نداشته هایمان می‌توانند دلیل خوشبختی مان باشند!

هیلل اینهورن، استاد دانشگاه شیکاگو، اندکی قبل از مرگ نابهنگامش، در مصاحبه‌ای به موضوع خوشبختی پرداخت. توصیه او این بود: روی آرزو‌های خود کمتر تمرکز کنید و بیشتر حواس خود را متوجه چیز‌هایی که تجربه نکرده اید، بکنید.

استدلال اینهورن این است که احساس خوشبختی در اصل به "داشته ها" و "خواسته ها" فرد مربوط می‌شود. ما تمایل داریم در ذهنمان این‌ها را در سه گروه طبقه بندی کنیم.

دسته اول شامل مواردی است که ما می‌خواهیم داشته باشیم و آن‌ها را داریم.
خانواده دوست داشتنی، شغل خوب، خانه مناسب و بیشتر دارایی‌های ما در این گروه قرار می‌گیرند. این‌ها همیشه در اطراف ما هستند، به راحتی می‌توانیم به آن‌ها فکر و تجربه شان کنیم. ما از داشتن آن‌ها احساس شکرگزاری می‌کنیم و آن‌ها ما را خوشحال می‌کنند.

دسته دوم شامل مواردی است که داریم، اما نمی‌خواهیم داشته باشیم.
این‌ها می‌توانند بیماری ها، اضافه وزن، شغل نامطلوب، مشکلات مالی و برخی ویژگی‌های شخصی دیگر باشد. حضور آن‌ها ما را آزار می‌دهد و حالمان را بد می‌کند.

دسته سوم شامل مواردی است که ما دوست داریم داشته باشیم، اما نداریم.
پول بیشتر، سلامتی بهتر، خانه بزرگ‌تر و ماشین لوکس در این گروه قرار می‌گیرند. مانند موارد موجود در دسته قبلی، فکر کردن به این موارد دائما پیش می‌آید و به ما حس نارضایتی می‌دهد.
اینهورن می‌گوید ما آنقدر وقت و انرژی خود را صرف تفکر در مورد محتوای این سه دسته می‌کنیم که چهارمین و در عین حال سرنوشت سازترین مورد را فراموش می‌کنیم.

دسته چهارم شامل چیز‌هایی است که نمی‌خواهیم داشته باشیم و نداریم.
این دسته شامل همه چیز‌هایی است که تا به حال آن‌ها را تجربه نکرده ایم و واقعاً میلی به تجربه شان نیز نداریم. به عنوان مثال، بیماری‌ها و چالش‌های جسمی و روانی را در نظر بگیرید. ممکن است آنقدر خوش شانس باشیم که با آن‌ها دست و پنجه نرم نکنیم.

همچنین، درد‌هایی که احساس نمی‌کنیم، مشکلاتی که نیازی به حل آن‌ها نداریم و بدبختی‌هایی که ممکن است شانس آن را داشته باشیم که متحمل نشده باشیم؛ و این لیست ادامه دارد.

در واقع، دسته چهارم دارای سه ویژگی مهم است. اول، مانند دسته اول، فکر کردن در مورد آن ما را خوشحال می‌کند. دوم، می‌توان گفت که شامل موارد بیشتری از سه دسته قبلی است و مواردی که در آن قرار می‌گیرند برای اکثر شهروندان یک کشور توسعه یافته تقریباً نامحدود است. سوم، برخلاف دسته‌های دیگر، به راحتی به ذهن نمی‌آید، زیرا بستگی به آن چه تجربه کرده ایم ندارد. چرا که ما این موارد را هیچ وقت تجربه نکرده ایم.


ناراضی بودن به دلیل تجربه
بسیاری از آنچه که احساس می‌کنیم و یاد می‌گیریم را تجربه شخصی ما هدایت می‌کند. تجربه معلم بزرگی محسوب می‌شود. با این حال، می‌تواند دیدگاه ما را محدود کند و شادی ما را کاهش دهد. همچنین، می‌تواند فکر کردن به اتفاقات بدی که تا به حال برایمان نیفتاده و از این بابت شکرگزاریم را برای ما دشوار کند؛ بنابراین با در نظر نگرفتن دسته چهارم، مردم معمولاً خود را کمتر از آنچه واقعاً شاد هستند در نظر می‌گیرند. برای ارزیابی شادی خود، باید در "شمردن نعمت‌های خود" نه تنها از لحاظ آنچه که داریم، بلکه از لحاظ آنچه که نداریم نیز بهتر عمل کنیم.

یک روش آسان برای ایجاد این عادت می‌تواند شروع به تهیه فهرستی از مواردی باشد که به دسته چهارم تعلق دارد. لیست هر کس متفاوت خواهد بود. با این حال، این تمرین می‌تواند به شهود فرد درباره این موارد کمک کند.

درست است که به طور عمومی شادی را ناشی از ارتباط بین "خواسته ها" و "داشته ها" می‌دانند، اما ارزیابی دقیق نیاز به در نظر گرفتن هر چهار سلول جدول زیر که اینهورن برای یادآوری دسته چهارم ترسیم کرده است دارد.

با نگاه کردن به لیستتان و اندیشیدن به دسته چهارم، باید احساس خوشبختی بیشتری نسبت به این لحظه از زندگیتان داشته باشید.