محل زندگی انسان و ارتفاع آن ممکن است تاثیر بسیار بیشتری از تصورات پیشین بر چگونگی شکل‌گیری زبانها داشته باشد.
به گزارش ایسنا، زبانهای دارای صامت‌های فورانی که انفجارهای حلقوی صدا است، بیشتر در میان جوامع ارتفاعات بالا دیده می‌شود.

محققان دانشگاه میامی بر این باورند که دلیل این امر ممکن است این باشد که تلاش کمتری برای ادای صامتهای فورانی در هوای رقیق‌تر کوهستانی صورت می‌گیرد. تا چندی پیش بیش زبان‌شناسان بر این باور بودند که محیط بطور کلی بیشتر بر روی لغات تاثیر دارد تا صدا.
محققان آمریکایی دریافتند که 82 درصد زبانهای دارای صامتهای انفجاری در نواحی با فاصله 500 کیلومتری ارتفاعات بالا در تمام قاره‌ها قرار دارند. هرچه ارتفاع بالاتر می‌رود، احتمال وجود زبانهای دارای صامتهای انفجاری بیشتر می‌شود.

به گفته دانشمندان، این یافته‌ها شواهد قوی بر این هستند که جغرافیا می‌تواند بر واج‌شناسی تاثیر بگذارد. مناطق ارتفاع بالا به مناطقی گفته می‌شود که ارتفاعی بیشتر از 1500 متر بالای سطح دریا داشته باشند.
بیشتر مناطق مرتفع جهان در شش ناحیه از جمله کوردیلرا در آمریکای شمالی، کوهستان و فلات آند، فلات جنوب آفریقا، فلات شکاف شرق آفریقا،‌ ارتفاعات اتیوپی، رشته‌کوه قفقاز، فلات جاواختی و فلات تبت قرار دارند.

این محققان که پژوهش آنها در مجله Public Library of Science ONE منتشر شده، موقعیتهای حدود 600 زبان نماینده را که 92 مورد آنها صامتهای انفجاری داشتند، بررسی کردند. آنها از یک برنامه رایانه‌ای برای تطابق صداهای زبانی با مناطق خاص جغرافیایی استفاده کردند.

نتایج بدست آمده نمایشگر یک ارتباط قوی بین ارتفاع و زبانهای انفجاری در پنج مورد از مناطق مرتفع زمین یا نزدیکی آنها بود. صامتهای انفجاری با تولید بسته‌ای از هوا در گلو و سرکوب آن ایجاد می‌شود. از آنجایی که فشار هوا با بالا رفتن ارتفاع کمتر می شود، تلاش کمتری در سرکوب هواهای کمتر متراکم صورت می گیرد از این رو تولید این صداها در ارتفاعات بالاتر آسانتر است. تنها منطقه‌ای که صامتهای انفجاری در آنها دیده نمی‌شود، فلات تبت و مناطق اطراف آن بوده است.

دلیل این امر آن است که افراد ساکن این مناطق بطور منحصربفردی به شرایط مرتفع خو گرفته‌اند. پژوهشها نشان داده که مردم تبت با سرعت بیشتری از دیگر مردمان مناطق مرتفع تنفس کرده که تاثیر اکسیژن کم را کاهش می‌دهد.