نظر دانشمندان ناسا درباره آغاز حیات زمینی

به گزارش ایسنا، در این فرضیه «جهان آبی»، حیات ممکن است در سالهای بسیار دور زمانی که اقیانوسهای زمین در سراسر سیاره در حال تلاطم بودند، در داخل چشمه‌های آب گرم و آرام در کف دریا شکل گرفته باشد. این یافته‌ها در تضاد با نظریه قبلی قرار دارند که بر اساس آن، حیات احتمالا ابتدا در اطراف منافذ مایعات اسیدی داغ ایجاد شده است.

نظریه جهان آبی نشان می‌دهد که منافذ گرمابی قلیایی یک عدم توازن با دریاهای باستانی اسیدی ایجاد کرده بودند. این عدم توازن می‌تواند انرژی به اصطلاح رایگانی برای ظهور حیات ارائه کرده باشد. در حقیقت منافذ ممکن است دو عدم توازن شیمیایی ایجاد کرده باشند. یکی زمانی است که پروتونها – یونهای هیدروژن بیشتر در بیرون دودکشهای منافذ یا همان غشاهای معدنی متمرکز شده و یا ممکن است به گرادیان پروتون برای تولید انرژی ضربه وارد شده باشد، چیزی که بدن انسان نیز همیشه در ساختار سلولی میتوکندریا انجام می‌دهد.

دومین عدم توازن می‌تواند شامل یک گرادیان الکتریکی بین مایعات گرمابی و اقیانوس بوده باشد. میلیاردها سال قبل، زمانی که زمین جوان بود، اقیانوسهای آن غنی از دی‌اکسیدکربن بودند. هنگامی که دی‌اکسیدکربن اقیانوس و سوختهای منافذ –هیدروژن و متان- با هم در دیواره دودکش تلاقی پیدا کردند، الکترونها منتقل شدند.

این واکنشها ممکن است ترکیبات پیچیده‌تر حاوی کربن یا مواد آلی را که برای حیات ضروری هستند، تولید کرده باشند. مانند همه اشکال پیشرفته حیات، آنزیمها کلید رویداد واکنشهای شیمیایی هستند. در اقیانوسهای باستانی، مواد معدنی ممکن است مانند آنزیمها رفتار کرده و با مواد شیمیایی شناور اطراف تعامل داشته و واکنشهایی ایجاد کرده باشد. در نظریه جهان آبی، دو گونه مختلف موتورهای معدنی ممکن است در دیواره ساختارهای دودکش قرار گرفته باشند.

تصور می‌شود که یکی از موتورهای کوچک از ماده معدنی موسوم به زنگ سبز استفاده کرده و به آن اجازه داده تا از گرادیان پروتون برای تولید یک مولکول حاوی فسفات که انرژی را ذخیره می‌کند، بهره ببرد. موتور دیگر احتمالا بر یک فلز نادر موسوم به مولیبدنوم تکیه داشته که در بدن انسان نیز در بسیاری از آنزیمها وجود دارد. این فلز به انتقال دو الکترون در یک زمان کمک کرده که در هدایت واکنشهای شیمیایی خاص مفید هستند.

پژوهش جدید توسط محققان آزمایشگاه جت پیشرانه ناسا و تیم جهانهای یخی در موسسه اخترزیست‌شناسی ناسا انجام و جزئیات آن در مجله Astrobiology منتشر شده است.