پيامدهاي آزار روانی کودکان در بزرگسالي!
براساس گزارش های موجود، میزان فراگیری کودک آزاری در جوامع مختلف بین 30 تا 35 درصد و با توجه به مطالعات صورت گرفته میزان آن در ایران 20 تا 25 درصد تخمین زده شده است. با باور روانپزشکان، یکی از عواملی که در بروز آزار روانی کودکان میتواند نقش داشته باشد اختلالات شخصیتی است.
روانپزشکان همچنین معتقدند که هر گونه عمل یا غفلت که سبب آزار روانی، هیجانی و بروز عوارض در کودک شود، کودک آزاری محسوب می شود.
به گفته آنان، جلوگیری از رفتن به مدرسه، غذا ندادن، حبس در محل های مختلف و تحقیر کردن از جمله آزارهای روانی کودکان است که اکثر والدین اقدام به آن می کنند. رییس انجمن روانپزشکی کودک ونوجوان ایران نیز با بیان اینکه قانونی برای ثبت کودک آزاری در ایران وجود ندارد، می گوید: به علت نبود یک سیستم دقیق ثبت اطلاعات در بیمارستان ها و مراکز نگهداری کودکان، تا کنون آماری رسمی از میزان کودک آزاری در کشور ثبت نشده است.
دکتر «مهدی تهرانی دوست» می افزاید: برخی برنامه ها نیز که در زمینه حقوق کودک در جامعه تدوین شده، به خاطر ضعف قوانین، نبود بودجه، مشکلات فرهنگی، نبود کادر علمی قوی و برخی مشکلات دیگر تا کنون ناکارآمد باقی مانده است.
«هومن رمضانی» روانپزشک نیز می گوید: شدیدترین آسیب وارده به کودکان، تجاوز جنسی و خفیف ترین آن هرگونه احساس و نیت بد نسبت به کودک از جانب بزرگسال بر اساس رفتار و عمل آنان است. وی تصریح می کند، تمامی این موارد به صورت مادام العمر اثرات جدی بر مغز کودک وارد می کند.
این استاد دانشگاه تهران، با بیان اینکه وجود برخی اختلالات موجب آسیب پذیرتر شدن کودک در برابر حوادث می شود، ادامه می دهد: هنگامی که کودک مبتلا به آسیب های خاصی همچون نقض توجه، پیش فعالی، اختلالات اضطرابی، بیماری های جسمی و مزمن، همچنین زندگی در محیط، شرایط نامطلوب خانوادگی و اجتماعی باشد، این امر موجب تشدید آسیب های وارده به کودک در مقابل حوادث و اتفاقات به خصوص تجاوز جنسی می شود.
این روانپزشک با هشدار به اینکه مخفی کردن تجاوزات جنسی از سوی کودک موجب بروز تغییرات در رفتار، عواطف و عملکردهای وی می شود، خاطرنشان می کند: والدین و مربیان آموزشی در صورت دقت، متوجه تغییرات ایجاد شده از جمله انزوا، گوشه گیری، اضطراب، ناخن جویدن، بی اختیاری ادراری، مشکلات خورد و خوراک، دیدن کابوس هاس شبانه، از دست دادن علایق قبلی و افت شدید عملکرد تحصیلی که ناشی از تجاوزات جنسی وارده به کودک است، می شوند.
روانپزشکان همچنین معتقدند که هر گونه عمل یا غفلت که سبب آزار روانی، هیجانی و بروز عوارض در کودک شود، کودک آزاری محسوب می شود.
به گفته آنان، جلوگیری از رفتن به مدرسه، غذا ندادن، حبس در محل های مختلف و تحقیر کردن از جمله آزارهای روانی کودکان است که اکثر والدین اقدام به آن می کنند. رییس انجمن روانپزشکی کودک ونوجوان ایران نیز با بیان اینکه قانونی برای ثبت کودک آزاری در ایران وجود ندارد، می گوید: به علت نبود یک سیستم دقیق ثبت اطلاعات در بیمارستان ها و مراکز نگهداری کودکان، تا کنون آماری رسمی از میزان کودک آزاری در کشور ثبت نشده است.
دکتر «مهدی تهرانی دوست» می افزاید: برخی برنامه ها نیز که در زمینه حقوق کودک در جامعه تدوین شده، به خاطر ضعف قوانین، نبود بودجه، مشکلات فرهنگی، نبود کادر علمی قوی و برخی مشکلات دیگر تا کنون ناکارآمد باقی مانده است.
«هومن رمضانی» روانپزشک نیز می گوید: شدیدترین آسیب وارده به کودکان، تجاوز جنسی و خفیف ترین آن هرگونه احساس و نیت بد نسبت به کودک از جانب بزرگسال بر اساس رفتار و عمل آنان است. وی تصریح می کند، تمامی این موارد به صورت مادام العمر اثرات جدی بر مغز کودک وارد می کند.
این استاد دانشگاه تهران، با بیان اینکه وجود برخی اختلالات موجب آسیب پذیرتر شدن کودک در برابر حوادث می شود، ادامه می دهد: هنگامی که کودک مبتلا به آسیب های خاصی همچون نقض توجه، پیش فعالی، اختلالات اضطرابی، بیماری های جسمی و مزمن، همچنین زندگی در محیط، شرایط نامطلوب خانوادگی و اجتماعی باشد، این امر موجب تشدید آسیب های وارده به کودک در مقابل حوادث و اتفاقات به خصوص تجاوز جنسی می شود.
این روانپزشک با هشدار به اینکه مخفی کردن تجاوزات جنسی از سوی کودک موجب بروز تغییرات در رفتار، عواطف و عملکردهای وی می شود، خاطرنشان می کند: والدین و مربیان آموزشی در صورت دقت، متوجه تغییرات ایجاد شده از جمله انزوا، گوشه گیری، اضطراب، ناخن جویدن، بی اختیاری ادراری، مشکلات خورد و خوراک، دیدن کابوس هاس شبانه، از دست دادن علایق قبلی و افت شدید عملکرد تحصیلی که ناشی از تجاوزات جنسی وارده به کودک است، می شوند.
