باشگاه تاب آوری
کوچینگ شناختی رفتاری؛ دستیابی به اهداف
نرگس زمانی
در کوچینگ شناختی رفتاری رضایت آگاهانه کوچی در مورد آنچه که در این جلسات میخواهد بدست بیاورد ، و همه اطلاعاتی که در ارزیابی میخواهد به آن برسد ، متمرکز است. این اطلاعات باید مفهوم سازی شوند. انواع مشکلات و گیر و گرفتاریهای میتواند دستیابی به هدف و یا در انجام تکالیف تداخل ایجاد کند این تداخل میتواند مثبت و یا منفی باشد. اگر این گیر و گرفتاری ها آشکار شود مفهوم سازی با جزئیات بیشتری گسترش می یابد.
در مفهوم سازی مقاومت و توان کوچی برای رسیدن به هدف ذکر میشود و تمام موفقیتهای گذشته او در زمینه حل مسئله به او یادآوری میشود. فراموش نکنیم بین گیر و گرفتاریهای ذهنی و مشکلات روانی تفاوت وجود دارد.
حل مشکلات گذشته (گیر و گرفتاری های ذهنی) میتواند یک دیدگاه آزمایشی و تجربی نسبت به cbc در کوچی ایجاد کند. که بوسیله آن گزینه های مختلف حل مسئله را امتحان کند.
گاهی اوقات برای کوچی بسیار مهم است که مردم درباره او چگونه فکر میکنند؟؟ اینکه چرا کوچی اجازه میدهد دیگران تصویر دیگری از واقعیت شخصیت او ببینند ، موضوع خوبی برای تحقیق خواهد بود.
باید به آنها تفهیم شود که : اجازه دهید مردم " خود واقعی شما " را ببیند و نه "نقاب شما" را. گاهی کوچی میخواهد یک شخصیت بی نقص از خود ارائه دهد و گاهی هدفش این است که از خود تصویری بسازد که سایرین به او بعنوان یک انسان باکفایت و شایسته باور داشته باشند. در این صورت برنامه عمل شامل جستجوی شواهدی در مورد شایستگی ها خواهد بود یعنی ارزیابی عملکرد گذشته و توسعه استانداردهای عملکردی واقع بینانه و معقول با تمرکز بر بهبود آنها .
سازماندهی جلسات کوچینگ باید با ارائه الگویی برای ارزیابی موضوعاتی که کوچی مطرح میکند به اجتماعی شدن کوچی و بهترین استفاده مطلوب او از زمان کمک کند. همچنین باید بیاموزد که پرش از یک موضوع به موضوع دیگر در هر جلسه ممنوع است ولازم است در مورد نگرانی هایش اولویت بندی صورت گیرد وفقط وقتی موضوعات جدید برای بحث انتخاب شوند که مورد قبلی پیشرفت کرده باشد و یا به نتیجه رسیده باشد.
از کوچی پرسیده شود که تمایل دارد برای جلسه آینده چه تکالیفی انجام دهد؟؟ این خیلی مهم است که کوچی رابطه بین پیشرفت جلسات و افزایش تکالیف خود را ببیند و درک کند که هرچه تعداد جلسات کوچینگ بیشتر باشد ، برمیزان وظایف و تکالیف او افزوده میشود و با افزایش تکالیف، او به هدفش نزدیک تر می شود.
بازخوردی که کوچ در پایان جلسه از کوچی میگیرد بسیار مهم است . کوچ از کوچی در باره موارد مفید یا غیر مفید جلسه سوال می کند .
بعد ازینکه نگرانیها و مشکلات کوچی در مرحله مفهوم سازی مشخص شد. نوبت به انتخاب هدف میرسد. علاقمندیهای کوچی و آنچه میخواهد بدست بیاورد (انتخاب اهداف) آنقدرها هم که به نظر میرسد ساده نیستند.
یک کوچی شاید نتواند فرق تاثیر گذاری بر دیگران و کنترل آنها را درک کند.
