بیماری پسوریازیس (psoriasis) چیست؟

همچنین تا ۳۰ درصد از افرادی که به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند به "آرتریت پسوریاتیک" (ورم مفاصل پسوریاتیک) نیز مبتلا می شوند.
پسوریازیس یک بیماری التهابی "سیستمیک" (از جمله بیماری‌هایی که به طور همزمان چند اندام و بافت گوناگون بدن یا همه بدن را هدف قرار می‌دهند) است.این بیماری باعث افزایش سرعت چرخه زندگی سلول های پوستی می شود که در نتیجه، بدن سلول های پوستی اضافی خواهد داشت. این سلول های اضافی باعث ایجاد لکه های قرمز خارش‌دار روی پوست می شوند. همچنین این لکه های قرمز علاوه بر ایجاد خارش، اغلب دردناک نیز هستند.

از جمله دیگر علائم این بیماری ایجاد "ترک خوردگی" و "پوسته شدن" روی پوست هستند که گاهی اوقات ترک خوردگی های ناشی از این بیماری باعث خونریزی نیز می شوند.همچنین در برخی موارد پسوریازیس باعث التهاب، سفت شدن و درد مفاصل می شود و زمانی که این بیماری مفاصل را نیز درگیر می کند، آرتریت پسوریاتیک نامیده می شود.
تاکنون علت دقیق ابتلا به بیماری پسوریازیس به طور کامل شناخته نشده است با این حال برخی تحقیقات نشان می دهد که سیستم ایمنی بیش فعال، باعث ابتلا به این بیماری می شود.
پسوریازیس معمولاً با محرک‌های خاصی شروع شده یا وخیم تر می‌شود که از جمله این محرک ها می توان به عفونت، آسیب به پوست، استرس، کمبود ویتامین D و مصرف الکل اشاره کرد. همچنین مصرف برخی داروها نیز می تواند باعث تحریک و بروز پسوریازیس شود.
همچنین کسانی که به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های دیگر از جمله دیابت نوع دو، نشانگان سوخت و سازی (سندرم متابولیک)، بیماری پارکینسون و بیماری کلیوی هستند.
پسوریازیس معمولاً بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری نیز تأثیر می گذارد به طوری که اغلب منجر به افسردگی و ایجاد سایر اختلالات احساسی در مبتلایان می شود.
تا کنون هیچ درمان مخصوصی برای پسوریازیس وجود ندارد اما می‌توان علائم بیماری را تسکین داد. علائم این بیماری معمولاً توسط کورتیکواستروئیدهای موضعی (کورتون)، قطران زغال سنگ، مرطوب کننده ها و داروهای تجویزی کنترل می شوند. همچنین روش‌های کاهش استرس در کنترل علائم بیماری موثر است.

علت بروز بیماری پسوریازیس
 
علت پسوریازیس به طور کامل مشخص نشده است؛ اما به نظر می‌رسد که با سیستم ایمنی بدن، سلول‌های T و دیگر گلبول‌های سفید خون به نام نوتروفیل‌ها در ارتباط است. سلول‌های T به طور معمول از بدن در برابر عوامل خارجی مانند ویروس‌ها یا باکتری‌ها دفاع می‌کنند. اما گاهی همین سلول‌های T به اشتباه به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کنند و آن‌ها را آلوده می‌کنند.
سلول‌های بیش از حد فعال T، باعث افزایش تولید سلول‌های پوست، سلول‌های T بیشتر و سایر سلول‌های سفید خون، به خصوص نوتروفیل‌ها می‌شوند. این عوامل باعث قرمزی پوست و ضایعات پوستی می‌شوند. رگ‌های خونی موجود در مناطق آسیب‌دیده پسوریازیس باعث ایجاد قرمزی در این ضایعات پوستی می‌شوند.
این فرآیند تبدیل به یک چرخه مداوم می‌شود که در آن سلول‌های پوستی جدید به سرعت در حال حرکت به سمت لایه خارجی پوست هستند. این اتفاق ممکن است طی روزها یا هفته‌ها به طول انجامد.
اغلب مبتلایان در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی به این بیماری دچار می‌شوند. بیماری پوستی پسوریازیس مسری نیست و از طریق تماس فیزیکی به افراد دیگر منتقل نمی‌شود. با وجود این، پسوریازیس می‌تواند یک بیماری ژنتیکی و ارثی باشد. همچنین این بیماری به بخش‌های دیگر بدن شما منتشر نمی‌شود.
 
چه کسانی بیشتر در معرض پسوریازیس قرار دارند؟
 
هر کسی می‌تواند در خطر ابتلا به پسوریازیس باشد، اما برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهند. از جمله:
سابقه خانوادگی
سابقه خانوادگی یکی از مهم‌ترین عوامل خطر است. داشتن یک والد پسوریازیس خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد و داشتن دو والد پسوریازیس خطر بیشتری را به همراه دارد.
عفونت‌های ویروسی و باکتریایی
افراد مبتلا به HIV بیشتر احتمال دارد که پسوریازیس را توسعه دهند تا افرادی که سیستم ایمنی سالمی دارند. کودکان و نوجوانان با عفونت‌های تکراری، به ویژه گلودرد، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.
استرس
از آنجا که تنش می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تاثیر بگذارد، سطوح استرس بالا ممکن است خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش دهد.
چاقی
وزن بیش از حد خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد.
سیگار کشیدن
استفاده از دخانیات نه تنها خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند شدت بیماری را هم افزایش دهد. سیگار کشیدن نیز ممکن است در ابتدای توسعه بیماری نقش داشته باشد.