علت فروش بالای فیلم های مبتذل در ایران
سایت 598 در مطلبی به نقل از دکتر صادق کوشکی نوشت:
ما اگر سابقه سینمای خودمان را از اول انقلاب تا به امروز نگاه کنیم و فیلم های پرفروش را بررسی کنیم (هرچند که پر فروش بودن الزاما ملاک درستی و قوت یک فیلم نیست) ولی اگر همین ملاک را هم لحاظ کنیم و نگاه کنیم به فیلم هایی که موفق بودند، در می یابیم که فیلم های پرفروش عموماً فیلم های مبتذلی نبوده اند. به طور مثال در یک مقطعی فیلم «عقاب ها» بوده و در مقطعی دیگر فیلم «تله موش» تا اخیراً هم کارهای ده نمکی. فیلم های پرفروش عموماً فیلم های مبتذل و ضد خانواده نبوده اند و البته استثنائاتی را می توان پیدا کرد مثل «آتش بس» و یا «خوابم میاد» عطاران که پرفروش شود.
نکته بعدی این است که فیلم های پرفروش در ایران عموماً فیلم هایی هستند که خانواده پسندند. حالا اگر استثنائات را کنار بگذاریم، فیلم هایی که مورد توجه خانواده ها قرار می گیرد بیشتر فروش می کنند. اما متاسفانه در طول 15 الی 16 سال اخیر، مدیران سینمایی ما سعی کرده اند سلیقه و ذائقه مردم را تغییر دهند.
بخشی از مخاطبین سینمای ایران که هنوز سینما می روند، چیزی حدود 15 سال ذائقه هایشان و چشمشان با سینمای مبتذل بمباران شده است و مردم زمانی که فیلم بد و متوسط به پایین می بینند، در سلیقه آنها تغییر ایجاد می شود.
دکتر کوشکی در ادامه صحبت های خود همچنین می افزاید: به طور مثال فیلم سی و سه روز در ایران فروش نمی کند، اما همین فیلم در لبنان که بورس سینمای روز جهان است و اکثر فیلم های هالیوودی در آن اکران می شوند، فروش بالایی دارد. یعنی فیلم، فیلم قوی ای است. چه شده است که مردم به روزِ لبنان از 33 روز استقبال می کنند اما در ایران مورد استقبال قرار نمی گیرد؟ باید بررسی کرد که چه عواملی ذائقه مخاطب ما را تغییر داده است.
اگر تبلیغات مناسبی بر روی فیلمی چون روزهای زندگی انجام می شد و حتی یک دقیقه اخبار بیست و سی به آن می پرداخت، مطمئن باشید که پرفروش می شد. اگر به طور مثال تبلیغاتی که برای ملک سلیمان انجام شد برای این فیلم هم اتفاق می افتاد، قطعاً فروش بالایی می داشت. چون این فیلم انسانی است و مطمئن باشید که اگر این فیلم را هرجای جهان، حتی آنجایی که اسلام را هم نمی شناسند نمایش بدهند، با استقبال روبه رو می شود. این چنین فیلم هایی خوراک فکری مناسب هستند و نظام باید برای تبلیغ آنها بیش از این زحمت بکشد.
جامعه ایرانی به ادب احترام می گذارد و فیلم اخیر آقای عطاران فیلم خلاف ادب است و اگر قرار باشد برای فیلم عطاران اسمی بگذاریم، باید بگوییم فیلم آموزش ادب به شیوه لقمان. حتی نمی توان این فیلم را با خانواده تماشا کرد. خود کارگردان هم گفته بود که من مبتذل ساز و آدم رکیکی هستم و وقتی خودش اینطور بیان می کند، دیگر نمی توان چیزی گفت. فقط باید بگوییم متاسفیم که چرا وزارت ارشاد به این چنین فیلم های خلاف ادبی مجوز و امکانات می دهد.
دکتر کوشکی همچنین ادامه می دهد: کمدی اگر استانداردش مثلاً کمدی چارلی چاپلین است، چارلی چاپلین برای خنداندن مردم هیچ وقت به دستشویی متوسل نشده. اگر شاخصه فیلم های کمدی آثار هارولد لوید باشد، هیچ گاه برای خنداندن مردم متوسل به دستشویی و شوخی های جنسی نشده. آنها با خلاقیت مردم را می خنداند و متاسفانه برخی که فاقد خلاقیت هستند، در تمام کارهایشان از سریال تلویزیونی گرفته تا فیلم سینمایی شان حتما چند سکانس دستشویی بگذارند واز این طریق مردم را بخندانند و همیشه دستشویی نجات بخش فیلم هایشان است.