او باید بداند که در ارتباط با دیگران بعضی چیزها در کنترل ما هستند و بعضی چیزها خیر . مثلا اینکه من میخواهم همکارم به من احترام بگذارد منوط به اینست که من رفتار خودم را طوری تغییر دهم که دوستانم با علاقمندی بیشتری در مورد من فکر کنند.
تغییر رفتار ما یک امر در قید کنترل خودمان است .اما اینکه دیگران به ما احترام بگذارند امری خارج از کنترل ما میباشد که به عوامل بسیاری بستگی دارد که رفتارما فقط یکی از آنهاست. پس کوچی باید به این نتیجه برسد همینکه بدانیم رفتار و عمل ما درست بوده کافیست و نیازی نیست که حتما منتظر نتیجه خوب باشیم(در این حالت آرامش بیشتری نصیب ما خواهد شد.)
گاهی هدف ما از شایستگیهای ما وتلاشی که برای رسیدن به هدف می کنیم بزرگتر است و برعکس جای دیگر ، هدف خیلی کوچکتر است .
بازخورد جلسات میتواند نشان دهنده این موضوع باشد. این امر ازین واقعیت نشات میگیرد که مردم رفتارهایشان را با کسب هدف همسو میکنند. بهمین دلیل است که هدفهای سخت، نسبت به هدفهای آسان، به رفتارهای تاثیرگذار بیشتری نیاز دارد.
گاهی کوچی مسئولیت دستیابی به هدف را بعهده دیگری قرارمیدهد. مثلا: من فقط وقتی میتوانم سیگار کشیدن را ترک کنم که شریک زندگی من هم آنرا ترک کند. و به این ترتیب کوچی به خودش اجازه میدهد که به سیگار کشیدن ادامه دهد. اگرکوچی نسبت به خود کنترلی خودش متعهد باشد و به این تعهد پایبند باشد، میتوانند بطور مستقل سیگار را ترک کند.
گاهی ممکن است تعیین کننده هدف شخص دیگری باشد که بر اساس نیازهای خودش هدف را مشخص کرده بهمین دلیل حرکت به سمت هدف برای کوچی با اکراه انجام میشود با وجودیکه میداند این هدف او را به مقصد میرساند ولی چون هدفش را خودش تعیین نکرده برایش جذابیتی ندارد.
برگرفته از کتاب: کوچینگ شناختی رفتاری، مایکل نینان ، ترجمه محمدرضا مقدسی و نرگس زمانی ، نشر سخنوران 1399
در مفهوم سازی مقاومت و توان کوچی برای رسیدن به هدف ذکر میشود و تمام موفقیتهای گذشته او در زمینه حل مسئله به او یادآوری میشود. فراموش نکنیم بین گیر و گرفتاریهای ذهنی و مشکلات روانی تفاوت وجود دارد.
حل مشکلات گذشته (گیر و گرفتاری های ذهنی) میتواند یک دیدگاه آزمایشی و تجربی نسبت به cbc در کوچی ایجاد کند. که بوسیله آن گزینه های مختلف حل مسئله را امتحان کند.
گاهی اوقات برای کوچی بسیار مهم است که مردم درباره او چگونه فکر میکنند؟؟ اینکه چرا کوچی اجازه میدهد دیگران تصویر دیگری از واقعیت شخصیت او ببینند ، موضوع خوبی برای تحقیق خواهد بود.
باید به آنها تفهیم شود که : اجازه دهید مردم " خود واقعی شما " را ببیند و نه "نقاب شما" را. گاهی کوچی میخواهد یک شخصیت بی نقص از خود ارائه دهد و گاهی هدفش این است که از خود تصویری بسازد که سایرین به او بعنوان یک انسان باکفایت و شایسته باور داشته باشند. در این صورت برنامه عمل شامل جستجوی شواهدی در مورد شایستگی ها خواهد بود یعنی ارزیابی عملکرد گذشته و توسعه استانداردهای عملکردی واقع بینانه و معقول با تمرکز بر بهبود آنها .
