چاپ داستانهای رئیس انجمن روانشناسی آمریکا از ناگفته‌های روانپزشکی
کتاب «دکترهای اعصاب؛ داستانهای ناگفته روانپزشکی» نوشته جفری لیبرمن به‌تازگی با ترجمه ماندانا فرهادیان توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب یکی از عناوین مجموعه «کتابخانه روانشناسی» است که این‌ناشر چاپ می‌کند و نسخه اصلی آن سال ۲۰۱۵ در نیویورک چاپ شده است.
جفری لیبرمن نویسنده این‌کتاب، رئیس پیشین انجمن روانپزشکی آمریکا، متولد سال ۱۹۴۸ است. او در این‌کتاب تحول مهم رویکرد پزشکان روان‌شناس را از زمانی که بیماران را به زنجیر می‌کشیدند، تا امروز روایت می‌کند. او در حال حاضر استاد روانپزشکی دانشگاه کلمبیا است و در کتاب پیش‌رو، تاریخ روانشناسی را از چشم‌اندازی مدرن می‌بیند و پشت‌صحنه علم روانشناسی و اشتباهات تاریخی‌اش را کند و کاو می‌کند. همچنین جهان جدید این علم و حد و مرزهایش را هم ترسیم می‌کند.
لیبرمن در این‌کتاب، هنگام تعریف اتفاقات و ماجراهایی که برای بیماران واقعی روانی رخ داده، نام و جزئیات هویت بیمارانش را برای حفظ حریم شخصی‌شان تغییر داده و در برخی موارد هم مخلوطی از چندبیمار را خلق کرده است.
نویسنده کتاب می‌گوید در حال حاضر روانپزشکی برای اولین‌بار در تاریخ طولانی و بدنامش، می‌تواند درمان‌هایی علمی، انسانی و موثر به کسانی ارائه دهد که از بیماری‌های روانی رنج می‌برند. او می‌گوید در نقطه‌عطف تاریخی از حرفه‌اش، رئیس انجمن روانپزشکی آمریکا شد و زمانی‌که این‌کتاب را در سال ۲۰۱۵ می‌نوشت، زمانی بوده که روانپزشکی پس از انزوای علمی طولانی، بالاخره جایگاه سزاوارش را در جامعه پزشکی کسب کرده بوده است.
کتاب «دکترهای اعصاب»، ۳ بخش اصلی دارد که ۱۰ فصل را در خود جا داده‌اند. بخش اول «داستان تشخیص‌ها»، بخش دوم «سرگذشت درمان» و بخش سوم «تولد دوباره روانپزشکی» نام دارد. در بخش اول، ۴ فصل با این‌عناوین درج شده است: «فرزندخوانده پزشکی: مسمریست‌ها، ایلینیست‌ها، و روانکاوان»، «در مسیر گمراهی: ظهور دکتر اعصاب»، «بیماری روانی چیست؟ ملغمه‌ای از تشخیص‌ها» و «نابود کردن آثار رامبراند، گویا، ون‌گوگ: ضدفرویدی‌ها...».
فصول پنجم و ششم کتاب در بخش دوم هستند که به این‌ترتیب‌اند: «تلاش‌های مذبوحانه: تب‌درمانی، اغمادرمانی، و لوبوتومی» و «وردست کوچولوی مامان: بالاخره دارو».
«خروج از برهوت: انقلاب مغز»، «قلب سرباز: اسرار ضربه روحی»، «پیروزی کثرت‌گرایی: DSM-۵» و «پایان لکه ننگ: آینده روانپزشکی» هم عناوین فصول هفتم تا دهم کتاب هستند که در بخش سوم قرار دارند.
پیش از شروع کتاب هم مقدمه آن با عنوان «النا چه مشکلی دارد؟» چاپ شده است.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
در آغاز قرن نوزدهم، جنبش افزایش تیمارستان‌ها در ایالات متحد تقریبا وجود نداشت، و موسسات معدودی به بیماری‌های روانی اختصاص داده شده بود که افراد مبتلا را در آن جاها بپذیرند. در میانه قرن نوزدهم، دوروثیا دیکس، مبارز بزرگ مدافع بیماران روانی، قانونگذاران ایالتی را مجاب کرد تا تعداد قابل توجهی موسسات روانی بسازند.
تا سال ۱۹۰۴، ۱۵۰ هزار، و تا سال ۱۹۵۵ بیش از ۵۵۰ هزار بیمار در تیمارستان‌ها پذیرفته شدند. «بیمارستان ایالتی پیلگریم» در برنت‌وود، نیویورک، بزرگ‌ترین موسسه‌ای بود که در دوران اوجش ۱۹ هزار بیمار روانی را در محوطه بزرگ و وسیعش پناه داده بود. آن موسسه شهری مستقل به حساب می‌آمد. تاسیسات آب، نیروگاه برق، نیروگاه گرمایشی، سیستم فاضلاب، آتش‌نشانی، پلیس، دادگاه، کلیسا، پستخانه، قبرستان، لباس‌شویی، مغازه، تالار اجتماعات، زمین‌های ورزشی، گلخانه‌ها، و مزرعه‌های خصوصی خودش را داشت.
