ميگنا : پايگاه خبری روانشناسی و بهداشت روان 7 دی 1398 ساعت 22:44 https://www.migna.ir/news/49246/گفت-وگو-دکتر-علی-دلاور-نخستین-استاد-ممتاز-دانشگاه-علامه-طباطبائی -------------------------------------------------- عنوان : گفت‌وگو با دکتر علی دلاور نخستین استاد ممتاز دانشگاه علامه‌طباطبائی -------------------------------------------------- دانش نظری و تجربه عملی دو بال پرواز برای دانشجویان است/ شما چیزی کمتر از دانشجویان پزشکی ندارید متن : دکتر علی دلاور که پیشتر به عنوان «نخستین استاد ممتاز دانشگاه علامه‌طباطبائی» معرفی و تقدیر شده بود، هفته گذشته «جایزۀ علامه طباطبائی بنیاد ملی نخبگان» را هم کسب کرد تا افتخاری دیگر به افتخاراتش اضافه شود. او که متولد خرم آباد لرستان است، مدرک دکتری خود را از دانشگاه ایالتی فلوریدا در رشته روش‌های تحقیق و آمار گرفته است و در حال حاضر یکی از سرشناس‌ترین استادان حوزۀ روش تحقیق و پژوهش کشور است که بیش از ۲۰۰ مقاله علمی و چندین جلد کتاب در سابقه فعالیت های علمی وی آمده است. دکتر دلاور که بیشتر اهل پژوهش، تحقیق و مطالعه است، خیلی اهل مصاحبه‌های خبری و مطبوعاتی نیست و با اصرار دعوت ما به این مصاحبه را پذیرفت. آنچه در پی می آید حاصل گفت و گوی عطنا با این استاد تمام دانشگاه علامه طباطبائی است. عطنا: شما باعث افتخار دانشگاه علامه طباطبائی هستید و اخیراً به همراه دکتر مسعود درخشان استاد برجسته دانشکده اقتصاد، موفق به دریافت جایزۀ علامه‌طباطبائی از طرف بنیاد ملی نخبگان شدید، لطفاً بفرمایید این جایزه به چه کسانی و طی چه روندی اهدا می شود؟ جایزه علامه طباطبائی از سال ۱۳۹۲ و بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی به استادان، پژوهشگران برتر، ممتاز و نمونه کشوری تعلق می گیرد و بنیاد و شورای ملی نخبگان کشور با توجه به آثار، میزان مشارکت و فعالیت علمی آنها، ارزیابی مجدد از بین این افراد انجام می دهد و از بین آنهایی که خودشان به عنوان کاندیدا انتخاب می کنند، تعدادی را بر می گزینند. این جایزه در سالیان گذشته بیشتر نصیب کسانی بود که در حوزه های علوم پزشکی، علوم پایه، علوم کشاورزی و فنی مهندسی کار کرده بودند و کمتر به حوزه علوم انسانی تلعق می گرفت، اما امسال اولین بار بود که در حوزه علوم انسانی برندگانی وجود داشت و من نیز افتخار داشتم یکی از برندگان در این حوزه باشم. عطنا: روند انتخاب استادان برتر به چه نحوی بود؟ این مراسم طی یک سال و نیم طول کشید تا ما به عنوان کاندیدا انتخاب شدیم. همچنین از ما آثاری خواستند و طی تحقیقاتی که در جامعه به عمل آوردند، فعالیت های علمیمان را ارزیابی کردند. حدود دو ماه قبل اعلام کردند که برنده این جایزه شده اید و یک سری مقدماتی بود که در چهارشنبه گذشته به عمل آورد و در نهایت با حضور دکتر ستاری، معاون رئیس جمهوری و رئیس بنیاد نخبگان جلسه ای تشکیل شد که ما هم در آن جلسه با دکتر درخشان، همکار عزیزمان حضور داشتیم. چه راهکاری برای افزایش کیفیت مقاله های استادان دانشگاه دارید؟ آیا صرف اینکه تعداد و کمیّت مقاله ها افزایش یابد کافی است؟ ارزیابی استاد یک ارزیابی چند بُعدی است. اگر قرار است استادی را مورد ارزیابی قرار دهیم و زمینه پیشرفت علمی و ترقی استاد و دانشگاه را فراهم آوریم، اینکه یک استاد را با تعداد مقلات ارزیابی کنیم، کافی نیست؛ اگرچه تعداد مقلات می تواند یک مولفه ارزیابی باشد، ولی آنچه که مطرح است ارجاعاتی است که به آن مقالات داده می شود. اگر ما ۲ هزار مقاله داشته باشیم و در جامعه به هیچ کدام ارجاع داده نشود، به نظرم هیچ ارزش علمی ندارد، به همین دلیل باید بتوانیم زمینه را فراهم کنیم تا به آن دسته از همکارانی که به مقالات آنها هم از بیرون و هم از داخل کشور ارجاع داده می شود و جامعه آنها را به عنوان قطب و شخصیت علمی پذیرفته است، تشویق شوند که مقاله بنویسند؛ یک مقاله پر استناد خیلی بهتر از مقاله کم استناد است و به همین دلیل تشویق و تبلیغ همکاران محترم، به نوعی ایجاد زمینه برای استنادهای داخلی و بین المللی است. ما نیاز داریم ابتدا در سطح منطقه سپس در سطح ملی به مقاله‌هایمان استناد شود، چیزی کمتر از دنیا نداریم فقط زمینه ها را تاحالا نداشته ایم ولی در دانشگاه علامه طباطبائی، رئیس محترم دانشگاه زمینه هایی را به خوبی فراهم کرده است و خود این امر می تواند زمینه خوبی برای همکاران عزیز باشد. چه توصیه ای برای دانشجویان حوزه علوم انسانی دارید؟ دانشجویان علوم انسانی چیزی کمتر از سایر علوم بشری ندارند، بنابراین تصور نکنند که کمتر از دیگر رشته ها هستند. دانشجویان حوزه علوم انسانی چیزی کمتر از دانشجویان دانشگاه شریف ندارند؛ من همیشه به دانشجویانم می گوبم شما بزرگ تر از ما هستید. توصیه من به دانشجویان عزیز این است که نقد کنند و اعتماد به نفس داشته باشند و تصور نکنند که مطالعه در علوم انسانی ضعیف‌تر از حوزه پزشکی است. باور کنید اگر کسی بتواند در این حوزه تحقیق و جست و جو کند به راحتی خواهد توانست در سایر رشته ها هم تحقیق و پژوهش کند. تحقیق در حوزه علوم انسانی با دو موضوع دشوار سر و کار دارد یکی انسان پچیده و دوم انسانی که در حال تغییر است که مطالعه آنها بسیار سخت است، چرا که انسان با ماده فرق می کند و در نهایت اینکه دانشجویان ما از فرصت هایی که در دانشگاه فراهم شده است، استفاده کنند. نظر شما درباره آشنایی کم دانشجویان با مقوله روش تحقیق و آمار چیست؟ کار پژوهش بر دو اساس استوار است. هیچ امری به تنهایی و با دانش نظری محقق نمی شود و هیچکس هم با تجربه صرف موفق نخواهد شد. دانشجو باید این دو بال را باهم داشته باشد، دانشجویان ما تصور می کنند که با حفظ کردن کتاب می توانند پژوهشگر شوند اما یک پژوهشگر هم به دانش نظری و هم به تجربه نیاز دارد و برای رسیدن به این هدف باید با استادان همکاری کند. کسی با دو واحد درس پژوهش، پژوهشگر نمی شود، به همین منظور معاونت پژوهشی فرصت خوبی را برای دانشجویان فراهم کرده است که آنها باید از این اتفاق استقبال کنند. عطنا: یکی از گلایه های دانشجویان مقطع کارشناسی این است که با استادان برجسته و شناخته شده‌تر طی دوران لیسانس کلاس ندارند و بیشتر کلاس‌هایشان با دانشجویان مقطع دکتری و استادان مدعو است، شما درباره این موضوع چه نظری دارید؟ بله این انتقاد به سیستم آموزشی دانشگاه است و حرف دانشجویان را در این خصوص تأیید می کنم. اما الان زمینه هایی فراهم شده تا سیستم آموزشی بهتر از قبل شود و من مطمئنم که معاون آموزشی دانشگاه در شورای آموزشی و در دستورکار مدیر گروه ها، پیگیر این کار هستند و ساز و کارهایی هم اندیشیده شده است که این دانشجویان عزیز با استادان برجسته و با تجربه هم کلاس داشته باشند.    چه پیشنهادی برای بین المللی کردن دانشگاه دارید؟ این امر از طریق مقاله هایی که به آنها استناد جهانی می شود، می تواند پیگیری شود. اما صرف چاپ مقاله علمی در مجله های خارجی برای ما شناسنامه علمی نمی آورد، ما باید خودمان را آنچه که هستیم نشان دهیم و نه بیشتر و کمتر. قراردادهای بین المللی، استنادها و ارجاعات به استادان دانشگاه، طرح های بین المللی و… می تواند تاثیرگذار باشد.  در پایان اگر سخنی دارید، بفرمایید؟ صحبت خاصی ندارم، فقط می خواهم بگویم که من علی دلاور، جایگاه علمی خود را از جامعه دانشگاهی که در آن هستم دارم.