تاب آوری ناشنوایان نیازمند فرآیندهای چندگانه است / محمدرضامقدسی

الگوهای سازگاری با ناشنوایی و کم شنوایی و دشواری­‌‌های این شکل از زندگی تا چه­‌‌ حد در میان فرهنگ­‌‌ها متفاوت است؟ آیا مجاورت با میراث فرهنگی (مثل فرهنگ پدربزرگ‌­ها و مادربزرگ­‌‌ها) همیشه منبع قدرت است یا می­‌‌تواند به ­‌‌ضرر ما باشد؟
آیا فرهنگ می­‌‌تواند روی ارزشی که به الگوهای متفاوت سازگاری می­‌‌دهیم، تأثیر بگذارد و به برخی به­‌‌لحاظ اجتماعی امتیاز بدهیم و آن­‌‌ها را قابل قبول بدانیم و یا موارد دیگر را به‌-عنوان الگوهای ناهنجار برچسب­‌‌گذاری کنیم؟
اگر قرار باشد رابطه­‌‌ی بین تاب­‌‌آوری و فرهنگ را درک کنیم، هریک از این سؤالات مهم‌­‌‌اند. با توجه به تفاوت­‌‌های فرهنگی در مواجهه با مساله ناشنوایی ، تاب­‌‌آوری در این خصوص هم  نیاز به تعریفی دارد که به­‌‌صورت تلویحی به نقش فرهنگ در حمایت یا مدیریت توانایی کودکان و نوجوانان ناشنوا برای سازگاری اشاره کند. دیدگاه فرهنگی به ­‌‌ما کمک می­‌‌کند تا درک خود را از تاب­‌‌آوری تغییر دهیم. چنین دیدگاهی تمرکز کم­‌‌تری بر روی آن­‌‌چه کودک انجام می­‌‌دهد، دارد و بیش­‌‌تر روی این مطلب تمرکز می­‌‌کند که محیط چ­طور می‌­تواند فرآیندفرایندهای رشد مثبت و دسترسی به انواع  را تسهیل کند.

تحقیقات درمورد کودکان و جوانان ناشنوا با دیدگاه­‌‌های متحول­‌‌کننده انجام شده و استراتژی­‌‌های متفاوتی را توصیف می­‌‌کند که جوانان از آن­‌‌ها در برابر سالمندان و جامعه­‌‌ی ناشنوای خود استفاده می­‌‌کنند تا بتوانند تنش­‌‌های مرتبط با چالش­‌‌های ناشنوایی را حل‌ و فصل کنند و بتوانند ماهیت مثبت رشد خود را افزایش دهند.
به­‌‌طور خلاصه، سازگاری با ناشنوایی نیازمند فرایندهای چندگانه­‌‌ی تاب­‌‌آوری است که مستقل بوده و به خطرهایی که در انتظار ناشنوایان و مختص آن­‌‌هاست، احترام می­‌‌گذارد.

