آیا حسادت فرزند اول نسبت به فرزند دوم طبیعی است؟
سیما فردوسی
یکی از کاربران سیناپرس نوشته است:
به تازگی با تولد فرزند دومم، فرزند اولم نسبت به خواهرش حسادت می کند؟
آیا حسادت فرزند اول نسبت به فرزند دوم طبیعی است؟ راهکار اصلی این موضوع چیست؟
پاسخ روانشناس
همیشه فرزند اول خانواده نسبت به فرزند دوم کمی حسادت می کند و این امری طبیعی است. به هیچ وجه نباید با رفتارمان آن را تقویت کنیم و در عین حال نمی توانیم کاری کنیم که اصلا حسادتی در کار نباشد. این یک امر کاملا طبیعی است.
هیجان حسادت در 14 الی 15 ماهگی کاملا دیده شده است، یعنی اگر مادر یک نوزاد 14 ماهه، نوزاد دیگری را در آغوش بگیرد، نوزاد خود او واکنش نشان می دهد و حسادت می کند بنابراین کسانی که فرزند دوم دارند باید زمان بیشتری را با فرزند اول بگذارنند.
در حضور فرزند اول نباید فرزند دوم را زیاد ناز و نوازش کرد و باید مراقب بود که هنگام صحبت خود با فرزند بزرگتر، او را زیاد نصیحت نکنیم که تو بزرگتر هستی، تو باید رعایت کنی، تو باید همیشه گذشت کنی و مانند این مسایل زیرا صحبت ها فرزندان اول را کمی آزرده می کند. باید دو سه بار در هفته، مادر زمانی را به فرزند اول اختصاص دهد و این زمان را تنها به فرزند اول بگذارند و با او صحبت کند و با هم به خرید بروند تا فرزند اول به تدریج بتواند برادر یا خواهر کوچکتر را بپذیرد و با واقعیت حضور او کنار بیاید و رفتارهایش را متناسب با این واقعه جدید در زندگیش تنظیم کند.
*سیما فردوسی
-دکترای روان شناس بالینی، عضو هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
به تازگی با تولد فرزند دومم، فرزند اولم نسبت به خواهرش حسادت می کند؟
آیا حسادت فرزند اول نسبت به فرزند دوم طبیعی است؟ راهکار اصلی این موضوع چیست؟
پاسخ روانشناس
همیشه فرزند اول خانواده نسبت به فرزند دوم کمی حسادت می کند و این امری طبیعی است. به هیچ وجه نباید با رفتارمان آن را تقویت کنیم و در عین حال نمی توانیم کاری کنیم که اصلا حسادتی در کار نباشد. این یک امر کاملا طبیعی است.
هیجان حسادت در 14 الی 15 ماهگی کاملا دیده شده است، یعنی اگر مادر یک نوزاد 14 ماهه، نوزاد دیگری را در آغوش بگیرد، نوزاد خود او واکنش نشان می دهد و حسادت می کند بنابراین کسانی که فرزند دوم دارند باید زمان بیشتری را با فرزند اول بگذارنند.
در حضور فرزند اول نباید فرزند دوم را زیاد ناز و نوازش کرد و باید مراقب بود که هنگام صحبت خود با فرزند بزرگتر، او را زیاد نصیحت نکنیم که تو بزرگتر هستی، تو باید رعایت کنی، تو باید همیشه گذشت کنی و مانند این مسایل زیرا صحبت ها فرزندان اول را کمی آزرده می کند. باید دو سه بار در هفته، مادر زمانی را به فرزند اول اختصاص دهد و این زمان را تنها به فرزند اول بگذارند و با او صحبت کند و با هم به خرید بروند تا فرزند اول به تدریج بتواند برادر یا خواهر کوچکتر را بپذیرد و با واقعیت حضور او کنار بیاید و رفتارهایش را متناسب با این واقعه جدید در زندگیش تنظیم کند.
*سیما فردوسی
-دکترای روان شناس بالینی، عضو هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
