پرکاری تیروئید موجب پرخاشگری می‌شود
یک کارشناس اداره سلامت روان وزارت بهداشت گفت: پرکاری تیروئید می‌تواند اضطراب، علائم خشم و پرخاشگری در بیمار را در پی داشته باشد.
یک کارشناس اداره سلامت روان وزارت بهداشت گفت: پرکاری تیروئید نیز می‌تواند اضطراب، علائم خشم و پرخاشگری در بیمار را در پی داشته باشد.
به گزارش ایسنا، معصومه افسری همچنین اظهار داشت: بیماری جسمی قادر است تغییرات شیمیایی و هورمونی در بدن ایجاد کند و در فرد مبتلا به بیماری جسمی باعث بروز اختلال روانی شود.
وی افزود: کم کاری تیروئید موجب پایین آمدن سطح هورمون تیروئید و کاهش سروتونین و در نتیجه، منجر به بروز افسردگی می‌شود.
افسری ادامه داد: بیماری‌های جسمی توانایی جسمانی و عملکرد فرد را دچار اختلال می‌کند و برای بیمار وضعیت ناامیدکننده‌ای بوجود می‌آورد که منجر به کاهش اعتماد به نفس و امیدواری وی خواهد شد.
این کارشناس با اشاره به این که بیمار در مدت بیماری جسمی خود نمی‌تواند کارآیی همیشگی خود را داشته باشد و بسیاری از فعالیت‌هایش محدود می‌شود، گفت: این وضعیت، بیمار را دچار اضطراب، خشم و افسردگی کرده و وی را با فشار روحی و بحران روانی مواجه می‌کند.
به گفته افسری، بیمار مبتلا به سرطان به دلیل علائم ناتوان‌کننده بیماری، ممکن است توان سازگاری با شرایط این بیماری و امید به زندگی خود را از دست داده و دچار افسردگی شدید شود.
وی درباره مقابله با این وضعیت تأکید کرد: پذیرش بیماری، پذیرش درمان بیماری و همکاری با پزشک معالج، برقراری ارتباط اجتماعی مؤثر، انجام فعالیت‌های هنری، تقویت ارتباط با خدا، ورزش و شوخ طبعی و نشاط از اقداماتی است که به بیمار، خانواده و اطرافیان وی کمک می‌کند تا بتوانند وضع جسمانی خود را پذیرفته و با آن سازگار شوند.
یک کارشناس اداره سلامت روان وزارت بهداشت گفت: پرکاری تیروئید نیز می‌تواند اضطراب، علائم خشم و پرخاشگری در بیمار را در پی داشته باشد.
به گزارش ایسنا، معصومه افسری همچنین اظهار داشت: بیماری جسمی قادر است تغییرات شیمیایی و هورمونی در بدن ایجاد کند و در فرد مبتلا به بیماری جسمی باعث بروز اختلال روانی شود.
وی افزود: کم کاری تیروئید موجب پایین آمدن سطح هورمون تیروئید و کاهش سروتونین و در نتیجه، منجر به بروز افسردگی می‌شود.
افسری ادامه داد: بیماری‌های جسمی توانایی جسمانی و عملکرد فرد را دچار اختلال می‌کند و برای بیمار وضعیت ناامیدکننده‌ای بوجود می‌آورد که منجر به کاهش اعتماد به نفس و امیدواری وی خواهد شد.
این کارشناس با اشاره به این که بیمار در مدت بیماری جسمی خود نمی‌تواند کارآیی همیشگی خود را داشته باشد و بسیاری از فعالیت‌هایش محدود می‌شود، گفت: این وضعیت، بیمار را دچار اضطراب، خشم و افسردگی کرده و وی را با فشار روحی و بحران روانی مواجه می‌کند.
به گفته افسری، بیمار مبتلا به سرطان به دلیل علائم ناتوان‌کننده بیماری، ممکن است توان سازگاری با شرایط این بیماری و امید به زندگی خود را از دست داده و دچار افسردگی شدید شود.
وی درباره مقابله با این وضعیت تأکید کرد: پذیرش بیماری، پذیرش درمان بیماری و همکاری با پزشک معالج، برقراری ارتباط اجتماعی مؤثر، انجام فعالیت‌های هنری، تقویت ارتباط با خدا، ورزش و شوخ طبعی و نشاط از اقداماتی است که به بیمار، خانواده و اطرافیان وی کمک می‌کند تا بتوانند وضع جسمانی خود را پذیرفته و با آن سازگار شوند.
