درگذشت ایرانشناس معروف آمریکایی/ وصیت برای دفن کنار زایندهرود+عکس
Richard Nelson Frye)
به گزارش ایسنا، «ریچارد نلسون فرای» که روز پنجشنبه (۲۷ مارس) در بوستون آمریکا درگذشت، در نوجوانی با مطالعه داستانهای تاریخی به شرق و تاریخ آن علاقهمند شد و به همین دلیل همزمان با تحصیل در رشته فلسفه در دانشگاه ایلینوی، در رشته تاریخ نیز به تحصیل پرداخت و زبان عربی و ترکی و هنرهای اسلامی را آموخت.
وی پس از آشنایی با «آلبرت اومستد»، مجذوب سخنان او درباره کشفیات جدید موسسه شرقشناسی در تخت جمشید شد و مطالعات خود را در این زمینه دنبال کرد.
پس از گذراندن دورههای چینشناسی و باستانشناسی چین و ژاپن، نزد «محمد سمسار» که دارای مدرک دکترا از دانشگاه پنسیلوانیا بود، زبان فارسی را آموخت. «فرای» به کمک او کتاب «تاریخ بخارا» اثر نرشخی را ترجمه کرد و همین تبدیل به رساله دکتری وی در دانشگاه هاروارد شد.
در سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ به ایران و افغانستان و هند سفر کرد و در این سفرها به آثار باستانی علاقه زیادی پیدا کرد.
این شرقشناس آمریکایی در ۹۱ سالگی و در مرداد 1389 (ژوئیه 2010) از سوی محمود احمدینژاد خانهای تاریخی و مجلل در اصفهان برای زندگی در ایران تا پایان عمر دریافت کرد. او در وصیتش خواسته بود تا پس از مرگ در اصفهان و در کنار رودخانه زایندهرود نزدیک آرامگاه پروفسور «آرتور پوپ»، شرقشناس معروف به خاک سپرده شود.
وی از سال 1948 تا 1990 عضو هیات علمی دانشگاه هاروارد بود و به عنوان استاد میهمان در کشورهای مختلف به تدریس پرداخت و از جمله از سال 1970 تا 76 استاد میهمان دانشگاه شیراز بود. «نلسون فرای» از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ عضو افتخاری سازمان "پرشن گلف آنلاین" بود و همواره با ارسال نامه به تحریفکنندگان، از نام خلیج فارس دفاع میکرد.
از کتابهای بسیاری که فرای درباره تمدن ایران و ایرانیان نوشته است میتوان به «ترجمه تاریخ بخارا»، «میراث باستانی ایران»، «عصر زرین فرهنگ ایران» و «تاریخ باستانی ایران» اشاره کرد.
زندگینامه:
وی پس از آشنایی با «آلبرت اومستد»، مجذوب سخنان او درباره کشفیات جدید موسسه شرقشناسی در تخت جمشید شد و مطالعات خود را در این زمینه دنبال کرد.
پس از گذراندن دورههای چینشناسی و باستانشناسی چین و ژاپن، نزد «محمد سمسار» که دارای مدرک دکترا از دانشگاه پنسیلوانیا بود، زبان فارسی را آموخت. «فرای» به کمک او کتاب «تاریخ بخارا» اثر نرشخی را ترجمه کرد و همین تبدیل به رساله دکتری وی در دانشگاه هاروارد شد.
در سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ به ایران و افغانستان و هند سفر کرد و در این سفرها به آثار باستانی علاقه زیادی پیدا کرد.
این شرقشناس آمریکایی در ۹۱ سالگی و در مرداد 1389 (ژوئیه 2010) از سوی محمود احمدینژاد خانهای تاریخی و مجلل در اصفهان برای زندگی در ایران تا پایان عمر دریافت کرد. او در وصیتش خواسته بود تا پس از مرگ در اصفهان و در کنار رودخانه زایندهرود نزدیک آرامگاه پروفسور «آرتور پوپ»، شرقشناس معروف به خاک سپرده شود.
وی از سال 1948 تا 1990 عضو هیات علمی دانشگاه هاروارد بود و به عنوان استاد میهمان در کشورهای مختلف به تدریس پرداخت و از جمله از سال 1970 تا 76 استاد میهمان دانشگاه شیراز بود. «نلسون فرای» از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ عضو افتخاری سازمان "پرشن گلف آنلاین" بود و همواره با ارسال نامه به تحریفکنندگان، از نام خلیج فارس دفاع میکرد.
از کتابهای بسیاری که فرای درباره تمدن ایران و ایرانیان نوشته است میتوان به «ترجمه تاریخ بخارا»، «میراث باستانی ایران»، «عصر زرین فرهنگ ایران» و «تاریخ باستانی ایران» اشاره کرد.
زندگینامه:
ریچارد نلسون فرای (Richard Nelson Frye) دهم ژانویه ۱۹۲۰ در خانوادهای سوئدیتبار در آلابامای آمریکا متولد شد.
فرای سپس به همراه خانواده به ایالت ایلینوی نقل مکان کرد.