الف
ما اگر سابقه سینمای خودمان را از اول انقلاب تا به امروز نگاه کنیم و فیلم های پرفروش را بررسی کنیم (هرچند که پر فروش بودن الزاما ملاک درستی و قوت یک فیلم نیست) ولی اگر همین ملاک را هم لحاظ کنیم و نگاه کنیم به فیلم هایی که موفق بودند، در می یابیم که فیلم های پرفروش عموماً فیلم های مبتذلی نبوده اند. به طور مثال در یک مقطعی فیلم «عقاب ها» بوده و در مقطعی دیگر فیلم «تله موش» تا اخیراً هم کارهای ده نمکی. فیلم های پرفروش عموماً فیلم های مبتذل و ضد خانواده نبوده اند و البته استثنائاتی را می توان پیدا کرد مثل «آتش بس» و یا «خوابم میاد» عطاران که پرفروش شود.
نکته بعدی این است که فیلم های پرفروش در ایران عموماً فیلم هایی هستند که خانواده پسندند. حالا اگر استثنائات را کنار بگذاریم، فیلم هایی که مورد توجه خانواده ها قرار می گیرد بیشتر فروش می کنند. اما متاسفانه در طول 15 الی 16 سال اخیر، مدیران سینمایی ما سعی کرده اند سلیقه و ذائقه مردم را تغییر دهند.
بخشی از مخاطبین سینمای ایران که هنوز سینما می روند، چیزی حدود 15 سال ذائقه هایشان و چشمشان با سینمای مبتذل بمباران شده است و مردم زمانی که فیلم بد و متوسط به پایین می بینند، در سلیقه آنها تغییر ایجاد می شود.
دکتر کوشکی در ادامه صحبت های خود همچنین می افزاید: به طور مثال فیلم سی و سه روز در ایران فروش نمی کند، اما همین فیلم در لبنان که بورس سینمای روز جهان است و اکثر فیلم های هالیوودی در آن اکران می شوند، فروش بالایی دارد. یعنی فیلم، فیلم قوی ای است. چه شده است که مردم به روزِ لبنان از 33 روز استقبال می کنند اما در ایران مورد استقبال قرار نمی گیرد؟ باید بررسی کرد که چه عواملی ذائقه مخاطب ما را تغییر داده است.
اگر تبلیغات مناسبی بر روی فیلمی چون روزهای زندگی انجام می شد و حتی یک دقیقه اخبار بیست و سی به آن می پرداخت، مطمئن باشید که پرفروش می شد. اگر به طور مثال تبلیغاتی که برای ملک سلیمان انجام شد برای این فیلم هم اتفاق می افتاد، قطعاً فروش بالایی می داشت. چون این فیلم انسانی است و مطمئن باشید که اگر این فیلم را هرجای جهان، حتی آنجایی که اسلام را هم نمی شناسند نمایش بدهند، با استقبال روبه رو می شود. این چنین فیلم هایی خوراک فکری مناسب هستند و نظام باید برای تبلیغ آنها بیش از این زحمت بکشد.
جامعه ایرانی به ادب احترام می گذارد و فیلم اخیر آقای عطاران فیلم خلاف ادب است و اگر قرار باشد برای فیلم عطاران اسمی بگذاریم، باید بگوییم فیلم آموزش ادب به شیوه لقمان. حتی نمی توان این فیلم را با خانواده تماشا کرد. خود کارگردان هم گفته بود که من مبتذل ساز و آدم رکیکی هستم و وقتی خودش اینطور بیان می کند، دیگر نمی توان چیزی گفت. فقط باید بگوییم متاسفیم که چرا وزارت ارشاد به این چنین فیلم های خلاف ادبی مجوز و امکانات می دهد.
دکتر کوشکی همچنین ادامه می دهد: کمدی اگر استانداردش مثلاً کمدی چارلی چاپلین است، چارلی چاپلین برای خنداندن مردم هیچ وقت به دستشویی متوسل نشده. اگر شاخصه فیلم های کمدی آثار هارولد لوید باشد، هیچ گاه برای خنداندن مردم متوسل به دستشویی و شوخی های جنسی نشده. آنها با خلاقیت مردم را می خنداند و متاسفانه برخی که فاقد خلاقیت هستند، در تمام کارهایشان از سریال تلویزیونی گرفته تا فیلم سینمایی شان حتما چند سکانس دستشویی بگذارند واز این طریق مردم را بخندانند و همیشه دستشویی نجات بخش فیلم هایشان است.
الف
