پارکینسون چیست؟
دکتر بابک آزادنیا در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: پارکینسون یک بیماری است که با افزایش سن، احتمال بروز و شیوع آن نیز بیشتر شده و به علت کمبود ماده‌ای به نام دوپامین در مغز ایجاد میشود.
وی افزود: در افرادی که دچار پارکینسون شده‌اند، قسمت‌هایی از مغز که مسئول ساختن دوپامین است از بین می‌رود.
آزادنیا تصریح کرد: آغاز و پیشرفت بیماری تدریجی است و با علائمی نظیر لرزش در یک دست همراه با درد شانه، کندی حرکات، سفت شدن عضلات که حالت یک طرفه پیدا میکند و کندی حرکات به صورت غیرقرینه همراه است.
این متخصص خاطرنشان کرد: بیشترین علائم پارکینسون علائم حرکتی است و بیشتر به صورت لرزش دست، کندی حرکت و جابه‌جایی بیمار بروز میکند و قدم‌های بیمار نیز کوتاه و سریع است.
وی افزود: در صورت پیشرفت بیماری، بیمار در برخواستن از صندلی و تعادل نیز دچار مشکل شده و دچار افتادن‌های مکرر نیز میشود. بیماران پارکینسون با مشکلاتی همچون اختلال معده، نفخ بعد از غذا، اختلال ادرار، کابوس و اختلال در خواب مواجه هستند.
این متخصص مغز و اعصاب گفت: عواملی مانند ژنتیک و محیط در ایجاد این بیماری موثرند؛ بدین معنا که افرادی که در خانواده‌شان فرد مبتلا به پارکینسون دانرد بیش از سایرین در معرض ابتلا به پارکینسون قرار می‌گیرند.
وی افزود: استفاده از انواع سموم، حشره‌کش‌ها، خوردن ضربه به سر و کار کردن با برخی فلزات خطرناک از عوامل محیطی ابتلا به بیماری پارکینسون است.
آزادنیا تصریح کرد: برای درمان بیماران از انواع مختلف داروها استفاده میشود تا ماده دوپامین مغز را افزایش دهد و اختلاف حرکتی بیمار را برطرف کند.
این متخصص مغز و اعصاب در پایان یادآور شد: استفاده از آنتی اکسیدان‌ها و کافئین احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهد. اضطراب نیز یک عامل تشدیدکننده بیماری است؛ بنابراین به بیماران توصیه میشود ضمن دوری از اضطراب، داروهای خود را مصرف کرده و از قطع خودسرانه داروها دوری کنند.