در دوران نوجوانی با مطالعه داستانهای تاریخی به شرق و تاریخ آن علاقمند شد و به همین سبب همزمان با تحصیل در رشته فلسفه در دانشگاه ایلینوی، در رشته تاریخ نیز به تحصیل پرداخت و زبان عربی و ترکی و هنرهای اسلامی را آموخت.
او پس از گذراندن دورههای چینشناسی و باستانشناسی چین و ژاپن، زبان فارسی هم آموخت.
در سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ به ایران و افغانستان و هند سفر کرد و در این سفرها به آثار باستانی علاقه وافری یافت. در سال ۱۹۴۶ با ارائه ترجمه کتاب تاریخ بخارای از انجمن بورسیههای دانشگاه هاروارد بورسیه شد و در دانشکده مطالعات مشرقزمین و آفریقا در لندن به تحصیل زبان سغدی و پهلوی پرداخت و پس از بازگشت به هاروارد شروع به تدریس انسانشناسی و تاریخ و مذاهب خاورمیانه کرد و همزمان زبان ارمنی را آموخت. به سبب تلاش وی برای ایجاد کرسی تدریس زبان ارمنی و ارمنیشناسی در دانشگاه هاروارد، لقب «ارمنی افتخاری» را دریافت کرد.
تلاشهای او منجر به ایجاد کرسی تدریس مطالعات ایرانی در دانشگاه کلمبیا شد و به عنوان اولین استاد کرسی مطالعات ایرانی منصوب شد. بعدها آنجا را به قصد هاروارد ترک کرد. همچنین یکی دیگر از کارهای فرای در هاروارد، تأسیس مرکز مطالعات خاورمیانه بود. او یکی از بنیادگذاران مرکز مطالعات خاورمیانه در تهران بود و نخستین مدرسه تابستانی مطالعات ایرانی را در دانشگاه شیراز سازمان داد. فرای سفرهای متعددی به ایران کرد که از جمله آنها میتوان به سفرش در اوایل دهه هشتاد اشاره کرد.
علامه دهخدا در سال 1332 به او لقب ایراندوست داد و او نیز در کنار دستینه ( امضا ) خود این واژه را می نویسد . از دوستداران دکتر مصدق بود و سر کلاس هایش از کودتای 28 مرداد انتقاد می کرده است . کتاب روابط ایران و آمریکا نخستین کتاب او درباره ی ایران بود که پیرامون 60 سال پیش آن را نوشت .
همچنین یادداشت هایی زیر نام ایران بزرگ ، درباره ی ایران ، تاجیکستان و افغانستان ، واپسین کتاب او درباره ی ایران می باشد .
ریچارد فرای چند سال پیش برای دریافت جایزه از جشنواره ی خوارزمی به ایران آمد . پیش از آن نیز مجله ی بخارا ویژه نامه ای برای او تدارک دیده بود .
این ایران شناس بزرگ در اوایل دهه ی 90 در نامه ی به روزنامه ی نیویورک تایمز از نوشته های ایران ستیزانه ی این روزنامه انتقاد کرده بود .
او استاد فراخوانده ی ( مدعو ) دانشگاه های فرانکفورت ( 60 - 1959 ) ، هامبورگ ( 69 - 1968) ، شیراز ( 76 – 1970 ) و تاجیکستان ( 62 – 1990 ) بوده است و پیش از همه ی اینها استاد زبان انگلیسی در کالج حبیبه ی کابل ( در زمان جنگ جهانی دوم 44 - 1942 ) بود .
• فرای: آمریکا اهمیت ایران را درک نمیکند
وی در ۹۱ سالگی و در مرداد ۱۳۸۹ (ژوئیه ۲۰۱۰) از سوی محمود احمدینژاد خانهای در اصفهان برای زندگی در ایران تا پایان عمرش دریافت کرد. او در وصیتش خواسته تا پس از مرگش در اصفهان و در کنار رودخانه زاینده رود نزدیک آرامگاه پروفسور آرتور پوپ شرقشناس معروف به خاک سپرده شود.
ریچارد فرای در اصفهان
از میان کتابهای بسیاری که فرای درباره تمدن ایران و ایرانیان نوشتهاست میتوان به کتابهای زیر اشاره کرد:
ترجمه تاریخ بخارا
میراث باستانی ایران
عصر زرین فرهنگ ایران
تاریخ باستانی ایران
نلسون فرای، ریچارد، میترا (مهر) در باستان شناسی ایران، ترجمه ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق، مجله باستان شناسی و تاریخ، سال دوم، شماره ۲، ۱۳۶۷،
ویرایش چهار جلد از کتاب تاریخ ایران کمبریج (از یورش اعراب تا زمان سلجوقیان)
ریچارد نلسون فرای در روز پنج شنبه 27مارس 2014 (هفتم فروردین ۱۳۹۳) در سن ۹۴ سالگی در شهر بوستون درگذشت.
