دختران در آمریکا هم از پسران جلو زدند
ایسنا: مجله اینترنتی دخت ایران نوشت: تصمیمگیری در مورد انتخاب کالج و دانشگاه، یکی از مهمترین تصمیماتی است که جوانان آمریکایی با آن مواجه هستند. اعتبار مؤسسه، کارآموزی، اشتغال، کمکهزینه تحصیلی و فضای گروهها و احزاب آن، همه و همه عواملی هستند که در این تصمیمگیری نقش دارند. از دهه ۱۹۷۰، نسبت دانشجویان دختر به دانشجویان پسر در مقاطع تحصیلی بالاتر، همواره به نفع زنان رو به افزایش بوده است. تعداد کل ثبتنامها نشان میدهد که چگونه دختران، برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۷۰ گوی سبقت را از همتایان پسر خود ربودهاند و از آن زمان تا کنون، روند رو به افزایش آن را به طور مستمر حفظ کردهاند. این برتری در ابتدا در دانشگاههای دولتی اتفاق افتاد، اما در مدت زمان کوتاهی پس از آن، دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی خصوصی نیز شاهد پیشی گرفتن تعداد ثبتنامهای دختران از پسران بودند. با این حال، این آمار و ارقام در مورد ثبتنامهای پاییز در تمامی ایالتهای آمریکا صدق میکند. آنچه این موضوع را جالب توجه میکند، بررسی ایالت به ایالت نسبت دختران به زنان در مؤسسات آموزش عالی است. (کلیه اطلاعات و دادههای ارائه شده در این مطلب، از مجله خلاصه آمار آموزش و پرورش: ۲۰۱۰ گردآوری شده است.)
در مقیاس ملی، دانشگاههای دولتی متعادلترین تقسیمبندی را در خصوص نسبت دانشجویان دختر به پسر داشتند، که حدود ۵۶.۴ به ۴۳.۶ بود. در حالی که این میزان، تفاوت قابلتوجهی است، در مقایسه با مؤسسات خصوصی و غیرانتفاعی (۵۷.۵ در مقایسه با ۴۰.۷) همچنان در جایگاه پایینتری قرار دارد. نسبت تقریبی ۴۰ به ۶۰ در مؤسسات خصوصی شگفتآورتر بود، که البته تا حدودی به این دلیل بود که بیشتر مؤسسات دخترانه خصوصی هستند. با این حال، تسلط دختران در مقاطع تحصیلی بالاتر در تمامی مؤسسات دولتی و خصوصی مشاهده میشود.
همچنین شایانذکر است که نسبت پسران به دختران در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال در واقع ۵۱ به ۴۹ است، که نشان میدهد (به طور سنتی) تعداد پسران در این محدوده سنی از تعداد دختران بیشتر است. در سطح ایالتی، برخی ایالتها، همواره نسبت متناسب و یکنواختی را در سراسر نظام آموزشی دولتی و خصوصی حفظ کردهاند. به عنوان مثال، یوتا تنها ایالتی است که تعداد پسران دانشجو در مؤسسات دولتی آن بیش از تعداد دختران است، و نرخ آن در مؤسسات خصوصی با تقریب بالایی ۵۰-۵۰ است.
از سوی دیگر، آلاسکا اغلب پایینترین درصد دانشجویان پسر در تمامی مؤسسات آموزش عالی را به خود اختصاص میدهد. با توجه به نسبت ۵۵ به ۴۵ برای تعداد پسران به دختران در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال در آلاسکا، برخلاف آمار ۵۰-۵۰ در یوتا، این موضوع تعجببرانگیز است. چنین آماری نشان میدهد که دختران و پسران یوتا که در سن ورود به دانشگاه قرار دارند، در سطوحی متناسب با توزیع جمعیتیشان وارد دانشگاهها میشوند، در حالی که تعداد قابلتوجه، و البته نامتناسبی، از دختران آلاسکا به دانشگاه راه مییابند که در مورد پسران چنین نیست. با این وجود، محدودیتهایی نیز برای این فرضیه وجود دارد و آن، این است که مردم در تمامی سنین، و نه صرفاً در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، وارد دانشگاه و کالج میشوند؛ از این رو مطالعه محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، تصویری ناکامل از نمونه دانشجویان به دست میدهد. علاوه بر این، آمارهای آموزش و پرورش به این نکته اشاره نمیکنند که آیا دانشجویان درون آن ایالت مشغول تحصیل هستند یا در خارج آن؛ به همین دلیل ممکن است بسیاری از دانشجویان دختر در آلاسکا از سایر ایالتها به آنجا مهاجرت کرده باشند و دانشجویان پسر آلاسکا در ایالتهای دیگری مشغول به تحصیل باشند. نکته جالبی که در حین بررسی این آمار به دست آمد، روند منطقهگرایی به ویژه در مدارس دولتی است. سه ایالت از پنج ایالتی که دارای بیشترین نابرابری در تعداد دختران و پسران هستند، در جنوب شرقی آمریکا واقع شدهاند؛ و تعداد ثبتنام دانشآموزان در مدارس دولتی در دو ایالت دیگر در مقایسه با سایر مدارس بسیار اندک است؛ تعداد کل دانشآموزان ثبتنام شده در جزیره رود یا آلاسکا از تعداد دانشآموزان پسری که در مدرسههای میسیسیپی ثبتنام کردهاند، تجاوز نمیکند.
