در رابطه با موضوع تشویق نکته مهمی وجود دارد و آن این است که در این زمینه به رفتار کودک، توجه و دقت داشته باشیم و رفتارهای خوب او را مورد تشویق قرار دهیم. نه اینکه قربان صدقه کودک مان و صورت و قد و بالای او برویم. به گزارش تبیان: این نکته‌ای اساسی است که والدین بتوانند به تشویق‌های خود جنبه مادی ندهند. البته وجود جنبه مادی و بهره‌گیری از اشیایی که مورد علاقه کودک است، اشکالی ندارد به این شرط که کودک را دچار شرطی شدن نکند. اما راهکارهای بهتری هم وجود دارد. مثلا اینکه یکی از رفتارهای خوب و شایسته کودکتان را در حضور خودش و در مجلسی که دیگران هم حضور دارند، مطرح کنید و این می‌تواند عامل خوبی برای تشویق او باشد. این اقدام ممکن است تا حدودی روحیه ریاکاری و فریب را در او زنده سازد، اما به نظر می‌رسد که جنبه شاد کننده و سازنده آن، بیشتر خواهد بود. ممکن است کودکی یک نقاشی بکشد و می توان این نقاشی را به عنوان اثری ارزشمند به دیوار اتاقش نصب کرد و او را تشویق کرد.
گاهی هم می توان برای تشویق یک کودک، وعده خواندن یک شعر یا داستان مورد علاقه اش را به او هدیه داد.
آنچه که دین مبین اسلام در ارتباط با تربیت به آن توصیه کرده است این است که ایجاد سروری و احساس افتخار در فرزندان ایجاد کنید تا خودشان به انجام عمل شایسته بپردازند و موید خویش باشند. اما شیوه‌هایی وجود دارند که می‌توان از این طریق کودک را مورد تشویق و تمجید قرار داد این راهکارها به شرح زیرند.
تصدیق زبانی،تائید او،لبخند رضایت آمیز، ذکر موفقیت او، دادن رضایت نامه، معرفی در حضور جمع، معرفی عمل و اثراو، دادن مسوولیت، فرصت اظهار نظر، نصب عکس او،ذکر داستان،ذکر کلمات احترام آمیز، دادن جایزه و پاداش.
تشویق باید در مورد تلاش و کوشش کودک صورت گیرد. تشویق باید به نوعی باشد که تصویر واقعی عمل کودک را نشان دهد و نباید شکلی اغراق آمیز و غیر واقعی بگیرد.
طبیعی ترین راه این است که از چگونگی فعالیتش و تاثیر این فعالیت در زندگی تان صحبت کنید. همانطور که گفته شد بهتر است که بیشتر تشویق‌ها به شکل غیرمادی باشد. چرا که اگر بنا بر این باشد که برای هر کار کودک، یک سرمایه گذاری مادی انجام دهیم، به مرور زمان ممکن است حد و حدود خرج و مخارجی که برای تهیه این هدایا انجام می‌دهیم، به جایی برسد که مشکل ساز باشد و از طرف دیگر موجب تقویت روحیه مادی گرایی در کودک می‌شود و البته موجب اقویت عادتی اشتباه در کودک می‌شود که اجابت آن در هر شرایط و مکانی امکان پذیر نیست. اما برای آن دسته از والدینی که به تشویق مادی علاقه دارند لازم است که توصیه‌هایی شود که این موضوع مشکلات کمتری داشته باشد. چنانچه پاداش های مادی در حالتی باشند که کمتر اتفاق بیفتند، اثر بهتری دارند و نشان دهنده خوشحالی والدین از رفتار خوب کودک است و این احساسی از شادی را به کودک القا می‌کند. کم نیستند پدر ومادرهایی که مدام به کودکشان اینطور می‌گویند که اگر فلان کار را انجام دهی، فلان چیز را به تو می‌دهم و....این نحوه برخورد به طور تدریجی در کودک انگیزه‌ای ایجاد می‌کند که برای دریافت پاداش، به تلاش بپردازد. به این صورت کودک در موقعیتی قرار می‌گیرد که به گرفتن پاداش به صورت رشوه، عادت می‌کند و این روش موجب می‌شود تا کودک به یک معامله گر زیرک، تبدیل شود. اما چنانچه پاداش‌های مادی در حالتی باشند که کمتر اتفاق بیفتند، اثر بهتری دارند و نشان دهنده خوشحالی والدین از رفتار خوب کودک است و این احساسی از شادی را به کودک القا می کند.
برای اینکه کودکان به روش رشوه گیری از والدین عادت نکنند لازم است تا والدین دقت‌هایی را به کار گیرند و در نحوه هدیه دادن به کودک شان تامل کنند. والدین باید توجه داشته باشند که: میزان تشویق و تقدیر از کودک، نباید بیشتر از ارزش کار کودک باشد. کودک را نباید به تشویق و پاداش عادت دهید. درست است که کودک به تشویق نیاز دارد و در محیط تشویق و تمجید از نظر فکری و شعور اجتماعی رشد بهتری می‌کند ولی باید سعی کنید که کودک را رفته رفته متوجه پاداش درونی سازید و به آن عادت دهید.
تحقیقات بسیاری نشان داده که دادن پاداش، در استحکام بخشی به رفتارها، تاثیر مثبتی دارد. بنابراین می‌توان گفت که تشویق جایگاه مهمی در اصول تربیتی دارد. اما رعایت حد و حدود تشویق هم بسیار مهم است که اگر این حدود رعایت نشود، تشویق می تواند عاملی مخرب محسوب شود تا عاملی سازنده و مفید.