زندگینامه از همشهری
فرای سپس به همراه خانواده به ایالت ایلینوی نقل مکان کرد.
در دوران نوجوانی با مطالعه داستانهای تاریخی به شرق و تاریخ آن علاقمند شد و به همین سبب همزمان با تحصیل در رشته فلسفه در دانشگاه ایلینوی، در رشته تاریخ نیز به تحصیل پرداخت و زبان عربی و ترکی و هنرهای اسلامی را آموخت.
او پس از گذراندن دورههای چینشناسی و باستانشناسی چین و ژاپن، زبان فارسی هم آموخت.
در سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ به ایران و افغانستان و هند سفر کرد و در این سفرها به آثار باستانی علاقه وافری یافت. در سال ۱۹۴۶ با ارائه ترجمه کتاب تاریخ بخارای از انجمن بورسیههای دانشگاه هاروارد بورسیه شد و در دانشکده مطالعات مشرقزمین و آفریقا در لندن به تحصیل زبان سغدی و پهلوی پرداخت و پس از بازگشت به هاروارد شروع به تدریس انسانشناسی و تاریخ و مذاهب خاورمیانه کرد و همزمان زبان ارمنی را آموخت. به سبب تلاش وی برای ایجاد کرسی تدریس زبان ارمنی و ارمنیشناسی در دانشگاه هاروارد، لقب «ارمنی افتخاری» را دریافت کرد.
تلاشهای او منجر به ایجاد کرسی تدریس مطالعات ایرانی در دانشگاه کلمبیا شد و به عنوان اولین استاد کرسی مطالعات ایرانی منصوب شد. بعدها آنجا را به قصد هاروارد ترک کرد. همچنین یکی دیگر از کارهای فرای در هاروارد، تأسیس مرکز مطالعات خاورمیانه بود. او یکی از بنیادگذاران مرکز مطالعات خاورمیانه در تهران بود و نخستین مدرسه تابستانی مطالعات ایرانی را در دانشگاه شیراز سازمان داد. فرای سفرهای متعددی به ایران کرد که از جمله آنها میتوان به سفرش در اوایل دهه هشتاد اشاره کرد.
علامه دهخدا در سال 1332 به او لقب ایراندوست داد و او نیز در کنار دستینه ( امضا ) خود این واژه را می نویسد . از دوستداران دکتر مصدق بود و سر کلاس هایش از کودتای 28 مرداد انتقاد می کرده است . کتاب روابط ایران و آمریکا نخستین کتاب او درباره ی ایران بود که پیرامون 60 سال پیش آن را نوشت .
همچنین یادداشت هایی زیر نام ایران بزرگ ، درباره ی ایران ، تاجیکستان و افغانستان ، واپسین کتاب او درباره ی ایران می باشد .
ریچارد فرای چند سال پیش برای دریافت جایزه از جشنواره ی خوارزمی به ایران آمد . پیش از آن نیز مجله ی بخارا ویژه نامه ای برای او تدارک دیده بود .
این ایران شناس بزرگ در اوایل دهه ی 90 در نامه ی به روزنامه ی نیویورک تایمز از نوشته های ایران ستیزانه ی این روزنامه انتقاد کرده بود .
او استاد فراخوانده ی ( مدعو ) دانشگاه های فرانکفورت ( 60 - 1959 ) ، هامبورگ ( 69 - 1968) ، شیراز ( 76 – 1970 ) و تاجیکستان ( 62 – 1990 ) بوده است و پیش از همه ی اینها استاد زبان انگلیسی در کالج حبیبه ی کابل ( در زمان جنگ جهانی دوم 44 - 1942 ) بود .
• فرای: آمریکا اهمیت ایران را درک نمیکند
وی در ۹۱ سالگی و در مرداد ۱۳۸۹ (ژوئیه ۲۰۱۰) از سوی محمود احمدینژاد خانهای در اصفهان برای زندگی در ایران تا پایان عمرش دریافت کرد. او در وصیتش خواسته تا پس از مرگش در اصفهان و در کنار رودخانه زاینده رود نزدیک آرامگاه پروفسور آرتور پوپ شرقشناس معروف به خاک سپرده شود.
ریچارد فرای در اصفهان
از میان کتابهای بسیاری که فرای درباره تمدن ایران و ایرانیان نوشتهاست میتوان به کتابهای زیر اشاره کرد:
ترجمه تاریخ بخارا
میراث باستانی ایران
عصر زرین فرهنگ ایران
تاریخ باستانی ایران
نلسون فرای، ریچارد، میترا (مهر) در باستان شناسی ایران، ترجمه ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق، مجله باستان شناسی و تاریخ، سال دوم، شماره ۲، ۱۳۶۷،
ویرایش چهار جلد از کتاب تاریخ ایران کمبریج (از یورش اعراب تا زمان سلجوقیان)
ریچارد نلسون فرای در روز پنج شنبه 27مارس 2014 (هفتم فروردین ۱۳۹۳) در سن ۹۴ سالگی در شهر بوستون درگذشت.
زندگینامه از همشهری