مرغ و خروس‌ها، کلید درمان ناشنوایی شدند
به گزارش ایسنا، توانایی تشخیص اصوات و شنیدن تفاوت بین کلمات با ضرباهنگ مشابه، متکی به وجود سلول‌های تخصصی در گوش داخلی است.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا با همکاری موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی، موفق به شناسایی عامل کنترل‌کننده توسعه و شکل‌دهی سلول‌های گوش داخلی در مرغ و خروس شدند؛ برخلاف انسان، این پرنده از ظرفیت رشد مجدد سلول‌های تشخیص‌دهنده صدا پس از دست دادن شنوایی برخوردار است.
مرغ و خروس نیز توانایی شنیدن خود را از دست می‌دهد، اما این زمان تنها 10 روز بطول می‌انجامد و سلول‌های گوش داخلی مجددا رشد کرده و شنوایی بازیابی میشود. به گفته «جفری کوروین» از محققان دانشگاه ویرجینیا، تکرار این رویکرد احیا‌کننده در انسان به بازیابی شنوایی در افراد ناشنوا منجر خواهد شد.
تشخیص زیر و بمی صدا (pitch) در داخل حلزون گوش - ساختار مارپیچی گوش داخلی – روی می‌دهد؛ داخل حلزون سلول‌های تخصصی موسوم به سلول‌های مو (hair cells) قرار دارند. صداها با ارتفاع صوتی بالا (High-pitched sounds) توسط سلول‌ها با دسته مویی کوتاه‌تر و صداها با ارتفاع صوتی پایین‌تر (lower-pitched sounds) با کمک سلول‌ها با دسته مویی بلندتر شنیده میشوند.
زمانی که صداهای مختلف شنیده میشوند، هر سلول مو در حلزون گوش درگیر این فرآیند نبوده و تنها سلول‌های حساس به فرکانس‌های صوتی خاص از خود واکنش نشان می‌دهند. در این مطالعه، محققان موفق به شناسایی دو مولکول خاص به نام‌های Bmp7 و رتینوئیک اسید شدند که سلول‌های مو را برای بدست آوردن صفات مکانی اختصاصی هدایت می‌کنند؛ Bmp7 فرآیند الگودهی اولیه را آغاز و رتینوئیک اسید میزان رشد سلول‌های مو در طول‌های مختلف را تنظیم میکند. محققان با افزودن رتینوئیک اسید به سلول‌های موی درحال رشد در آزمایشگاه متوجه شدند که این سلول‌ها دسته‌های بلندتری تولید می‌کنند؛ با استفاده از دارو، فعالیت رتینوئیک اسید متوقف شد و محققان شاهد تولید دسته‌های کوتاه‌تری بودند. در فرآیند بازسازی سلول‌های موی آسیب دیده در مرغ و خروس، سلول‌های جدید تنها با ویژگی‌های مناسب برای سلول در محل خاص در حلزون گوش رشد می‌کنند.
سوال اصلی این نکته است که آیا سیگنال‌های توسعه دهنده مانندBmp7 و رتینوئیک اسید، در الگودهی مجدد سلول‌های مو و بازسازی حلزون گوش دخالت دارند؟ محققان معتقدند که ایجاد سیگنال برای فعال‌سازی مجدد بازسازی مولکول‌ها، مسیر جدیدی برای توسعه درمان ناشنوایی فراهم میکند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا با همکاری موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی، موفق به شناسایی عامل کنترل‌کننده توسعه و شکل‌دهی سلول‌های گوش داخلی در مرغ و خروس شدند؛ برخلاف انسان، این پرنده از ظرفیت رشد مجدد سلول‌های تشخیص‌دهنده صدا پس از دست دادن شنوایی برخوردار است.
مرغ و خروس نیز توانایی شنیدن خود را از دست می‌دهد، اما این زمان تنها 10 روز بطول می‌انجامد و سلول‌های گوش داخلی مجددا رشد کرده و شنوایی بازیابی میشود. به گفته «جفری کوروین» از محققان دانشگاه ویرجینیا، تکرار این رویکرد احیا‌کننده در انسان به بازیابی شنوایی در افراد ناشنوا منجر خواهد شد.
تشخیص زیر و بمی صدا (pitch) در داخل حلزون گوش - ساختار مارپیچی گوش داخلی – روی می‌دهد؛ داخل حلزون سلول‌های تخصصی موسوم به سلول‌های مو (hair cells) قرار دارند. صداها با ارتفاع صوتی بالا (High-pitched sounds) توسط سلول‌ها با دسته مویی کوتاه‌تر و صداها با ارتفاع صوتی پایین‌تر (lower-pitched sounds) با کمک سلول‌ها با دسته مویی بلندتر شنیده میشوند.
زمانی که صداهای مختلف شنیده میشوند، هر سلول مو در حلزون گوش درگیر این فرآیند نبوده و تنها سلول‌های حساس به فرکانس‌های صوتی خاص از خود واکنش نشان می‌دهند. در این مطالعه، محققان موفق به شناسایی دو مولکول خاص به نام‌های Bmp7 و رتینوئیک اسید شدند که سلول‌های مو را برای بدست آوردن صفات مکانی اختصاصی هدایت می‌کنند؛ Bmp7 فرآیند الگودهی اولیه را آغاز و رتینوئیک اسید میزان رشد سلول‌های مو در طول‌های مختلف را تنظیم میکند. محققان با افزودن رتینوئیک اسید به سلول‌های موی درحال رشد در آزمایشگاه متوجه شدند که این سلول‌ها دسته‌های بلندتری تولید می‌کنند؛ با استفاده از دارو، فعالیت رتینوئیک اسید متوقف شد و محققان شاهد تولید دسته‌های کوتاه‌تری بودند. در فرآیند بازسازی سلول‌های موی آسیب دیده در مرغ و خروس، سلول‌های جدید تنها با ویژگی‌های مناسب برای سلول در محل خاص در حلزون گوش رشد می‌کنند.
سوال اصلی این نکته است که آیا سیگنال‌های توسعه دهنده مانندBmp7 و رتینوئیک اسید، در الگودهی مجدد سلول‌های مو و بازسازی حلزون گوش دخالت دارند؟ محققان معتقدند که ایجاد سیگنال برای فعال‌سازی مجدد بازسازی مولکول‌ها، مسیر جدیدی برای توسعه درمان ناشنوایی فراهم میکند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
