جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
جمعه ۱۴ آبان ۱۴۰۰ / ۰۰:۳۷
کد مطلب: 55813
۳

چرا برخی کودکان خودکشی می‌کنند؟

ستایش عزیزاللهی
چرا برخی کودکان خودکشی می‌کنند؟
♦تعداد خودکشی در کودکان 10 تا 14 ساله در ایالات متحده تقریباً سه برابر شده است.
♦در میان گروه سنی 10 تا 24 سال، خودکشی دومین عامل مرگ و میر است.
♦ 50درصد از خودکشی های جوانان با پویایی خانواده، از جمله ارتباطات ضعیف، بی توجهی، خشونت و مصرف مواد مرتبط است.
♦شناسایی علائم هشدار دهنده خودکشی برای جلوگیری از مرگ زودرس کلیدی است.
 
برای بسیاری از ما تصور خودکشی یک کودک بسیار باورنکردنی و هولناک است، ولی متاسفانه بسیاری ازخانواده ها این موضوع به وقوع پیوسته است. اگر به آمار افراد بین ده تا بیست و چهار سال نگاهی بیاندازیم با آماری باورنکردنی مواجه می‌شویم. برای این رنج سنی خودکشی دومین علت مرگ است. اما چه چیز باعث می‌شود تا کودکان به این درجه از ناامیدی برسند؟

پاسخ این سوال راحت نیست و یک نسخه را نیز نمی‌توان برای همه پیچید، اما چند فاکتور کلی نیز وجود دارد:
محیط خانواده: محقق (جوهان بیلسون) درباره این موضوع که پنجاه درصد از خودکشی در جوانان به دلیل مسائل خانوادگی است بحث می‌کند.

مسائلی از جمله مشکلات ارتباطی، بی‌توجهی، خشونت، بهره‌کشی جسمی و تاریخچه مشکلات روانی و خودکشی

ژنتیک: مطالعه دوقلو‌ها نشان می‌دهد افراد با سابقه بیولوژیکی خودکشی در معرض خطر بیشتری هستند، حتی در افرادی که به سرپرستی گرفته می‌شوند.

آسیب پذیری: افراد جوان و بخصوص نوجوانان در معرض مشکلات روانی آسیب پذیرتراند زیرا آنها در دوره‌ای قرار دارند که در تلاش برای یافتن هویت خود هستند

توسعه مغز: رشد و نمو مغز سر نخی کلیدی برای یافتن علل رفتار جوان‌تر ها است. مغز میانی (محل پردازش احساسات) در آنها بطور کامل توسعه یافته در حالی که شکل‌گیری ارتباطات لوب پیش‌پیشانی( محل استدلال) هنوز تکامل نیافته است. این قسمت از مغز در مسائلی مانند: رفتار اجتماعی، الویت بندی و برنامه ریزی مارا یاری می‌دهد. پس در نتیجه کودکان و نوجوانان در تفسیر محرک‌های اجتماعی ممکن است دچار سوء‌ برداشت شوند و با پاسخ‌های تکانشی و رفتار پر خطر واکنش نشان دهند.

شبکه‌های اجتماعی
برقراری ارتباطات آنلاین لزوماً منفی نیست بلکه دقیقاً برعکس فوایدی برای جوانان دارد.  زیرا به آنان کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود ببخشند، شبکه اجتماعی خود را گسترش دهند و علائق جدید را توسعه دهند. مشکل از آنجایی پیدا می‌شود که فضای آنلاین جایگزین ارتباطات و فعالیت‌های فضای حقیقی شود. بله مشکل اصلی زمانی پیدا می‌شود که این فضا ظرفیت داشتن فعالیت‌های شادی آور در جایی به جز صفحه نمایش را از کودک بدزد. همه گیری کووید نیز این مساله را تشدید کرده است اگرچه ما هنوز هیچ داده‌ یا تحقیق دقیقی برای نشان دادن تاثیر آن بر جوانان نداریم.

