"اعظم نوری" در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب، اظهارکرد: رنجش نوجوان از مقرراتی که والدین برایش وضع می‌کنند قابل پیش‌بینی است و باید به شکیبایی با آن برخورد شود؛ چراکه هیچ نوجوانی با اطاعت کورکورانه از دستورات پدر و مادر به بلوغ کامل نمی‌رسد.
وی تصریح‌ کرد: تفاوت زیادی میان تحمیل محدودیت به سبک قدیم و تعیین محدودیت به سبک جدید وجود دارد. در گذشته احساسات نوجوان اغلب فراموش می‌شد اما در روش امروزی محدودیت‌ها به شکلی وضع می‌شوند که به عزت نفس نوجوان خدشه‌ای وارد نمی شود.
این کارشناس روانشناسی با اشاره به اینکه با انتقاد از شخصیت و خصوصیات رفتاری نوجوان به او احساس بدی را منتقل می‌کنیم، خاطرنشان‌کرد: وقتی نوجوان را احمق، بی شعور، کودن و یا زشت و بی‌ریخت می‌خوانیم شرایطی فراهم می‌کنیم تا او با عصبانیت، دلخوری و سرکشی واکنش نشان دهد و به تدریج این ارزیابی را به عنوان یک حقیقت قبول می‌کند.
بدترین انتقاد، انتقادی است که با صفتی مخرب کل شخصیت نوجوان را زیر سوال می‌برد.
وی انتقاد سازنده را انتقادی دانست که به جای حمله به شخصیت اشخاص، مسئله را مورد توجه قرار می‌دهد و با مشکل پیش آمده برخورد می‌کند و افزود: از توهین به شخصیت نوجوان و صفت بستن به او باید جداً خودداری شود.

نوری خاطرنشان‌ کرد: البته باید عنوان کرد که تعریف و تحسین هم درست مثل انتقاد می‌تواند مخرب باشد؛ تحسینی که به ارزیابی شخصیت و خصوصیات شخصی می‌نشیند سالم نیست. تحسینی که جدیت، کوشش و ثمره کار را توصیف می‌کند سالم و سازنده است.
وی در ادامه با تاکید بر اینکه نوجوانان می‌خواهند مایه شخصیت خود را از خانواده بگیرند، افزود: والدین باید توجه داشته باشند، که در روابط خود با فرزندانشان در حال برخورد با یک نوجوان هستند نه یک کودک؛ لذا تسامح، گوش دادن به حرف‌های نوجوانشان و پاسخ مناسب دادن به احساسات او، احترام به حق آزادی او و همچنین همانند یک فرد بالغ با او رفتار کردن باید جایگزین روش‌هایی شود که در دوران کودکی او استفاده می‌کرده‌اند.