مهم­‌‌تر این­که سازگاری با این خطرات برای جوانان  پرچالش­‌‌تر می­‌‌شود. در این رابطه، الزامی وجود دارد که به جوانان ناشنوا،؛ به­‌‌ویژه جوانان ناشنوا، فرصتی داده شود تا تجربیات حاشیه­‌‌نشینی خود و مورد ستم ­‌‌بودن را پردازش کنند تا تضمین کنند که در جامعه، دارای جایگاهی هستند.
علاوه بر این، جوانان نیاز به مدافعان و راهنمایانی دارند که بتوانند فرهنگ آنها افراد ناشنوا را درک و به­‌ ‌آن افتخار کنند و بتوانند حمایت عاطفی و آموزش معنادار فراهم کرده و رشد شخصی را ارتقاء دهند.
مطالعه و پژوهش در میان جوانان به ویژه جوانان ناشنوا به ارزش­مندی راهنمایان و مدافعان اشاره می­‌‌کند،؛ کسانی که ریشه­‌‌های قومی مشترکی با جوانانی که مدافع آنان هستند،دارند مطالعات انجام­‌‌شده در این فصل نشان­‌‌دهنده­‌‌ی ارتباطات و پیوندهای کاملی بین روابط،؛ به­‌‌ویژه در جامعه­‌‌ی ناشنوایان و دسترسی به منابع به­‌‌شکل مدارس و معلمان خوب و ارتباطات مؤثر اجتماعی و الگوی­‌‌های مؤثر بصری هستند. ماهیت چندلایه­‌‌ی هویت در جامعه­‌‌ی ناشنوایان، در تجارب غنی، آشکار و مشخص است و بین اعضای جامعه­‌‌ی ناشنوایان سیاه­‌‌پوست و بومیان آمریکایی مشترک است.
جامعه­‌‌ی ناشنوایان قدرت و توان هم­بستگی و فراهم­‌‌کردن مکانی امن و سالم برای جوانان و نشان­‌‌دادن هویت آن­‌‌ها و آموزش درباره­‌‌ی فرهنگ­‌‌های آن­‌‌ها را به ­‌‌رسمیت می­‌‌شناسد و کلیتی منسجم را شکل می­‌‌دهد که می­‌‌تواند به ­‌‌نفع منافع و عدالت اجتماعی ناشنوایان دفاع کند.
کودکان ناشنوا شایسته  تا زمانی که به مدارس خاص ناشنوایان یا مدارس عمومی می­‌‌روند، آموزش­‌‌های مناسب را دریافت کنند. آن­‌‌ها حق دارند که به­‌‌ هنگام نیاز از خدمات مکمل بهره­‌‌مند باشند. این فرهنگ کلان، جوانان ناشنوا را قادر می­‌‌سازد تا مهارت­‌‌های خاص یادگیری و زندگی را به­‌‌ویژه در میان جامعه­‌‌ی ناشنوایان بیاموزند؛ گرچه فرهنگ کلان حمایت، همیشه تحقق پیدا نمی­‌‌کند.
شواهد پژوهشی نشان می­‌‌دهد که جوانان ناشنوای آمریکایی در برخی مناطق و خانواده­‌‌های آن­‌‌ها می‌­توانند خدمات و مشاوره مناسبی را در مدارس خاص ناشنوایان دریافت کنند (برای مثال، مرکز ملی سنجش شنوایی و مدیریت شنوایی).؛ علاوه بر این، از والدین دعوت می­‌‌شود که با پزشکان و سایر افراد متخصص هم­کاری کنند و احتمال دارد که آن­‌‌ها به‌­عنوان مدافع و معلم کودکان خود بهتر بتوانند نقش خود را ایفاء کنند.
وقتی والدین بتوانند به­‌‌طور مؤثر با فرزند ناشنوای خود ارتباط برقرار کنند، انسجام خانواده بیش­‌‌تر می­‌‌شود؛ بنابراین، علاوه بر فراهم­‌‌کردن حمایت­‌‌های لازم جوانان ناشنوا متناسب با نیازهای خاص و فرهنگ آن­‌‌ها، لازم است که والدین آن­‌‌ها به­‌‌طور محترمانه و مناسبی مشارکت کنند.

همان­‌‌گونه که قبلاً خاطرنشان شد، علی­‌‌رغم فرهنگ کلان حمایت­گر، بسیاری از چالش­‌‌ها در مسیر رشد مؤثر جوانان ناشنوا و به­‌‌خصوص جوانان ناشنوای رنگین­‌‌پوست وجود دارد( تحیقی انجام شده مربوط به ایالت متحده امریکاست )
به ­‌‌عبارت دیگر، لازم است درمورد فرایندهای تاب­‌‌آوری جوانان ناشنوا تحقیقات مستمری انجام گیرد و این­که چ­طور فرهنگ کلان و خرد می­‌‌توانند حمایت بهتری از این فرایندها به­‌‌ عمل آورند.
نابرابری های آموزشی منجر به نتایج ضعیف دانش­‌‌آموزان می­‌‌شود برخورداری و سابقه­‌‌ آموزشی در هویت جوانان ناشنوا، عامل مهمی است. برای مثال،مسائل هویتی در میان جوانانی که به مدارس معمولی می­‌‌روند در مقایسه با کسانی که به مدارس ناشنوا می­‌‌روند، متفاوت‌ هستند.
جوانانی که به مدارس شبانه­‌‌روزی ناشنوایان می­‌‌روند، به فرهنگ ناشنوایان ارزش داده و روی اهمیت مدارس ناشنوایان تأکید می­‌‌کنند؛ بنابراین، مهم است که جوانان ناشنوا فرصت­‌‌هایی داشته باشند تا بتوانند تجربیات خود را با بررسی فرهنگ­‌‌های ناشنوا پردازش کرده و بتوانند هویت خود را بهتر درک کنند
فضا و فرصت های ورزشی  هم جنبه­‌‌ مهمی از زندگی افراد را شکل داده و محلی برای رد‌ و‌ بدل­‌‌کردن وقایع فرهنگی برای یک کودک ناشنوا هستند که می­‌‌تواند تجربه­‌‌ای مشترک و افتخار و منبعی برای درک مراسم و ارزش­‌‌ها در دنیای ناشنوایان باشد (لین و دیگران،؛ 1996).
اسارکوسکی و برایس (2005) روی دسترسی والدین کودکان ناشنوا به مدارس خاص ناشنوا و تعامل با جامعه­‌‌ ناشنوایان به این دلیل که کودکان بخشی از این جامعه­‌‌ی بزرگ­‌‌تر باشند، تأکید کردند. آن­‌‌ها می­‌‌خواستند بخشی از جامعه­‌‌ای باشند که واقعاً به آن افتخار و برای آن می‌­‌‌جنگیدند و برایش قربانی می­‌‌کردند.


 ترجمه دکتر محمدرضا مقدسی