به گزارش ميگنا، سید احمد جلیلی در گفت و گو با فارس، اظهار داشت: واکنش روانی بیماران و همراهان آنها در مواجهه با بیماری جسمی که به صورت نگرانی یا افسردگی تظاهر پیدا می‌کند کاملاً عادی است.

وی افزود: چه بیماری قابل درمان باشد و چه نباشد این نگرانی اجتناب ناپذیر است و نمی‌توان گفت بیمار واکنش عجیبی نشان داده است. برطرف کردن این نگرانی معمولاً به عهده پزشک بیمار است. او باید مراقب واکنش‌های بیمار باشد. انسان موجودی مکانیکی نیست و علاوه بر بیماری نگرانی‌هایی دارد که می‌تواند ناشی از مشکلات مختلف باشد.

وی با اشاره به موردی که نشان دهنده مشکلات افراد موقع بیماری است گفت: کارمند پستی را در نظر بگیرید که روزمزد است و حین کار تصادف می‌کند و پایش می‌شکند. از طرفی خانه‌اش در منطقه دور افتاده‌ای است که تلفن ندارد و نمی‌تواند به خانواده‌اش خبر دهد.

وی گفت: بیمار به لحاظ شغلی ناچار است چند ماه در خانه بماند و منبع درآمدی هم ندارد. هزینه درمان هم مزید بر علت می‌شود. در این حالت که بیمار ممکن است از بابت بازگشت سلامتی‌ و مدت زمان بیماری‌اش نگران باشد، نقش پزشک معالج مشخص می‌شود. او می‌تواند با توضیح درباره بیماری و طول درمان،‌ نگرانی بیمار و خانواده او را کم کند.

جلیلی ادامه داد: این‌ها بیماری نیست ولی باید تلاش کنیم تا به بیماری تبدیل نشود. کار پزشکی این طور نیست که کار درمان را پزشک و کار روان‌درمانی مربوط به همان بیماری را روانپزشک یا روانشناس انجام دهد. وی افزود: بیان توضیحات از زبان پزشک معالج رساتر است. اما اگر بیماری به صورت اختلال روانپزشکی یا روانشناختی درآمده باشد آن وقت می‌توان به روانپزشک یا روانشناس بالینی ارجاع داد.

وی خاطر نشان کرد: ارتباط خوب پزشک با بیمار می‌تواند بسیاری از نگرانی‌های بیمار و همراهان او را برطرف کند و در اغلب موارد نیازی به وجود روانپزشک و روانشناس به صورت مجزا وجود ندارد.