شناسایی یک تابلو اعلانات زیستی افسردگی در پسران نوجوان
به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه کمبریج دریافتند که پسران نوجوانی که از ترکیبی از نشانه‌های افسردگی و سطوح فزآینده هورمون تنش کورتیزول برخوردارند، تا 14 برابر بیشتر از نوجوانان فاقد این ویژگیها احتمال ابتلا به اختلال افسردگی اساسی را دارند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که نوجوانان در آینده می‌توانند تحت غربالگری برای چنین نشانه‌هایی قرار گرفته و به افراد در معرض خطر بالا برای ایجاد استراتژیهای سازگاری و تناسب مغزی برای اجتناب از افسردگی کمک شود. افسردگی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های جهان بوده و بسیار هزینه‌برتر از بیماری قلبی یا سرطان است.
این بیماری بر حدود 350 میلیون فرد در سراسر جهان تاثیر گذاشته و در بدترین حالت می‌تواند زندگی بیماران را برای چندین دهه با افت روبرو کرده، بر روابط، کار و قابلیت عملکرد آنها تاثیر بگذارد. این حالت حتی می‌تواند منجر به خودکشی شود که خود به تنهایی عامل یک میلیون مرگ در سال است.
به گزارش سازمان جهانی بهداشت، برنامه‌های پیشگیری از جمله تقویت شناختی، مهارتهای حل مشکل در کودکان نشان دادند که می‌توانند افسردگی را کاهش داده و مداخله زودتر موثرتر خواهد بود. تصور می‌شود که عوامل مختلف مانند ژنتیک، شیمی مغز، شیوه زندگی و تربیت بر ایجاد افسردگی نقش داشته باشند. محرکهای اصلی برای این بیماری می‌تواند شامل وقایع تنش‌زا در زندگی، بیماری پزشکی و سوءمصرف الکل باشد.
برای این پژوهش، محققان به بررسی سطوح کورتیزول در بزاق دو گروه بزرگ از نوجوانان پرداختند. آنها با استفاده از خوداظهاری در مورد نشانه‌های افسردگی مانند احساس ناراحتی و اضطراب و ترکیب آنها با نتایج کورتیزول، این نوجوانان را به چهار زیرگروه شامل افراد دارای سطوح طبیعی کورتیزول و نشانه‌های پائین افسردگی تا گروههای با سطوح بالاتر و علائم شدیدتر تقسیم کردند.
محققان با پیگیری این گروهها برای سه سال دریافتند که افراد حاضر در گروه چهارم بطور متوسط هفت برابر بیشتر از گروه یک احتمال ابتلا به افسردگی بالینی را داشتند. تحلیلهای ببیشتر نشان داد که پسرهای حاضر در گروه چهارم تا 14 برابر بیشتر از گروه اول در معرض افسردگی بالینی قرار داشتند.
نتایج این پژوهش در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که نوجوانان در آینده می‌توانند تحت غربالگری برای چنین نشانه‌هایی قرار گرفته و به افراد در معرض خطر بالا برای ایجاد استراتژیهای سازگاری و تناسب مغزی برای اجتناب از افسردگی کمک شود. افسردگی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های جهان بوده و بسیار هزینه‌برتر از بیماری قلبی یا سرطان است.
این بیماری بر حدود 350 میلیون فرد در سراسر جهان تاثیر گذاشته و در بدترین حالت می‌تواند زندگی بیماران را برای چندین دهه با افت روبرو کرده، بر روابط، کار و قابلیت عملکرد آنها تاثیر بگذارد. این حالت حتی می‌تواند منجر به خودکشی شود که خود به تنهایی عامل یک میلیون مرگ در سال است.
به گزارش سازمان جهانی بهداشت، برنامه‌های پیشگیری از جمله تقویت شناختی، مهارتهای حل مشکل در کودکان نشان دادند که می‌توانند افسردگی را کاهش داده و مداخله زودتر موثرتر خواهد بود. تصور می‌شود که عوامل مختلف مانند ژنتیک، شیمی مغز، شیوه زندگی و تربیت بر ایجاد افسردگی نقش داشته باشند. محرکهای اصلی برای این بیماری می‌تواند شامل وقایع تنش‌زا در زندگی، بیماری پزشکی و سوءمصرف الکل باشد.
برای این پژوهش، محققان به بررسی سطوح کورتیزول در بزاق دو گروه بزرگ از نوجوانان پرداختند. آنها با استفاده از خوداظهاری در مورد نشانه‌های افسردگی مانند احساس ناراحتی و اضطراب و ترکیب آنها با نتایج کورتیزول، این نوجوانان را به چهار زیرگروه شامل افراد دارای سطوح طبیعی کورتیزول و نشانه‌های پائین افسردگی تا گروههای با سطوح بالاتر و علائم شدیدتر تقسیم کردند.
محققان با پیگیری این گروهها برای سه سال دریافتند که افراد حاضر در گروه چهارم بطور متوسط هفت برابر بیشتر از گروه یک احتمال ابتلا به افسردگی بالینی را داشتند. تحلیلهای ببیشتر نشان داد که پسرهای حاضر در گروه چهارم تا 14 برابر بیشتر از گروه اول در معرض افسردگی بالینی قرار داشتند.
نتایج این پژوهش در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.
