قرص ویتامین نخرید، فقط پولتان را هدر می‌دهید!

گروهی از دانشمندان پیشرو ادعا می‌کنند که تنها فایده قرص‌های ویتامین، لاغر شدن جیب شما و چاق و چله‌تر شدن حساب بانکی شرکت‌های دارویی است و هیچ فایده‌ای برای سلامتی ندارد. پژوهشگرانی که به تحقیق روی اثرات این قرص‌ها پرداخته‌اند، ادعا می‌کنند که «پرونده مختومه است»، و حتی یکی از آنها هشدار می‌دهد که مصرف آنها ممکن است ضرر هم داشته باشد، چون نگرانی‌های بی‌موردی را در ارتباط با بیماری‌هایی مطرح می‌کنند که قابل درمان نیستند.

این دانشمندان به مردم هشدار می‌دهند که در دام مصرف این قرص‌ها نیفتند، چون مردم (دست کم در کشورهای توسعه یافته) به خوبی تغذیه می‌شوند و به ندرت ممکن است نیاز به هیچ ویتامین تکمیلی داشته باشند. با این وجود، بیشترین مصرف این قرص‌ها در همین کشورها است، برای مثال یک سوم انگلیسی‌ها از قرص‌های مکمل ویتامین استفاده می‌کنند.
دانشمندان دانشگاه علوم پزشکی جانز هاپکینز و دانشگاه وارویک در مقاله مشترکی نوشته‌اند که از شواهد چنین برمی‌آید که «دادن مکمل‌های غذایی به افراد بالغ که تغذیه مناسبی دارند .... هیچ فایده‌ای ندارد و حتی ممکن است آسیب رسان هم باشد». (برای مطالعه اصل مقاله می‎توانید اینجا را کلیک کنید)

این مقاله همزمان با انتشار نتایج برخی از جامع‌ترین پژوهش‌های جهان در مورد مکمل‌های ویتامینه است که در مجموع حدود نیم میلیون نفر را دربر گرفته بودند. یکی از این پژوهش‌ها، نتایج 24 آزمایش قبلی با شرکت 450 هزار نفر را بررسی کرده بود و دریافته بود که دریافت قرص‌های ویتامین، هیچ اثر مثبتی در کاهش نرخ مرگ و میر ندارد. دومین آزمایش، در یک بازه 12 ساله و روی 6 هزار مرد سالمند انجام شده بود و نتیجه آن هم این بود که خوردن این قرص‌ها هیچ اثر مثبتی بر کاهش قدرت شناخت ندارد.

سومین مورد هم تحقیقی روی 1700 مرد و زن مبتلا به بیماری‌های قلبی بود که دانشمندان آن تحقیق هم هیچ اثر اثر مثبتی را در کسانی که از مکمل‌های ویتامین استفاده کرده بودند، مشاهده نکردند.
دانشمندان نویسنده آن مقاله مشترک، از این پژوهش‌ها چنین نتیجه گرفته‌اند که باید از استفاده از اکثر این مکمل‌ها اجتناب شود. آنها نوشته‌اند که «نباید از این ویتامین‌ها برای جلوگیری از بیماری‌های مزمن استفاده کرد. دیگر بس است». از هر سه نفر انگلیسی تقریبا یک نفر از مکمل‌های غذایی استفاده می‌کند. محبوب‌ترین این مکمل‌ها مولتی‌ویتامین‌‌ها هستند و در رتبه دوم هم ویتامین سی قرار می‌گیرد. ادگار میلر از دانشگاه علوم پزشکی جانز هاپکینز در بالتیمور مریلند، می‌گوید: «برخی این نظر را مطرح می‌کنند که رژیم غذایی ما مشکلات تغذیه‌ای زیادی دارد. ولی واقعیت این است که ما در مجموع، بیش از حد لازم تغذیه می‌شویم، و رژیم غذایی ما هم مشکلی از نظر کمبود برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی ندارد».

یک هفته قبل از این هم دانشمندان موسسه بین المللی پژوهش‌های پیشگیرانه در لیون، کشف کردند که کاهش سطح ویتامین دی، در حقیقت معلول بیماری است نه علت آن. اگر این کشف به تایید برسد، می‌توان گفت که پول‌های بسیاری تاکنون بیهوده هدر رفته است. فقط سازمان بهداشت انگلیس در هر سال 80 میلیون پوند بودجه را به تامین ویتامین دی برای بیماران مبتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، پارکینسون و دیابت اختصاص می‌دهد.
پزشکان در حال حاضر بر این باورند که ویتامین دی در جلوگیری از ابتلا به بیماری نقش دارد و میزان دریافت کلسیم و استخوان سازی را در بدن بالا می‌برد. ولی با این یافته‌ها، پزشکان هم باید در باورهای خود تجدید نظر کنند.