عجیب‌ترین مزه‌هایی که دانشمندان چشیده‌اند
زیست نیوز: کنجکاوی درباره جهان بسیاری از دانشمندان و پژوهشگران که تشنه افزایش دانسته‌های خود هستند را به اقدام‌های عجیبی وا داشته است. یکی از این موارد چشیدن مزه‌های مختلف بوده و از دانشمندان اولیه شامل پزشکانی که برای شناسایی دیابت به نوشیدن ادرار اقدام کرده تا کاوشگران امروزی که گونه‌های جدید جانوری مزه کرده‌اند را در بر می گیرد. پیشرفت فناوری چشیدن مزه‌های جدیدی را امکان پذیر ساخته که از آن جمله می توان به آب چند میلیارد ساله و اسکوئیدهای اعماق اقیانوس اشاره کرد. در ادامه این مطلب برخی از عجیب‌ترین نمونه‌ها در این زمینه را معرفی می کنیم.
حیات دریایی
چشیدن مزه گونه‌های مورد مطالعه یکی از بخش‌های فعالیت زیست شناسان دریایی را تشکیل می دهد. سوپ پلانکتون، اسکویید خون آشام و یا کرم‌های لوله‌ای اعماق اقیانوس برخی از عجیب‌ترین نمونه‌هایی هستند که خورده شده‌اند. دانشمندانی که در مناطق کم عمق و ساحلی فعالیت کرده‌اند نیز انتخاب‌هایی مانند غده جنسی خارپشت دریایی داشته‌اند.
حیوانات
دانشمندان در دهه 1800 تنها بر اساس علاقمندی‌هایشان به خوردن گونه‌های مورد مطالعه نمی پرداخته و مزه تمامی گونه‌ها را می چشیدند. "چارلز داروین" مشهورترین فرد در میان این همه چیزخواران کنجکاو بوده است. از جغد قهوه‌ای تا لاک پشت و آرمادیلو، داروین مزه هر حیوانی که با وی مواجه می شد را می چشید. "ویلیام باکلند"، زمین شناس و دیرین شناس، یکی دیگر از این افراد مشهور است که گفته می شود مزه موش، موش کور و حتی بقایای قلب شاه لویی چهاردهم را چشیده است.
حشرات
خوردن حشرات مساله عجیبی محسوب نمی شود. آنها منبع بسیار خوبی از پروتئین بوده و در بسیاری از فرهنگ‌های جهان غذاهای مختلفی از حشرات درست می شود. اما برخی حشره شناسان پا را فراتر نهاده و به نام علم اقدام‌های عجیبی انجام داده‌اند. به عنوان مثال، بسیاری از دانشمندان اغلب از میان وعده گونه‌های غیر غذایی مانند سنبله‌های ذرت مصرف کرده تا دانشجویان و یا روزنامه نگاران را به خوردن حشرات متقاعد کنند.
گوشت یخ زده
نمونه‌ای تایید شده از دانشگاه آلاسکا وجود دارد که طی آن "دیل گوتری"، دیرین شناس، و همکارانش از بافت اضافی گردن لاشه 36 هزار ساله یک گاومیش کوهان دار آمریکایی که به نام "بلو بیب" شناخته می شد، خورشت درست کرده و خورده‌اند. به گفته گوتری، گوشت بسیار سفت بوده و بوی قوی "پلیستوسن" داشته است.
یخ باستانی
ذوب کردن یخ طی نسل‌های متمادی منبع خوبی برای تامین آب شرب و شست و شو در قطب برای کاوشگران بوده است. در این میان، نمونه برداری از یخ‌های قدیمی برای بررسی شرایط آب و هوایی در گذشته به این معنی بوده است که دانشمندان می توانند به واقع مزه گذشته را بچشند.
قدیمی‌ترین آب
قدیمی‌ترین یخ‌های جهان به واسطه فشار، ناخالصی‌های خود را از دست داده و مزه خوبی داشته‌اند، اما به گفته "باربارا شروود لولار"، قدیمی‌ترین آب زمین مزه بسیار بدی دارد. لولار و همکارانش آبی به قدمت 2.6 میلیارد سال را در معدنی زیر سطح زمین در اونتاریو کانادا کشف کرده‌اند. این آب غنی از مواد معدنی مانند آهن و نمک بوده و نسبت به آب لوله کشی چسبناک‌تر بوده است.
خودآزمایی
"بری مارشال"، دانشمند استرالیایی، محتویات ظرف کشت میکروب حاوی "اچ. پیلوری" را برای اثبات این که باکتری موجب زخم معده می شود، نوشیده است. این اقدام در ابتدا مورد توجه قرار نگرفت، اما پیشرفت زخم معده مارشال نخستین سنگ بنای اثبات ارتباط میان این دو موضوع بود. بری مارشال در سال 2005 به واسطه همکاری بلند مدت با "رابین وارن" برای کشف رابطه بین اچ. پیلوری و بیماری زخم گوارشی برنده جایزه نوبل پزشکی شد.