از سوی دیگر، حتی با وجود نسبت بیش از ۵۰ درصدی پسران نسبت به دختران در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، هیچ یک از مدارس جنوب شرقی در رده ۵ مدرسه برتر در زمینه تساوی نسبت دانشآموزان پسر به دختر قرار ندارند. در بررسیهای مشابه، مناطقی که نزدیکترین نسبت دانشآموزان دختر و پسر را در مدارس دولتی داشتند، یا در شمال غرب مرکزی و یا مناطق غربی واقع شده بودند، و نزدیکترین نسبت دانشآموزان دختر و پسر در مدارس خصوص نیز عمدتاً در مناطق شمال شرقی متمرکز شده بود.
در مقیاس ملی، دانشگاههای دولتی متعادلترین تقسیمبندی را در خصوص نسبت دانشجویان دختر به پسر داشتند، که حدود ۵۶.۴ به ۴۳.۶ بود. در حالی که این میزان، تفاوت قابلتوجهی است، در مقایسه با مؤسسات خصوصی و غیرانتفاعی (۵۷.۵ در مقایسه با ۴۰.۷) همچنان در جایگاه پایینتری قرار دارد. نسبت تقریبی ۴۰ به ۶۰ در مؤسسات خصوصی شگفتآورتر بود، که البته تا حدودی به این دلیل بود که بیشتر مؤسسات دخترانه خصوصی هستند. با این حال، تسلط دختران در مقاطع تحصیلی بالاتر در تمامی مؤسسات دولتی و خصوصی مشاهده میشود.
همچنین شایانذکر است که نسبت پسران به دختران در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال در واقع ۵۱ به ۴۹ است، که نشان میدهد (به طور سنتی) تعداد پسران در این محدوده سنی از تعداد دختران بیشتر است. در سطح ایالتی، برخی ایالتها، همواره نسبت متناسب و یکنواختی را در سراسر نظام آموزشی دولتی و خصوصی حفظ کردهاند. به عنوان مثال، یوتا تنها ایالتی است که تعداد پسران دانشجو در مؤسسات دولتی آن بیش از تعداد دختران است، و نرخ آن در مؤسسات خصوصی با تقریب بالایی ۵۰-۵۰ است.
از سوی دیگر، آلاسکا اغلب پایینترین درصد دانشجویان پسر در تمامی مؤسسات آموزش عالی را به خود اختصاص میدهد. با توجه به نسبت ۵۵ به ۴۵ برای تعداد پسران به دختران در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال در آلاسکا، برخلاف آمار ۵۰-۵۰ در یوتا، این موضوع تعجببرانگیز است. چنین آماری نشان میدهد که دختران و پسران یوتا که در سن ورود به دانشگاه قرار دارند، در سطوحی متناسب با توزیع جمعیتیشان وارد دانشگاهها میشوند، در حالی که تعداد قابلتوجه، و البته نامتناسبی، از دختران آلاسکا به دانشگاه راه مییابند که در مورد پسران چنین نیست. با این وجود، محدودیتهایی نیز برای این فرضیه وجود دارد و آن، این است که مردم در تمامی سنین، و نه صرفاً در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، وارد دانشگاه و کالج میشوند؛ از این رو مطالعه محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، تصویری ناکامل از نمونه دانشجویان به دست میدهد. علاوه بر این، آمارهای آموزش و پرورش به این نکته اشاره نمیکنند که آیا دانشجویان درون آن ایالت مشغول تحصیل هستند یا در خارج آن؛ به همین دلیل ممکن است بسیاری از دانشجویان دختر در آلاسکا از سایر ایالتها به آنجا مهاجرت کرده باشند و دانشجویان پسر آلاسکا در ایالتهای دیگری مشغول به تحصیل باشند. نکته جالبی که در حین بررسی این آمار به دست آمد، روند منطقهگرایی به ویژه در مدارس دولتی است. سه ایالت از پنج ایالتی که دارای بیشترین نابرابری در تعداد دختران و پسران هستند، در جنوب شرقی آمریکا واقع شدهاند؛ و تعداد ثبتنام دانشآموزان در مدارس دولتی در دو ایالت دیگر در مقایسه با سایر مدارس بسیار اندک است؛ تعداد کل دانشآموزان ثبتنام شده در جزیره رود یا آلاسکا از تعداد دانشآموزان پسری که در مدرسههای میسیسیپی ثبتنام کردهاند، تجاوز نمیکند.
از سوی دیگر، حتی با وجود نسبت بیش از ۵۰ درصدی پسران نسبت به دختران در محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، هیچ یک از مدارس جنوب شرقی در رده ۵ مدرسه برتر در زمینه تساوی نسبت دانشآموزان پسر به دختر قرار ندارند. در بررسیهای مشابه، مناطقی که نزدیکترین نسبت دانشآموزان دختر و پسر را در مدارس دولتی داشتند، یا در شمال غرب مرکزی و یا مناطق غربی واقع شده بودند، و نزدیکترین نسبت دانشآموزان دختر و پسر در مدارس خصوص نیز عمدتاً در مناطق شمال شرقی متمرکز شده بود.