ايبوپروفن و بدن شما
اما اين داروها خطر بيماري ها و بروز علايم ناشي از آن را در قسمت هاي مختلف بدن افزايش مي دهد و در روند طبيعي درمان و بهبود بدن تداخل ايجاد مي کند.
استفاده بيش از حد از اين داروها مي تواند باعث التهاب شود که خود بيماري خودايمني را در پي دارد. در برخي افراد که به مدت طولاني از داروهاي «NSAIDS» استفاده مي کنند درد و التهاب افزايش مي يابد. اما مطالب ديگري که بايد درباره اين نوع دارو بدانيد:
داروهاي «NSAIDS» در قرن 19 براي نخستين بار عرضه شد.
اين داروها با پيشگيري از 2 نوع آنزيم، درد، تب و التهاب را کاهش مي دهد. اين آنزيم ها ليپيدي به نام پروستاگلاندين توليد مي کند که عملکرد سيستم گوارشي، کليه، عروق و ... را تنظيم مي کند.
پروستاگلاندين ها فعاليت هاي مهم درون بدن را تنظيم مي کند اما اين نوع داروها مي تواند همه آن ها را مختل کند. بنابراين زماني که درد، تب و التهاب را با مصرف اين نوع داروها درمان مي کنيم، روي عملکرد حياتي بدن تأثير منفي مي گذاريم.
افرادي که داروهاي «NSAIDS» را مصرف مي کنند، نسبت به ديگران 5 برابر در معرض خطر بروز زخم قرار دارند.
عوارض ناشي از مصرف اين داروها مي تواند به روده کوچک گسترش پيدا کند و منجر به سندروم نشت روده شود.
سندروم نشت روده مي تواند به بيماري خودايمني از جمله لوپوس، روماتوئيد آرتريت، آسم و ... منجر شود.
افرادي که از اين داروها به مقدار زياد استفاده مي کنند، در معرض خطر بيماري قلبي عروقي قرار دارند. اگرچه ناپروکسن اثر زيادي روي قلب ندارد اما بر عملکرد روده اثر مي گذارد.
نتايج بررسي ها نشان مي دهد، افرادي که دچار يک حمله قلبي شده اند، مصرف قرص هاي «NSAIDS» خطر مرگ آن ها را تقريبا تا 60درصد و حمله قلبي را تا 30درصد افزايش مي دهد.
داروهاي «NSAIDS» اغلب براي مبتلايان به آرتريت تجويز مي شود اما برخي تحقيقات نشان مي دهد اگرچه در مدت کوتاه اين داروها مي تواند درد و التهاب بيماران را کاهش دهد اما در طولاني مدت اين بيماري را بدتر مي کند.
بررسي هاي انجام شده روي حيوانات نشان مي دهد، مصرف اين نوع دارو پس از شکستگي استخوان مي تواند در درمان آن تداخل ايجاد کند.
اسيدچرب امگا3، التهاب بدن را کاهش مي دهد. گياهاني مانند دانه کتان، گوشت دام هايي که علف طبيعي مي خورند و تخم مرغ سرشار از امگا3 است.