تشخیص بیماری
در شرایطی که پزشکان اولیه به واسطه دانش اندک و یا درک نادرست از بدن، برخی نشانه‌های بیماری‌ها را نادیده می گرفتند، اما دیابت یکی از بیماری‌های بوده که با امتحان مزه می شد آن را تشخیص داد. تنها مشکل این بود که آزمونگر باید مزه ادرار فرد بیمار را می چشید. افراد مبتلا به دیابت ادرار شیرین مزه تولید می کنند. در کنار تکرر ادرار و کاهش وزن، ادرار شیرین یکی از نشانه‌هایی بود که به دانشمندان در مسیر کشف انسولین کمک کرد.
حیات دریایی
چشیدن مزه گونه‌های مورد مطالعه یکی از بخش‌های فعالیت زیست شناسان دریایی را تشکیل می دهد. سوپ پلانکتون، اسکویید خون آشام و یا کرم‌های لوله‌ای اعماق اقیانوس برخی از عجیب‌ترین نمونه‌هایی هستند که خورده شده‌اند. دانشمندانی که در مناطق کم عمق و ساحلی فعالیت کرده‌اند نیز انتخاب‌هایی مانند غده جنسی خارپشت دریایی داشته‌اند.
حیوانات
دانشمندان در دهه 1800 تنها بر اساس علاقمندی‌هایشان به خوردن گونه‌های مورد مطالعه نمی پرداخته و مزه تمامی گونه‌ها را می چشیدند. "چارلز داروین" مشهورترین فرد در میان این همه چیزخواران کنجکاو بوده است. از جغد قهوه‌ای تا لاک پشت و آرمادیلو، داروین مزه هر حیوانی که با وی مواجه می شد را می چشید. "ویلیام باکلند"، زمین شناس و دیرین شناس، یکی دیگر از این افراد مشهور است که گفته می شود مزه موش، موش کور و حتی بقایای قلب شاه لویی چهاردهم را چشیده است.
حشرات
خوردن حشرات مساله عجیبی محسوب نمی شود. آنها منبع بسیار خوبی از پروتئین بوده و در بسیاری از فرهنگ‌های جهان غذاهای مختلفی از حشرات درست می شود. اما برخی حشره شناسان پا را فراتر نهاده و به نام علم اقدام‌های عجیبی انجام داده‌اند. به عنوان مثال، بسیاری از دانشمندان اغلب از میان وعده گونه‌های غیر غذایی مانند سنبله‌های ذرت مصرف کرده تا دانشجویان و یا روزنامه نگاران را به خوردن حشرات متقاعد کنند.
گوشت یخ زده
نمونه‌ای تایید شده از دانشگاه آلاسکا وجود دارد که طی آن "دیل گوتری"، دیرین شناس، و همکارانش از بافت اضافی گردن لاشه 36 هزار ساله یک گاومیش کوهان دار آمریکایی که به نام "بلو بیب" شناخته می شد، خورشت درست کرده و خورده‌اند. به گفته گوتری، گوشت بسیار سفت بوده و بوی قوی "پلیستوسن" داشته است.
یخ باستانی
ذوب کردن یخ طی نسل‌های متمادی منبع خوبی برای تامین آب شرب و شست و شو در قطب برای کاوشگران بوده است. در این میان، نمونه برداری از یخ‌های قدیمی برای بررسی شرایط آب و هوایی در گذشته به این معنی بوده است که دانشمندان می توانند به واقع مزه گذشته را بچشند.
قدیمی‌ترین آب
قدیمی‌ترین یخ‌های جهان به واسطه فشار، ناخالصی‌های خود را از دست داده و مزه خوبی داشته‌اند، اما به گفته "باربارا شروود لولار"، قدیمی‌ترین آب زمین مزه بسیار بدی دارد. لولار و همکارانش آبی به قدمت 2.6 میلیارد سال را در معدنی زیر سطح زمین در اونتاریو کانادا کشف کرده‌اند. این آب غنی از مواد معدنی مانند آهن و نمک بوده و نسبت به آب لوله کشی چسبناک‌تر بوده است.
خودآزمایی
"بری مارشال"، دانشمند استرالیایی، محتویات ظرف کشت میکروب حاوی "اچ. پیلوری" را برای اثبات این که باکتری موجب زخم معده می شود، نوشیده است. این اقدام در ابتدا مورد توجه قرار نگرفت، اما پیشرفت زخم معده مارشال نخستین سنگ بنای اثبات ارتباط میان این دو موضوع بود. بری مارشال در سال 2005 به واسطه همکاری بلند مدت با "رابین وارن" برای کشف رابطه بین اچ. پیلوری و بیماری زخم گوارشی برنده جایزه نوبل پزشکی شد.
تشخیص بیماری
در شرایطی که پزشکان اولیه به واسطه دانش اندک و یا درک نادرست از بدن، برخی نشانه‌های بیماری‌ها را نادیده می گرفتند، اما دیابت یکی از بیماری‌های بوده که با امتحان مزه می شد آن را تشخیص داد. تنها مشکل این بود که آزمونگر باید مزه ادرار فرد بیمار را می چشید. افراد مبتلا به دیابت ادرار شیرین مزه تولید می کنند. در کنار تکرر ادرار و کاهش وزن، ادرار شیرین یکی از نشانه‌هایی بود که به دانشمندان در مسیر کشف انسولین کمک کرد.
