پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - 18 Apr 2024
تاریخ انتشار :
دوشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۱ / ۰۵:۵۸
کد مطلب: 13656
۰

تأثیر مثبت دین بر بیماران سرطانی‌

ایمان در سلامت روانی بیماران مبتلا به سرطان، بیماران مبتلا به سکته مغزی و افرادی که از مشکلات مغزی و نخاعی رنج می‌برند تأثیری مثبت دارد.
پرفسور «دان کوهن»، استاد دانشگاه می‌سوری آمریکا در تحقیقاتی که با شرکت شماری دیگر از دانشمندان انجام داد به این نتیجه رسید که تدین انسان را در خویشتن‌داری کمک می‌کند و هنگام سختی‌ها و دشواری‌ها به او امید می‌بخشد.

پرفسور کوهن بر این باور است که پزشکان می‌توانند از نتایج این تحقیقات بهره ببرند و هنگام درمان بیمار به او کمک کنند که این مسئله به ویژه در درمان بیماری‌های روانی از ثمربخشی بسیاری برخوردار است.

به نوشته روزنامه «دیلی می‌ل» ایمان در سلامت روانی بیماران مبتلا به سرطان، بیماران مبتلا به سکته مغزی و افرادی که از مشکلات مغزی و نخاعی رنج می‌برند، تأثیری مثبت دارد.

به گفته پژوهشگران، در تحقیقات صورت گرفته برای این پژوهش از پیروان اسلام، یهودیت، مسیحیت و بودائی‌ها استفاده شده است.

داده‌های به دست آمده از این تحقیقات ثابت می‌کند که هر قدر سطح معنویت و تدین بالا‌تر باشد، شخص از سلامتی بیشتری برخوردار می‌شود.

مشارکت در فعالیت دینی همچنین در کاهش سطح نگرانی، خودخواهی، نوسانات رفتاری و اختلالات روانی تاثیر گذار است.       منبع: العالم

نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

«آلیس در سرزمین عجایب»؛ اختلال روانی عجیب
سندروم مسأله با پدر / آسیب‌های بی‌مهری پدران به دختران
روانشناسی که دنیای سرمایه گذاری را ۱۸۰ درجه تغییر داد
چرا گاهی نمی‌توان بخشید و فراموش کرد؟!
مغز چطور خاطرات ماندگار می‌سازد؟
روانشناسی جمع‌آوری اشیا و یا کلکسیونر شدن
دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
در نهان به آنان دل می بندیم ؛ که دوستمان ندارند و در آشکار از آنان که دوستمان دارند غافلیم شاید این است دلیل تنهایی ما... دکتر علی شریعتی