افراد افسرده کمتر ورزش می کنند
گروهی از محققان دانشگاه مک مستر کانادا بیش از ۱۶۰۰ نفر را مورد بررسی قرار دادند تا دریابند، چگونه مشکلات سلامت روان، فعالیت بدنی و رفتار کم‌تحرک آنان را تحت تاثیر بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ قرار گرفته است.
به گزارش ارث،محققان افزودند: افراد قصد دارند برای بهبود سلامت روان خود فعال باشند، اما ورزش‌کردن برای آنان با استرس و اضطراب دشوار بود. جنیفر هیز، محقق این بررسی گفت: حفظ یک برنامه ورزشی منظم در بهترین زمان‌ها دشوار بوده و شرایط بیماری همه‌گیر کووید -۱۹ آن را تا حدودی دشوارتر کرده است. با وجود اینکه ورزش‌کردن با کاهش اضطراب همراه است، اما بسیاری از شرکت‌کنندگان، برای انجام ورزش احساس اضطراب داشتند. به همین‌ترتیب، اگرچه ورزش افسردگی را کاهش می‌دهد، اما افرادی که از افسردگی بیشتری رنج می‌بردند، انگیزی کمتری برای فعالیت داشتند و فقدان انگیزه از علائم افسردگی است.
شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی، فشار روانی بالاتر و سطح متوسطی از اضطراب و افسردگی ناشی از بیماری همه‌گیر را گزارش کردند. در همین حال، فعالیت هوازی حدود ۲۰ دقیقه در هفته و زمان کم‌تحرکی حدود ۳۰ دقیقه در روز در مقایسه با ۶ ماه قبل از شیوع بیماری همه‌گیر کاهش داشت.
محققان عنوان کردند: افرادی که بیشترین افت فعالیت‌بدنی را گزارش کردند، بدترین نتایج مرتبط با سلامت روان را داشتند، در حالی‌که افرادی که سطح فعالیت‌بدنی خود را حفظ کرده از نظر روانی نیز بسیار بهتر بودند.
این بررسی نشان داد که اختلاف اقتصادی نیز تاثیر قابل‌توجهی بر سلامت روان و به‌ویژه در میان بزرگسالان جوان دارد. مریم مرعشی (Maryam Marashi)، محقق دیگر این بررسی گفت: «همانند سایر جنبه‌های همه‌گیری، برخی از افراد بیشتر از دیگران آسیب می‌بییند و در اینجا، افراد کم‌درآمد به منظور برآوردن نیازهای ورزشی کمتر تلاش میکنند.»
این درست است که بزرگسالان جوان که معمولا ساعات طولانی‌تری کار میکنند و درآمد کمتری دارند، از نظر فقدان زمان آسیب می‌بینند.
کارشناسان بر اساس شواهد، توصیه‌هایی برای فعال‌شدن ارائه کرده‌اند که در ذیل آمده است: انجام هیچ ورزشی بر دیگری اولویت ندارد روزانه اندکی حرکت کنید هنگام احساس اضطراب، شدت ورزش را کاهش دهید.
هیز افزود: این نتایج برای کمک به افراد در حفظ سطح فعالیت‌های بدنی خود در زمان‌های پر استرس به‌منظور کاهش بار بیماری همه‌گیر و جلوگیری از بروز بحران سلامت روان به حمایت روان‌شناختی اضافی نیاز دارد. یافته‌های این بررسی در نشریه PLOS ONE منتشرشده است.
به گزارش ارث،محققان افزودند: افراد قصد دارند برای بهبود سلامت روان خود فعال باشند، اما ورزش‌کردن برای آنان با استرس و اضطراب دشوار بود. جنیفر هیز، محقق این بررسی گفت: حفظ یک برنامه ورزشی منظم در بهترین زمان‌ها دشوار بوده و شرایط بیماری همه‌گیر کووید -۱۹ آن را تا حدودی دشوارتر کرده است. با وجود اینکه ورزش‌کردن با کاهش اضطراب همراه است، اما بسیاری از شرکت‌کنندگان، برای انجام ورزش احساس اضطراب داشتند. به همین‌ترتیب، اگرچه ورزش افسردگی را کاهش می‌دهد، اما افرادی که از افسردگی بیشتری رنج می‌بردند، انگیزی کمتری برای فعالیت داشتند و فقدان انگیزه از علائم افسردگی است.
شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی، فشار روانی بالاتر و سطح متوسطی از اضطراب و افسردگی ناشی از بیماری همه‌گیر را گزارش کردند. در همین حال، فعالیت هوازی حدود ۲۰ دقیقه در هفته و زمان کم‌تحرکی حدود ۳۰ دقیقه در روز در مقایسه با ۶ ماه قبل از شیوع بیماری همه‌گیر کاهش داشت.
محققان عنوان کردند: افرادی که بیشترین افت فعالیت‌بدنی را گزارش کردند، بدترین نتایج مرتبط با سلامت روان را داشتند، در حالی‌که افرادی که سطح فعالیت‌بدنی خود را حفظ کرده از نظر روانی نیز بسیار بهتر بودند.
این بررسی نشان داد که اختلاف اقتصادی نیز تاثیر قابل‌توجهی بر سلامت روان و به‌ویژه در میان بزرگسالان جوان دارد. مریم مرعشی (Maryam Marashi)، محقق دیگر این بررسی گفت: «همانند سایر جنبه‌های همه‌گیری، برخی از افراد بیشتر از دیگران آسیب می‌بییند و در اینجا، افراد کم‌درآمد به منظور برآوردن نیازهای ورزشی کمتر تلاش میکنند.»
این درست است که بزرگسالان جوان که معمولا ساعات طولانی‌تری کار میکنند و درآمد کمتری دارند، از نظر فقدان زمان آسیب می‌بینند.
کارشناسان بر اساس شواهد، توصیه‌هایی برای فعال‌شدن ارائه کرده‌اند که در ذیل آمده است: انجام هیچ ورزشی بر دیگری اولویت ندارد روزانه اندکی حرکت کنید هنگام احساس اضطراب، شدت ورزش را کاهش دهید.
هیز افزود: این نتایج برای کمک به افراد در حفظ سطح فعالیت‌های بدنی خود در زمان‌های پر استرس به‌منظور کاهش بار بیماری همه‌گیر و جلوگیری از بروز بحران سلامت روان به حمایت روان‌شناختی اضافی نیاز دارد. یافته‌های این بررسی در نشریه PLOS ONE منتشرشده است.
مرجع : شفقنا
