افزایش خطر مرگ با نشستن زیاد
براساس محاسبات دانشمندان، اگر ما زمان نشستن خود را به دو تا سه ساعت در روز محدود کنیم دو سال به عمر خود اضافه کرده ایم.
به گزارش مهر، دانشمندان طی گزارشی که در مجله آنلاین بی ام جی اوپن منتشر شده اعلام کردند که اگر ما تماشای تلویزیون را به دو ساعت در روز محدود کنیم می توانیم 1.4 سال به عمر خود اضافه کنیم.
این درحالی است که کارشناسان اظهار می دارند تخمین زدن این موارد در آمریکا که دارای پنچ جمعیت مطالعات مختلف است غیرقابل اطمینان است.
دیوید اسپیگلهالتر کارشناس محاسبات ریسک در دانشگاه کمبریج اظهار داشت: این مطالعه به طوری کلی درباره همه انسانها انجام شده و به طور شخصی برای هرکس تعیین نمی کند که تأثیر مثبت بلند شدن آنها از روی کاناپه چیست.
وی افزود: اگر بگویم که نسل آینده قرار است حرکات بیشتری نسبت به نسل ما داشته باشند باید گفت که آنها به طور متوسط از ما بیشتر عمر می کنند. درحال حاضر تعداد معدودی از ما کمتر از سه ساعت را به حالت نشسته سپری می کنیم و بنابراین تعیین یک محدودیت می تواند یک هدف بسیار خوش بینانه تلقی شود.
به بزرگسالان توصیه می شود که دست کم میزان ساعات نشستن خود را به دو نیم ساعت در روز کاهش دهند و فعالیتهایی از قبیل ایروبیک را شدت متوسط چون دوچرخه سواری یا پیاده روی سریع را به صورت هفتگی انجام دهند و همچنین به آن جلسات تقویت عضله چون بلند کردن وزنه را اضافه کنند.
اما حتی اگر این فعالیتها را نیز انجام دهید باز هم بی حرکت هستید. برای مثال اگر در یک دفتر کار می کنید ممکن است که قسمت اعظم روز کاری خود را به حالت نشسته سپری کنید.
شواهد درحال رشدی نشان می دهد که هرچقدر میزان ساعاتی را که نشسته صرف می کنیم بیشتر شود، از میزان سلامتی ما کاسته می شود.
تاکنون چندین تحقیق به نسبت نشستن و تماشاکردن تلویزیون و شرایطی چون دیابت و بیماریهای قلبی و همچنین افزایش خطر مرگ انجام شده است. اما یافتن یک ارتباط را نمی توان با ثابت کردن یک موضوع و علت آن اشتباه گرفت.
محققان تصدیق کردند که این تحقیق نیز ادعایی برای ثابت شدن ندارد و حتی در این عرصه نقصهایی هم وجوددارد که موجب می شود نتایج از قابلیت اطمینان کمتری برخوردار باشد.
این تحقیق یک گروه نمونه که حدود 167 هزار نفر بودند را انتخاب کرد اما به بررسی سبکهای مختلف زندگی این افراد نپرداخته است.
همچنین مشخص نشده است که چه تعداد از این افراد نسبت به دیگران از سلامتی کمتری برخوردار بودند، از این رو ممکن است در نتیجه این وضعیت سلامتی خود زمان بیشتری را در حالت نشسته سپری کنند.
مطالعات با تکیه بر هر شرکت کنندگان و این مبنا شکل گرفته که آنها چقدر از وقت خود را به صورت نشسته سپری می کنند.
