آموزش خودمراقبتی به کودکان، خاله و عمو نداریم!

میگنا: مدرسه بعد از خانه و خانواده مهم‌ترین مکانی‌ است که باید آموزش‌های خودمراقبتی را به شکل رسمی دنبال کند. لازم است سیستم یکسانی برای این آموزش‌ها در کشور وجود داشته باشد. فرهنگ رایج در بین خانواده‌ها وجود دارد که افراد غیرفامیل را نیز «عمو» یا «خاله» معرفی می‌کنند، در بیشتر موارد افرادی که کودکان را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند، از میان نزدیکان و آشنایان خانواده هستند، بنابراین خانواده‌ها باید به کودکان آموزش دهند که استفاده از این القاب برای افراد غیر فامیل تنها نشان‌دهنده صمیمی بودن است و لازم نیست کودکان نیز با این افراد صمیمی شوند.

 

آموزش‌های خودمراقبتی، مسئله جهانی است و متعلق به فرهنگ خاصی نیست و باید در سراسر دنیا از جمله کشور ما دنبال شود. پدوفیلیا (میل جنسی به کودکان) یک بیماری است و از آنجا که این بیماران نشانه‌های روحی و روانی خاصی ندارند، به راحتی قابل شناسایی نیستند و حتی ممکن است در میان خانواده‌ها و نزدیکان کودک چنین بیمارانی حضور داشته باشند. از آنجا که نمی‌توان تمام این افراد را کنترل کرد، بهترین راه برای حفظ کودکان، آموزش‌های خود مراقبتی به آنان است.

 

اولین اقدام حفظ آرامش و کنار آمدن با واقعیت است. این افراد می‌توانند با مراجعه به بهزیستی از خدمات حمایتی بهره‌مند شوند. بهزیستی نیز این افراد را به مشاوران و روانشناسان معرفی خواهد کرد. از آنجا که این کودکان نیازمند حمایت‌های ویژه‌ای هستند. روان‌ درمانی فرد آسیب‌ دیده تا زمان صلاحدید مشاور یا روانشناس باید ادامه یابد. خانواده‌ها نباید کودک آسیب دیده را با سوالات متعدد تحت فشار قرار دهند. خانواده‌ها و مشاوران باید اجازه دهند کودک تنها زمانی که خودش تمایل داشت، درباره حادثه رخ داده صحبت کند.

 

مهم‌ترین کمکی که می‌توان به خانواده‌های آسیب‌دیده داشت، اختصاص بودجه‌های حمایتی در قالب «کمک‌ هزینه» درمان است. خانواده‌ها باید بیشترین آموزش‌ها را پیش از وقوع این حوادث دریافت کنند. زمانی که سن کودک بیشتر باشد جامعه معمولا خود کودک و خانواده‌اش را مورد سرزنش قرار می‌دهد در حالی که هیچ خانواده‌ای نمی‌خواهد چنین حوادثی برای فرزندش رخ دهد، در نتیجه باید آن ها را درک و همراهی کرد.