ميگنا : پايگاه خبری روانشناسی و بهداشت روان 24 تير 1393 ساعت 15:27 https://www.migna.ir/news/26014/فرق-بچه-اول-بقیه-نگاه-یک-روانپزشک -------------------------------------------------- عنوان : فرق بچه اول با بقیه از نگاه یک روانپزشک -------------------------------------------------- مادران با توجه افراطی به فرزند، پدر را طرد نکنند متن : یک روانپزشک فرزندان اول را مسئولیت‌پذیر،‌ فرزندان آخر را با اعتماد به نفس بالا و فرزندان وسطی را نیز بین این دو عنوان کرد و از زنان خواست تا مراقب سامانه مادر- فرزندی باشند زیرا پدر را طرد و به سمت رفیق بازی می‌کشاند. فربد فدایی در گفت‌وگو با فارس، با اشاره به اثر ترتیب تولد بر شخصیت افراد اظهار داشت: بین فرزندان اول خانواده‌ها با سایر همشیرها تفاوت‌هایی وجود دارد. اولین نکته مربوط به نو بودن فرزند اول برای خانواده است که منجر به توجه بیشتری نسبت به او می‌شود، معمولاً فرزندان اول مورد محبت بیشتری قرار می‌گیرند و از امتیازات زیادی نیز برخوردار می‌شوند. وی افزود: از طرفی کم تجربگی والدین ممکن است منجر به صدماتی به فرزند اول شود بنابراین ناآگاهی در مورد توجه به نیازهای عاطفی کودک در فرزندان اول بیشتر دیده می‌شود. این روانپزشک ادامه داد: فرزند اول بین مجموعه‌ای از کاستی‌ها و توجهات محصور می‌شود. معمولاً با تولد فرزند اول مادر توجه انحصاری نسبت به او پیدا می‌کند به ویژه اگر پسر باشد یک سامانه دو نفری مادر، فرزند تشکیل می‌شود که ممکن است پدر را کنار بگذارد بنابراین پدران در چنین مواقعی احساس می‌کنند از سوی همسر خود طرد شده‌اند. نتیجه این امر کشش به سمت دوستان، تفریحات و خانواده خود است. همچنین این رویه پدر را به سمت رقابت با پسر خود سوق می‌دهد و منجر به شکل‌گیری رفتارهایی مانند تحمیل انضباط و تنبیه نسبت به کودک می‌شود. این متخصص حوزه بهداشت روان انتظاراتی که والدین از فرزندان اول دارند را منجر به «همه کار توانی» آنها دانست و افزود: معمولاً فرزندان اول با احساس مسئولیت بیشتری در سنجش با دیگر فرزندان رشد می‌کنند و خود را دارای موقعیت ممتازی می‌بینند اما بعد از تولد فرزند دوم، دنیای فرزند اول در هم می‌شکند زیرا از توجه اعضای خانواده محروم می‌شود و فرزند دوم را رقیب خود می‌بیند که ممکن است حتی منجر به دشمنی با او شود. فدایی گفت: در مقابل، فرزند دوم نیز احساس می‌کند پدر و مادر فرزند اول را به او ترجیح می‌دهند و خواسته‌های او را مقدم بر خواسته‌های فرزند دوم می‌شمارند بنابراین نوعی احساس حسادت و رقابت بین آنها شکل می‌گیرد. در واقع این احساس بین فرزندان اول و دوم، دوطرفه است که با رفتار مناسب والدین و اطرافیان قابل حل‌شدن خواهد بود. این روانپزشک درباره فرزندان آخر اظهار داشت: فرزند آخر زمانی به دنیا می‌آید که والدین تجربه کافی در فرزندپروری دارند و کودکان قبل از او نیز تا حدودی تعارضات خود را نسبت به فرزند کوچکتر حل کرده‌اند بنابراین فرزند کوچکتر از توجه  و محبت همه خانواده برخوردار می‌شود و عموماً فردی اجتماعی است که اعتماد به نفس بیشتری دارد. تجربه بودن با فرزند یا فرزندان دیگر موجب می‌شود تا بچه‌ها داشتن رقیب را هضم کنند بنابراین فرزند آخر موجودی عجیب محسوب نمی‌شود که با آمدن او معادلات برهم ریخته شود. وی خاطر نشان کرد: فرزند اول خانواده عموماً فردی با احساس مسئولیت زیاد است که همیشه نگران حفظ موقعیت خود به عنوان فرد ممتاز است. کوچکترین فرد خانواده نیز معمولاً از نظر عاطفی احساس اشباع می‌کند و اعتماد به نفس زیادی دارد. فرزند وسط نیز ترکیبی از این دو را نشان می‌دهد. فرزندان اول خانواده در جامعه مسئولیت‌های عمده‌تری را می‌پذیرند و ستون فقرات خانواده و جامعه را تشکیل می‌دهند ضمن اینکه بیشتر در معرض خستگی ناشی از این مسئولیت‌ها قرار دارند.