ميگنا : پايگاه خبری روانشناسی و بهداشت روان 16 بهمن 1399 ساعت 23:56 https://www.migna.ir/news/52225/چگونه-داروهای-ضد-افسردگی-میزان-کاهش-می-دهند -------------------------------------------------- عنوان : چگونه داروهای ضد افسردگی میزان افسردگی را کاهش می دهند -------------------------------------------------- داروهایی که هم سروتونین و هم دوپامین را مورد هدف قرار میدهند میتوانند عوارض جانبی مشکل سازی را ایجاد کنند. متن : هریک از ما در طول دوران زندگی گرفتار کشمکش با افسردگی هستیم و تقریبا از هر 10نفر یک نفر به افسردگی اساسی مبتلاست. وقایع زندگی ناخوشایند و استرس زا اغلب اوقات بر سر زندگی ما قرار می گیرند زیرا تجربیاتی از نا امیدی، فقدان، شکست و روابط میان فردی خصمانه تجربیات رایج ما انسان هاست. وقتی به مدت چند روز این رویداد ها زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهند احساس غمگینی می کنیم اما وقتی این رویداد های آسیب زا به صورت مزمن و پایدار برما تاثیر می گذارند احساس افسردگی می کنیم. این وقایع زندگی بر زیست شیمی بدن ما تاثیر می گذارند و وقتی عوامل نورو شیمیایی ما را از کار می اندازند می توانند ما را نسبت به افسردگی آسیب پذیر سازند. تحقیقات نشان داده است که افسردگی و اختلالات خلقی می توانند با ناهنجاری در سطح بعضی نوروترانسمیترهای مغز از جمله سروتونین و نوراپی نفرین ارتباط داشته باشند. وقتی عوامل استرس زا غیر قابل کنترل میشود سطح سروتونین مغز به تدریج کاهش پیدا می کند و کمبود سروتونین و نوراپی نفرین ما را نسبت به افسردگی آسیب پذیر می کند. دارو های ضد افسردگی رایج مثل { پروزاک، زولوفت، پاکسیل، سیمببالتا، لکساپرو } SSRI ها یا بازدارنده های بازجذب انتخابی سروتونین هستند این داروهای ضد افسردگی برمبنای این اصل عمل می کنند که افسردگی در اثر نقل و انتقال پایین سروتونین در گذرگاه های سروتونین ایجاد می شوند.   در طول وقایع استرس زا سروتونین به داخل سیناپس ها آزاد می شوند ولی به سرعت به نورون فرستنده برمیگردند (تجربه باز جذب) داروهای SSRI ها برای وارونه کردن افسردگی از جذب مجدد سروتونین جلوگیری می کنند و در این حالت دیگر بازجذب به حالت اول بر نمی گردد وقتی که این داروها میزان سروتونین برون سلولی را افزایش می دهند و این کار از راه جلوگیری باز جذب سروتونین در گیرنده های عصبی پیش سیناپسی انجام میشود در نتیجه غلظت سروتونین در شکاف سیناپسی بالا می رود و سروتونین بیشتری در اختیار گیرنده های پس سیناپسی قرار میگیرد سطح پایین دوپامین می تواند باعث ملامت بیقراری و تمرکز ضعیف شود و در مقابل این ها آزاد شدن دوپامین باعث عاطفه مثبت و احساس های لذت بخش میشود و اصولا به فرد این امکان را میدهد تا خلق مثبتی را تجربه کند. در اینجای کار می توانیم فرضیه دوپامین را هم وارد عمل کنیم و می توانیم بگوییم که افسردگی میتواند دو جنبه داشته باشد کمبود سروتونین که باعث عدم کنترل و استرس بیش از حد میشود  و کمبود دوپامین باعث میشود که یک فرد نتواند لذت را تجربه و پیش بینی کند. داروهایی که هم سروتونین و هم دوپامین را مورد هدف قرار میدهند میتوانند عوارض جانبی مشکل سازی را ایجاد کنند. دارو های ضد افسردگی نه تنها سروتونین تامین می کنند بلکه کنترل گذرگاه های دوپامین را تا اندازه ای به دست می گیرند و نا خواسته احساس های عشق، جاذبه و دلبستگی به دیگران را کاهش میدهند. برای مثال افراد معدودی که دارو های ضد افسردگی مصرف می کنند تجربه عاشق شدن دارند یا برای مثال برخی از دارو های ضد اعتیاد آزاد شدن دوپامین را کاهش می دهند و بنابراین افراد افسرده را نسبت به خودکشی آسیب پذیر تر می کنند در حال حاضر پژوهشگران در تلاش هستند دارو هایی تولید کنند که موجب رشد سلول های عصبی تازه شوند و رشد سلول های عصبی تازه موجب توقف افسردگی خواهد شد. گردآوری و تنظیم: مهدی بیگلری منبع : کتاب انگیزش و هیجان مارشال ریو و روانشناسی فیزیولوژیک جیمز کالات