این‌کتاب با ۳۷۶ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۱۰ هزار تومان منتشر شده است.
جفری لیبرمن نویسنده این‌کتاب، رئیس پیشین انجمن روانپزشکی آمریکا، متولد سال ۱۹۴۸ است. او در این‌کتاب تحول مهم رویکرد پزشکان روان‌شناس را از زمانی که بیماران را به زنجیر می‌کشیدند، تا امروز روایت می‌کند. او در حال حاضر استاد روانپزشکی دانشگاه کلمبیا است و در کتاب پیش‌رو، تاریخ روانشناسی را از چشم‌اندازی مدرن می‌بیند و پشت‌صحنه علم روانشناسی و اشتباهات تاریخی‌اش را کند و کاو می‌کند. همچنین جهان جدید این علم و حد و مرزهایش را هم ترسیم می‌کند.
لیبرمن در این‌کتاب، هنگام تعریف اتفاقات و ماجراهایی که برای بیماران واقعی روانی رخ داده، نام و جزئیات هویت بیمارانش را برای حفظ حریم شخصی‌شان تغییر داده و در برخی موارد هم مخلوطی از چندبیمار را خلق کرده است.
نویسنده کتاب می‌گوید در حال حاضر روانپزشکی برای اولین‌بار در تاریخ طولانی و بدنامش، می‌تواند درمان‌هایی علمی، انسانی و موثر به کسانی ارائه دهد که از بیماری‌های روانی رنج می‌برند. او می‌گوید در نقطه‌عطف تاریخی از حرفه‌اش، رئیس انجمن روانپزشکی آمریکا شد و زمانی‌که این‌کتاب را در سال ۲۰۱۵ می‌نوشت، زمانی بوده که روانپزشکی پس از انزوای علمی طولانی، بالاخره جایگاه سزاوارش را در جامعه پزشکی کسب کرده بوده است.
کتاب «دکترهای اعصاب»، ۳ بخش اصلی دارد که ۱۰ فصل را در خود جا داده‌اند. بخش اول «داستان تشخیص‌ها»، بخش دوم «سرگذشت درمان» و بخش سوم «تولد دوباره روانپزشکی» نام دارد. در بخش اول، ۴ فصل با این‌عناوین درج شده است: «فرزندخوانده پزشکی: مسمریست‌ها، ایلینیست‌ها، و روانکاوان»، «در مسیر گمراهی: ظهور دکتر اعصاب»، «بیماری روانی چیست؟ ملغمه‌ای از تشخیص‌ها» و «نابود کردن آثار رامبراند، گویا، ون‌گوگ: ضدفرویدی‌ها...».
فصول پنجم و ششم کتاب در بخش دوم هستند که به این‌ترتیب‌اند: «تلاش‌های مذبوحانه: تب‌درمانی، اغمادرمانی، و لوبوتومی» و «وردست کوچولوی مامان: بالاخره دارو».
«خروج از برهوت: انقلاب مغز»، «قلب سرباز: اسرار ضربه روحی»، «پیروزی کثرت‌گرایی: DSM-۵» و «پایان لکه ننگ: آینده روانپزشکی» هم عناوین فصول هفتم تا دهم کتاب هستند که در بخش سوم قرار دارند.
پیش از شروع کتاب هم مقدمه آن با عنوان «النا چه مشکلی دارد؟» چاپ شده است.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
در آغاز قرن نوزدهم، جنبش افزایش تیمارستان‌ها در ایالات متحد تقریبا وجود نداشت، و موسسات معدودی به بیماری‌های روانی اختصاص داده شده بود که افراد مبتلا را در آن جاها بپذیرند. در میانه قرن نوزدهم، دوروثیا دیکس، مبارز بزرگ مدافع بیماران روانی، قانونگذاران ایالتی را مجاب کرد تا تعداد قابل توجهی موسسات روانی بسازند.
تا سال ۱۹۰۴، ۱۵۰ هزار، و تا سال ۱۹۵۵ بیش از ۵۵۰ هزار بیمار در تیمارستان‌ها پذیرفته شدند. «بیمارستان ایالتی پیلگریم» در برنت‌وود، نیویورک، بزرگ‌ترین موسسه‌ای بود که در دوران اوجش ۱۹ هزار بیمار روانی را در محوطه بزرگ و وسیعش پناه داده بود. آن موسسه شهری مستقل به حساب می‌آمد. تاسیسات آب، نیروگاه برق، نیروگاه گرمایشی، سیستم فاضلاب، آتش‌نشانی، پلیس، دادگاه، کلیسا، پستخانه، قبرستان، لباس‌شویی، مغازه، تالار اجتماعات، زمین‌های ورزشی، گلخانه‌ها، و مزرعه‌های خصوصی خودش را داشت.
این‌کتاب با ۳۷۶ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۱۰ هزار تومان منتشر شده است.
مرجع : خبرگزاری مهر