در ایالات متحده، یک مطالعه در سال 2017 که با 506820 جوان بین سنین 13 تا 18 سال انجام شد، نشان داد که نوجوانانی که زمان بیشتری را بر روی صفحه نمایشگر صرف می‌کنند به طور قابل توجهی بیشتر احتمال دارد که علائم افسردگی را نجربه کنند و یا حداقل یک پیامد مرتبط با خودکشی داشته باشند.

 برقراری تعادل در زندگی روی صفحه و خارج از فضای نمایشگر بسیار دشوار است. این مطالعه نشان داد که نوجوانانی که سه ساعت یا بیشتر در روز از وسایل الکترونیکی استفاده می کنند، 34درصد بیشتر از نوجوانانی که دوساعت یا کمتر در روز از وسایل الکترونیکی استفاده می کنند حداقل یک نتیجه مرتبط با خودکشی دارند.

همچنین نوجوانانی که هر روز از فضای مجازی بازدید می کنند، 13 درصد بیشتر از نوجوانی که کمتر از آنها استفاده می کنند، سطوح بالای علائم افسردگی را گزارش می کنند.

براساس این تحقیقف یکی از عواملی که به افسردگی کمک می کند، معیارهای محبوبیت ایجاد شده توسط فیس بوک است، که ممکن است زمانی که یک جوان می بیند دوست خود در حال خوشگذرانی است، منجر به احساس بی کفایتی شود.  با این حال محققان مشاهده می کنند که این برای همه کاربران صادق نیست. اگر به خوبی تعدیل شود، اثر ممکن است برعکس باشد: تقویت احساسات مثبت نوجوان در مورد خودش.


دانشجویان
در سال 2018 طی یک ارزیابی سلامت که توسط انجمن سلامت کالج های امریکا صورت گرفت از 88178 دانشجو پرسیده شد کدام عوامل بر عملکرد تحصیلی آنها تاثیر منفی گذاشته است؟ استرس با 33.2 در صدر پاسخ ها و پس از آن اضطراببا    26.5درصد، مشکلات خواب 21.8درصد و  افسردگی با 18.7درصد قرار دارند که همگی تاثیر مستقیمی بر سلامت روان دارند . اکثر این افراد به دنبال گرفتن کمک از متخصص نمی‌روند.

این اعداد نگران کننده نشانگر نیاز به توجه هرچه سریعتر متخصصین، خانواده و دوستان آنها به این مشکلات است اما بیشتر افراد تصور می‌کنند که قادر به انجام اقدامی در راستای این مشکلات نیستند. دانستن شیوه کمک به این افراد میتواند تغییر چشم گیری ایجاد کند پس در ادامه به شیوه هایی که برای کمک به بزرگسالان در راستای آگاهی آنها درباره این موضوع گردآوردی شده توجه کنید


علایم هشدار دهنده: حواستان باشد اگر...
• به طور فزاینده ای منزوی شده‌اند
• از فعالیت‌هایی که زمانی دوست داشتند لذت نمی‌برند
• دیگر در کلاس ها یا گردش های اجتماعی شرکت نمی‌کنند
• به بسیاری از چیزها واکنش منفی یا بی علاقگی نشان می‌دهند
• تغییرات خلقی که به نظر می رسد از هیچ جا ناشی نمی شود • تجربه اختلال خواب (بیش از حد یا خیلی کم)
• ایجاد مشغله فکری مرتبط با موضوع مرگ، از جمله خودکشی در فیلم، موسیقی، کتاب
• نشان دادن عدم علاقه به مدرسه، افت ناگهانی نمرات، حذف کلاس، مشکل در تمرکز، و پرخاشگری نسبت به معلمان و همسالان دانش آموز.
• کناره گیری
• بی توجهی به ظاهر شخصی
• مصرف مواد (یا افزایش آن)
• درگیری با فعالیت های مخاطره آمیز، آسیب رساندن به خود/خودزنی (مانند بریدن)
• تغییر در عادات غذایی

چه کاری از دستمان بر می‌آید؟
روابط مهم ترین دارایی ما هستند. نزدیک آنها بمانید، کمک های بدون قضاوت ارائه دهید و تا حد امکان (با رضایت)، خانواده، دوستان، معلمان، اساتید یا کارکنان را درگیر کنید. یک جامعه همدل و حمایت کننده بسازید. عادات سالم مانند خواب کافی، رژیم غذایی، ورزش بدنی، مراقبت های بهداشتی و درمانی. اکثر کالج ها خدمات بهداشت روانی برای دانشجویان دارند، بنابراین از آن بهره ببرید.

