چرا برخی افراد مبتلا به سرطان به درمان پاسخ مثبتی نمی دهند
در یک مطالعه جدید، محققان دریافتند بیمارانی که نوع خاصی از پادگن گلبول سفید انسانی (HLA) دارند، از دسته ای پروتئینی در ارائه قطعات پروتئین توصیف شده به عنوان "پپتیدها" به سیستم ایمنی بدن بهره مند می شوند.
داده های منتشر شده در Nature Cancer روی نوعی پادگن گلبول سفید انسانی(HLA) به نام (B44) متمرکز بوده که تقریباً در نیمی از افراد وجود دارد. در ملانوم، بیماران مبتلا به HLA-B44 به خوبی با ایمونوتراپی کار می کنند، اما در سرطان ریه سلول کوچک، متداول ترین نوع سرطان ریه اکثر افراد مبتلا به HLA-B44 عملکرد خوبی نسبت به افراد بدون HLA-B44 ندارند.
در این مطالعه، نویسندگان دریافتند که پاسخ های مختلف ناشی از انواع مختلف جهش است که در هر یک از زیرگروه های سرطان شایع است. دکتر "امی کامینگز" روان شناس بالینی در این خصوص گفت: کشف این که ایمنی درمانی در بیماران HLA-B44 در سرطان ریه متفاوت از سایر سرطان ها هم چون "ملانوم" (وخیم ترین نوع سرطان پوست) است که واقعاً محققان را به این فکر انداخت که به چگونگی عملکرد HLA-B44 بپردازند. معمولاً تصور می شود برای دو نوع سرطان که به طور کلی به ایمونوتراپی پاسخ می دهند، اصول مشابهی از نظر مشخصات بیمارانی وجود دارد، اما در این مورد چنین نیست.
برای بررسی نقش پادگن گلبول سفید انسانی(HLA) در پاسخ ایمونوتراپی، محققان UCLA توالی تومورهای ملانوم و سلول های غیر کوچک سلول ریز و نمونه های خون را تعیین کردند. تعیین توالی تمام موجود به ژن های تولید کننده پروتئین و جهش هایی که ممکن است در سرطان وجود داشته باشد، نگاه می کند. جهش در ژن های تولید کننده پروتئین اغلب منجر به پپتیدی می شود که سیستم ایمنی بدن می تواند آن را غیرطبیعی تشخیص دهد و آن را "نئوپیتوپ" می نامند. این تیم نئوپیتوپ های تولید شده توسط جهش های بیماران را برای شناسایی موارد مؤثر در HLA-B44 پیش بینی کرده و به سلول های ایمنی ارائه می دهد. با این اطلاعات، آن ها نتایج درمان از جمله بقا را تجزیه و تحلیل کردند.
از طریق این آزمایشات، محققان دریافتند که در بیماران مبتلا به سرطان ریه HLA-B44 فقط کسانی که نئوپیتوپ مشابه آن هایی که معمولاً در ملانوم یافت می شوند، پاسخ خوبی به ایمونوتراپی دارند.
از همه مهم تر این است که پاسخ ها دوام زیادی دارند؛ به این معنی که بیماران غیر کوچک سرطانی ریه با HLA-B44 و نئوپیتوپ های مشابه ملانوم پاسخ هایی به ایمونوتراپی دارند که سال ها به طول انجامید.
داده های منتشر شده در Nature Cancer روی نوعی پادگن گلبول سفید انسانی(HLA) به نام (B44) متمرکز بوده که تقریباً در نیمی از افراد وجود دارد. در ملانوم، بیماران مبتلا به HLA-B44 به خوبی با ایمونوتراپی کار می کنند، اما در سرطان ریه سلول کوچک، متداول ترین نوع سرطان ریه اکثر افراد مبتلا به HLA-B44 عملکرد خوبی نسبت به افراد بدون HLA-B44 ندارند.
در این مطالعه، نویسندگان دریافتند که پاسخ های مختلف ناشی از انواع مختلف جهش است که در هر یک از زیرگروه های سرطان شایع است. دکتر "امی کامینگز" روان شناس بالینی در این خصوص گفت: کشف این که ایمنی درمانی در بیماران HLA-B44 در سرطان ریه متفاوت از سایر سرطان ها هم چون "ملانوم" (وخیم ترین نوع سرطان پوست) است که واقعاً محققان را به این فکر انداخت که به چگونگی عملکرد HLA-B44 بپردازند. معمولاً تصور می شود برای دو نوع سرطان که به طور کلی به ایمونوتراپی پاسخ می دهند، اصول مشابهی از نظر مشخصات بیمارانی وجود دارد، اما در این مورد چنین نیست.
برای بررسی نقش پادگن گلبول سفید انسانی(HLA) در پاسخ ایمونوتراپی، محققان UCLA توالی تومورهای ملانوم و سلول های غیر کوچک سلول ریز و نمونه های خون را تعیین کردند. تعیین توالی تمام موجود به ژن های تولید کننده پروتئین و جهش هایی که ممکن است در سرطان وجود داشته باشد، نگاه می کند. جهش در ژن های تولید کننده پروتئین اغلب منجر به پپتیدی می شود که سیستم ایمنی بدن می تواند آن را غیرطبیعی تشخیص دهد و آن را "نئوپیتوپ" می نامند. این تیم نئوپیتوپ های تولید شده توسط جهش های بیماران را برای شناسایی موارد مؤثر در HLA-B44 پیش بینی کرده و به سلول های ایمنی ارائه می دهد. با این اطلاعات، آن ها نتایج درمان از جمله بقا را تجزیه و تحلیل کردند.
از طریق این آزمایشات، محققان دریافتند که در بیماران مبتلا به سرطان ریه HLA-B44 فقط کسانی که نئوپیتوپ مشابه آن هایی که معمولاً در ملانوم یافت می شوند، پاسخ خوبی به ایمونوتراپی دارند.
از همه مهم تر این است که پاسخ ها دوام زیادی دارند؛ به این معنی که بیماران غیر کوچک سرطانی ریه با HLA-B44 و نئوپیتوپ های مشابه ملانوم پاسخ هایی به ایمونوتراپی دارند که سال ها به طول انجامید.
منبع: مدیکال اکسپرس
مرجع : نوآوران
