و گیرنده آن است، بسیار عمیق تر از ما درک کرده اند و علاوه بر توجه به محتوای پیام و طبع گیرنده اش بخصوص در انتقال اخبار، فرستنده پیام را هم با روش های گوناگون از جمله تنظیم زبان بدنش، طوری کنترل می کنند که بیشترین حد تأثیر گذاری را داشته باشد. بر این اساس بسیاری از مجریان تلویزیون بویژه در شبکه های خبری خارجی، پیش از حضور مقابل دوربین، فنون زبان بدن را آموزش می بینند حال آن که برخی مجریان و گویندگان خبر در کشورمان از این دانش بی بهره اند و به همین خاطر، بدن شان پیامی کاملاً خلاف آنچه می گویند به مخاطب منتقل می کند.
یکی از نمونه های جالب در این زمینه، ژست نادرست و رایج در برخی اجراهای تلویزیونی داخلی است که در آن مجری- کارشناس با انگشت های قفل شده در هم و نگاه های سرگردان و غیر مستفیم با بینندگان سخن می گوید که ناخودآگاه به مخاطب القا می کند به حقیقت آنچه می گوید شک دارد حال آن که مجری کارشناس های شبکه های خبری خارجی، تعمداً از فن « کف دست باز » یعنی نشان دادن کف دست ها وقت صحبت کردن و نگاه مستقیم به لنز دوربین، در ارائه اخبار استفاده می کنند که احساس اعتماد به گفته های شان را با هر محتوایی، در ناخودآگاه مخاطب یا همان گیرنده پیام تقویت می کند. شکل دست ها فقط جزئی بسیار کوچک از فنون زبان بدن است که هر مجری بخصوص در بخش ارائه و تحلیل خبر باید از آن آگاه باشد و به همین خاطر به نظر می رسد امروز یکی از نیازهای اصلی و اساسی در رسانه ملی، استفاده از متخصصان زبان بدن برای آموزش جزئیات سرنوشت ساز اجرا به مجری – کارشناس هاست تا سطح تأثیرگذاری و باورپذیری اخبار و تحلیل ها را در ذهن مخاطبان چند برابر و ماندگار کند.
-
مریم یوشی زاده
مرجع : سايت خبری جام جم آنلاین