برای والدین
در زندگی تحصیلی آنها مشارکت کنید. اگر بچه‌هایی دارید که هنوز در مدرسه هستند، در رویدادهایی شرکت کنید که مربوط به آنها است، مانند اجرای رقص و مسابقات ورزشی اگر مشکلات تحصیلی وجود دارد، با معلمان و اساتید صحبت کنید. اگر فرزند شما در دانشگاه است، که اغلب به این معنی است که آنها خارج از شهرتان هستند،با انها در تماس باشید. این امر به ویژه برای دانش آموزان تازه کار بسیار مهم است زیرا آنها در حال سازگاری خود زیادی با محیط اند، بنابراین آنها باید احساس کنند که حمایت خانواده هنوز وجود دارد.

هنگامی که با کودک خود صحبت می کنید، از نظرات "درست یا نادرست" خودداری کنید. سوالات باز بپرسید (آنهایی که با یک بله یا خیر ساده پاسخ داده نمی شوند). این به آنها کمک می کند تا با شما راحت‌تر صحبت کنند.

گوش کنید، گوش کنید، گوش کنید. خیلی اوقات به جای مشورت گرفتن، چیزی که نیاز دارند شنیده شدن است. بچه‌ها معمولاً وقتی راهنمایی شما را می‌خواهند واضح تر توضیح می‌دهند. یک رویکرد خوب این است که مشکلات آنها را با موارد مشابهی که در گذشته داشته اند مرتبط کنید. این بهتر از گفتن جملاتی مانند «فکر می‌کنم باید» است. به آنها فضایی بدهید تا بفهمند چه چیزی برای آنها بهتر است، در مورد احتمالات مختلف بحث کنید و زاویه ای را به آنها نشان دهید که ممکن است در نظر نگرفته باشند.

به یاد داشته باشید، گاهی اوقات کودکان و نوجوانانی که به خودکشی فکر می کنند به شما نمی گویند زیرا نگران واکنش شما هستند. سوالات مستقیم و بدون قضاوت شما می تواند آنها را تشویق کند تا افکار و احساسات خود را به اشتراک بگذارند. صرف نظر از پاسخ آنها، اگر مشکوک به خودکشی فردی هستند، فوراً به دنبال کمک حرفه ای باشید.

علایم هشدار دهنده در کودکان کوچک‌تر
کودکان از طریق رفتار و بازی خود را نشان می‌دهند ، بنابراین به تغییرات در این دو حوزه توجه کنید. به یاد داشته باشید که فقط شما فرزندتان را می شناسید، بنابراین برای برخی، پرخاشگری ممکن است به عنوان یک تغییر رفتاری نشان داده شود.

دیگران ممکن است مضطرب، غمگین یا به طور غیرعادی بی قرار شوند. آنها ممکن است کارهایی مانند این را انجام دهند:
اسباب‌بازی‌های خود را به دیگران می‌بخشند
از طریق بازی تهاجمی‌تر شده اند
از بازی کردن خودداری می‌کنند،
کابوس‌های مکرر می‌ببینند
مشاهده اضطراب جدایی در آنها
شکایت‌های فیزیکی مانند معده درد و سردرد داشته اند
بیشتر از حد معمول به شما می چسبند
در تمرکز مشکل پیدا کرده اند
عزت نفس ضعیف/ تصور منفی از خود نشان میدهند.
 
نویسنده: Paula Fontenelle, MA
منبع: سایکولوژی تودی
مترجم: ستایش عزیزاللهی
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
چه سكوتی دنیا را فرا می‌گرفت اگر هركس به اندازه عملش صحبت می‌كرد