۵ واقعیت کمتر شناخته شده در مورد PTSD در زنان

اختلال فشار روانی پس از سانحه یا استرس پس از حادثه ( Posttraumatic stress disorder) به صورت مخفف: PTSD، نشانگانی است که پس از مشاهده، تجربهٔ مستقیم یا شنیدن یک عامل استرس‌زا و آسیب‌زای شدید روی می‌دهد که می‌تواند به مرگ واقعی یا تهدید به مرگ یا وقوع یک سانحهٔ جدی منجر شود.

داشتن واکنش های استرس زا به این رویدادهای آسیب زا طبیعی است و بیشتر افراد پس از چند هفته احساس بهتری پیدا می کنند. اما اگر علائم بیش از یک ماه طول بکشد و باعث اختلال قابل توجهی در زندگی بازمانده شود، باید تشخیص PTSD در نظر گرفته شود.

۴ نوع علائم PTSD وجود دارد:
زنده کردن مجدد رویداد (که به آن تجربه مجدد علائم نیز گفته می شود). به عنوان مثال می توان به دیدن کابوس های مرتبط با تروما یا فلاش بک ها اشاره کرد.

اجتناب از یادآوری رویداد. به عنوان مثال می توان از حضور در جمع اجتناب کرد زیرا احساس خطر می کند یا برای اجتناب از فکر کردن یا صحبت کردن در مورد رویداد بسیار مشغول هستند.

داشتن افکار و احساسات منفی بیشتر از قبل از رویداد. مثلاً احساس بی‌حسی – ناتوانی در داشتن احساسات مثبت یا محبت‌آمیز نسبت به دیگران – و از دست دادن علاقه به چیزهایی که قبلاً لذت‌بخش بوده‌اند.

احساس سرگیجه یا سرگیجه (که بیش از حد برانگیختگی نیز نامیده می شود). نمونه ها با صدای بلند یا تعجب مبهوت می شوند. عمل به روش های ناسالم، مانند سیگار کشیدن، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، یا رانندگی پرخاشگرانه.

در اینجا ۵ واقعیت کمتر شناخته شده در مورد PTSD و زنان آورده شده است. (هنگام توصیف یا ارجاع به جمعیت‌های پژوهشی پژوهشی در اینجا، نویسنده از اصطلاحات جنسیتی گزارش‌شده توسط مطالعات اصلی استفاده می‌کند، که تا به امروز، تا حد زیادی ماهیت ناهمسانی دارند.)

زنان هستند بیشتر نسبت به مردان احتمال دارد PTSD را تجربه کنند. اگرچه زنان کمتر در معرض یک رویداد آسیب زا قرار می گیرند، در مقایسه با مردان، دو تا سه برابر مردان دچار PTSD می شوند.

را نوع از مسائل تروما. این تفاوت مبتنی بر جنسیت در میزان شیوع PTSD را می‌توان تا حدی با انواع آسیب‌هایی که زنان تجربه می‌کنند توضیح داد. زنان هستند بسیار بیشتر از مردان در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته اند یا در بزرگسالی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند. تجاوز به عنف نوع ضربه ای است که بیشتر از قرار گرفتن در معرض جنگ به PTSD منجر می شود.

Eسطوح استرادیول و پروژسترون در زمان مواجهه با تروما در ایجاد علائم PTSD دخیل است.. مطالعات نشان داده‌اند که سطوح پایین‌تر پروژسترون درون‌زا و استرادیول، در زمان قرار گرفتن در معرض تروما، ممکن است اثر محافظتی بر مغز داشته باشد و از تثبیت بیش از حد حافظه تروما و به نوبه خود از ایجاد PTSD در زنان جلوگیری کند.

تفاوت های جنسیتی در مغز PTSD وجود دارد. آمیگدال، مجموعه‌ای از نورون‌های بادام شکلی است که در لوب گیجگاهی مغز قرار دارد، نقش کلیدی در پردازش احساساتی مانند ترس و لذت دارد و معمولاً در مغز PTSD بیش از حد فعال است. مطالعات نشان می‌دهد که زنان در مقایسه با مردان، واکنش آمیگدال پایدارتری نسبت به محرک‌های منفی مکرر دارند، که در نتیجه آن‌ها احساسات شدیدتری مانند ترس را تجربه می‌کنند. این ممکن است تا حدی توضیح دهد که چرا زنانی که حوادث آسیب زا خاصی را تجربه کرده اند، بیشتر از مردان به PTSD مبتلا می شوند، حتی در شرایطی که نوع تروما برای هر دو مشابه است.

نحوه بروز PTSD ممکن است برای مردان و زنان متفاوت باشد. اگرچه، در بیشتر موارد، زنان و مردان ممکن است به طور مشابه PTSD را تجربه کنند، زنان شدت علائم PTSD را بیشتر از مردان گزارش کرده‌اند. با توجه به بیان خاص علائم PTSD، مردان ممکن است بیشتر احساس خشم کنند و در کنترل خشم خود مشکل داشته باشند، در حالی که زنان ممکن است بیشتر احساس اضطراب و افسردگی کنند، و همچنین به راحتی مبهوت شوند. به طور کلی، زنان مبتلا به PTSD احتمالاً بار علائم بیشتری را تجربه می‌کنند، دوره طولانی‌تری از بیماری را تجربه می‌کنند و پیامدهای کیفیت زندگی بدتری نسبت به مردان دارند.