جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
دوشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۲ / ۱۳:۵۵
کد مطلب: 61940
۰

اسب درمانی و اتیسم

اسب درمانی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم
اسب درمانی و اتیسم
اسب درمانی منجر به بهبود مهارت های مختلف افراد دارای اختلال اوتیسم می شود، با افزایش ارتباط و ایجاد کنترل بر رفتار، زمینه برای کاهش قابل توجه پرخاشگری این افراد مهیا می گردد مبتلایان به اختلال اوتیسم، دارای برخی ناتوانی های رفتاری و کلامی هستند که محققان برای رفع و یا کنترل آن ها تلاش های زیادی را انجام می دهند. در یکی از این تلاش های پژوهشی، محققان ایرانی روش اسب درمانی را با موفقیت آزمایش و توصیه کرده اند.
 اوتیسم نوعی اختلال رشدی عصبی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیر طبیعی، رفتارهای پرخاشگرانه، ضعف در تعامل اجتماعی و مهارت های ارتباطی مشخص می شود و معروف ترین اختلال در بین اختلال های رشدی فراگیر است.
این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای مبتلایان دشوار می سازد، بنابراین در بیشتر موارد، این افراد، به ویژه نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نمی توانند ارتباط موثری برقرار کنند و در نتیجه پاسخ های غیر معمولی، همچون رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری فیزیکی، کلامی، رفتاری و اقدامات تکراری از خود نشان می دهد. این اختلال، یک ناتوانی رشدی پیچیده و مادام العمر است که چالش های آموزشی و مشکلات درمانی فوق العاده ای را برای افراد مبتلا و خانواده آن ها ایجاد می کند.
به گفته متخصصان، در حال حاضر، با این که تعداد فزاینده ای از نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم یا ASD آموزش های ویژه ای دریافت می کنند و برخی نیز در مدارس عادی ثبت نام کرده اند، ولی همچنان رفتارهای تهاجمی و مخرب آن ها قابل کنترل نیست.
تحقیقات کنونی نشان می دهد: رفتارهای چالش برانگیز، به ویژه رفتارهای پرخاشگرانه با پیامدهای منفی متعددی، اغلب منجر به سطح پایین یادگیری تحصیلی شده و مانع توسعه استقلال در مدرسه و خانه می شوند.

همچنین این رفتارها موجب اختلال در مهارت های اجتماعی، کمبود دوستان، افزایش سطح استرس و کاهش فرصت ها برای خدمات آموزشی/ درمانی گردیده و تأثیر منفی بر کیفیت زندگی شخص و خانواده دارند.
این موضوع، مورد توجه گروهی از محققان کشورمان از دانشگاه تهران و دانشگاه اصفهان قرار گرفته است تا با ارائه یک روش پیشنهادی جالب، راهی برای کنترل آن پیشنهاد دهند. این محققان در پژوهش خود، تاثیر «اسب درمانی» را روی انواع پرخاشگری در نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بررسی کرده اند.
آن ها بدین منظور ۲۴ نوجوان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را به دو گروه ۱۲ نفره تقسیم کردند و افراد یکی از این گروه ها را تحت مداخله اسب درمانی قرار دادند. هر کودک به صورت انفرادی با یک مربی در محوطه مخصوص سوارکاری، به مدت هشت هفته (۵ روز در هفته) تحت مداخله قرار گرفت. مدت زمان هر جلسه، ۳۰ دقیقه شامل ۵ دقیقه گرم کردن با حرکات کششی ساده به صورت غیر فعال، ۱۰ دقیقه تعامل و ارتباط با اسب، ۱۰ دقیقه سوارکاری با اسب و ۵ دقیقه سرد کردن بود.
نتایج این بررسی ها نشان داد: برنامه تمرینی اسب درمانی فوق، تأثیر معناداری بر بهبود و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دارد.
در این باره، محمود شیخ، استاد گروه رفتار حرکتی دانشگاه تهران و همکارانش می گویند: مداخله اسب درمانی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم فرصتی ایجاد می‌کند تا این افراد احساسات و عواطف خویش را از طریق درمان مناسب، به صورتی اجتماعی بروز دهند که این امر موجب کاهش پرخاشگری ‌می‌شود. در نتیجه مداخلات اسب درمانی می توانند به‌عنوان یک شیوه موثر بر کنترل رفتار پرخاشگرانه نوجوانان مبتلا به اوتیسم مورد استفاده قرار گیرند.
به گفته این محققان، با در نظر گرفتن اهمیت این موضوع که نوجوانی، سن بروز خواسته ها و بیان نیازهای افراد است، نوجوانان اوتیسم نیز از این قانون مبرا نیستند. دلیل تقریبی بیشترین میزان پرخاشگری فیزیکی، چه نسبت به خود و چه دیگران را به درستی می توان در عدم تعامل یا تعامل ضعیف کودک یا نوجوان اوتیسم با افراد دیگر و با فرض آمادگی جسمانی بیشتر در او جستجو کرد.
طبق اطلاعات ارائه شده در این پژوهش، اغلب اوقات، افراد دارای اختلال فوق، زمانی بیشتر پرخاشگر می شوند که چیزهایی را طلب می کنند که نمی توانند بدون کمک دیگران آن ها را به دست آورند یا به این دلیل که می خواهند از انجام کارهایی که شخص دیگری از آن ها می خواهد، اجتناب کنند. بنابراین، بخش بزرگی از بروز رفتار پرخاشگرانه این افراد که درک آن برای بزرگ سالان بسیار دشوار است، در اساس خود، تلاشی برای برقراری ارتباط از سوی آن ها است.
شیخ و همکارانش که در قالب یک تیم پژوهشی پنج نفره، این تحقیق را انجام داده اند، معتقدند: با توجه به این که اسب درمانی منجر به بهبود مهارت های مختلف افراد دارای اختلال اوتیسم می شود، با افزایش ارتباط و ایجاد کنترل بر رفتار، زمینه برای کاهش قابل توجه پرخاشگری این افراد مهیا می گردد.
آن ها همچنین بر اساس نظریه انگیزش بهینه می گویند: طبق این نظریه، برای هر فردی، سطح متناسبی از انگیزش وجود دارد. رفتارهای پرخاشگرانه با نوعی عملکرد جبرانی، انگیزه فرد را در موقعیت هایی با انگیزش کمتر از بهینه، افزایش و در موقعیت هایی با انگیزش زیاد، کاهش می دهند. لذا با فرض این که اسب درمانی و شیوه های به کار رفته در جلسات مداخله آن، منجر به تسهیل در عملکرد و تعدیل انگیزش تا سطح بهینه می شوند، با کنترل انگیختگی، در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه اثر گذار هستند.
یافته های علمی پژوهشی فوق را فصل نامه روان شناسی ورزشی وابسته به پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منتشر نموده است.
 
مرجع : سینا پرس
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
هر وقت احساس حسادت کردیم ، یادمان باشد ، خاموش کردن شمع دیگری ، باعث نمیشود ، شمع ما درخشان تر نور افشانی کند