سازماندهی جلسات کوچینگ باید با ارائه الگویی برای ارزیابی موضوعاتی که کوچی مطرح میکند به اجتماعی شدن کوچی و بهترین استفاده مطلوب او از زمان کمک کند. همچنین باید بیاموزد که پرش از یک موضوع به موضوع دیگر در هر جلسه ممنوع است ولازم است در مورد نگرانی هایش اولویت بندی صورت گیرد وفقط وقتی موضوعات جدید برای بحث انتخاب شوند که مورد قبلی پیشرفت کرده باشد و یا به نتیجه رسیده باشد.
از کوچی پرسیده شود که تمایل دارد برای جلسه آینده چه تکالیفی انجام دهد؟؟ این خیلی مهم است که کوچی رابطه بین پیشرفت جلسات و افزایش تکالیف خود را ببیند و درک کند که هرچه تعداد جلسات کوچینگ بیشتر باشد ، برمیزان وظایف و تکالیف او افزوده میشود و با افزایش تکالیف، او به هدفش نزدیک تر می شود.
بازخوردی که کوچ در پایان جلسه از کوچی میگیرد بسیار مهم است . کوچ از کوچی در باره موارد مفید یا غیر مفید جلسه سوال می کند .
بعد ازینکه نگرانیها و مشکلات کوچی در مرحله مفهوم سازی مشخص شد. نوبت به انتخاب هدف میرسد. علاقمندیهای کوچی و آنچه میخواهد بدست بیاورد (انتخاب اهداف) آنقدرها هم که به نظر میرسد ساده نیستند.
یک کوچی شاید نتواند فرق تاثیر گذاری بر دیگران و کنترل آنها را درک کند.
او باید بداند که در ارتباط با دیگران بعضی چیزها در کنترل ما هستند و بعضی چیزها خیر . مثلا اینکه من میخواهم همکارم به من احترام بگذارد منوط به اینست که من رفتار خودم را طوری تغییر دهم که دوستانم با علاقمندی بیشتری در مورد من فکر کنند.
تغییر رفتار ما یک امر در قید کنترل خودمان است .اما اینکه دیگران به ما احترام بگذارند امری خارج از کنترل ما میباشد که به عوامل بسیاری بستگی دارد که رفتارما فقط یکی از آنهاست. پس کوچی باید به این نتیجه برسد همینکه بدانیم رفتار و عمل ما درست بوده کافیست و نیازی نیست که حتما منتظر نتیجه خوب باشیم(در این حالت آرامش بیشتری نصیب ما خواهد شد.)
گاهی هدف ما از شایستگیهای ما وتلاشی که برای رسیدن به هدف می کنیم بزرگتر است و برعکس جای دیگر ، هدف خیلی کوچکتر است .
بازخورد جلسات میتواند نشان دهنده این موضوع باشد. این امر ازین واقعیت نشات میگیرد که مردم رفتارهایشان را با کسب هدف همسو میکنند. بهمین دلیل است که هدفهای سخت، نسبت به هدفهای آسان، به رفتارهای تاثیرگذار بیشتری نیاز دارد.
گاهی کوچی مسئولیت دستیابی به هدف را بعهده دیگری قرارمیدهد. مثلا: من فقط وقتی میتوانم سیگار کشیدن را ترک کنم که شریک زندگی من هم آنرا ترک کند. و به این ترتیب کوچی به خودش اجازه میدهد که به سیگار کشیدن ادامه دهد. اگرکوچی نسبت به خود کنترلی خودش متعهد باشد و به این تعهد پایبند باشد، میتوانند بطور مستقل سیگار را ترک کند.
گاهی ممکن است تعیین کننده هدف شخص دیگری باشد که بر اساس نیازهای خودش هدف را مشخص کرده بهمین دلیل حرکت به سمت هدف برای کوچی با اکراه انجام میشود با وجودیکه میداند این هدف او را به مقصد میرساند ولی چون هدفش را خودش تعیین نکرده برایش جذابیتی ندارد.
برگرفته از کتاب: کوچینگ شناختی رفتاری، مایکل نینان ، ترجمه محمدرضا مقدسی و نرگس زمانی ، نشر سخنوران 1399
