نتایج تحقیقاتی که با مشارکت یک محقق ایرانی در زمینه عصب شناسی انجام شده، نشان می دهد که مغز هنگام گوش کردن به موسیقی چه ظاهری می یابد و رابطه بین موسیقی و مغز چیست. به گزارش مهر، رابرت زاتور و والری نیلوفر سلیم پور متخصص عصب شناسی هستند که نقشه مغز هنگام گوش کردن به موسیقی را تهیه کرده اند. موسیقی که ما از آن لذت می بریم موجب بیدار شدن مناطق مختلفی از مغز می شود که این مناطق طی یک اسکن تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی که جریان خون را در بخشهای مختلف مغز نشان می دهد، مشخص شده است.
قشر پیشانی تحتانی صداهای جدیدی را که می شنویم با الگوهای قدیمی تر که ما در چین بالایی گیجگاهی داریم مقایسه می کند. آنچه ما به عنوان سلیقه خود در موسیقی در نظر می گیریم به تمام این الگوهای قدیمی که طبقه بندی شده وابسته است.
نتایج این تحقیقات که در مجله ساینس منتشر شده نشان می دهد که موسیقی مدارهای مرتبط با پاداش در مغز را درگیر می کند. در این نقطه است که بخش کهن مغز که به آن هسته اکومبنس گفته شده ، درگیر می شود. اگر موسیقی که می شنویم با انتظارات ما برابری کند و یا از آن فراتر رود، هسته اکومبنس مغز دوپامین آزاد می کند، ماده احساس خود که معمولا به پاداش ارتباط دارد، درست مثل احساساتی که پس از خوردن یک غذای خوب داریم. بخش دیگر کهن مغز بادامه و جدیدتر از قشر میانی پیش پیشانی مغز است که واکنش احساسی ما به موسیقی محسوب می شوند. اگر یک آهنگ ما را افسرده کند و یا احساس بالا و پایین پریدن را منتقل کند بادامه مسئول بخشی از آن است. محققان هنوز اطمینان ندارند که ترتیب فعال شدن این مناطق به چه صورت است اما آنها می دانند که فعالیت در هسته اکومبنس مغز می تواند پیش بینی کند که آیا فردی یک قطعه جدید موسیقی را دوست خواهد داشت یا خیر. موسیقی امری انتزاعی است و ما آن را به شیوه ای متفاوت از غذا یا آب ارزیابی می کنیم.
قشر میانی پیش پیشانی مغز به ما توانایی تشخیص ارزش آنچه می شنویم را می دهد، این ویژگی انسان را از حیوان متمایز می کند. براساس اظهارات سلیم پور، جالب است که بدانیم درحالی که حیوانات این پاداش را با خوردن یا موارد دیگر به دست می آورد، انسان آن را از لذتهای زیبایی شناسی و یا انتزاعی چون هنر، شعر و موسیقی کسب می کند و تاجایی که می دانیم این موارد برای انسان برخلاف حیوان، ارزش بقا ندارند.