انتقاد از شرط مقاله در ارتقای اعضای هیات علمی
دکتر هومن سالاری در گفت و گو با ایسنا، با انتقاد از شیوه وزارت علوم جهت ارتقاء اعضا هیات علمی بر اساس تعداد مقالات آنها اظهار کرد: در دهه گذشته نگاه وزارت علوم به توسعه علمی کشور، نگاه صرفا کمی بوده است.
وی افزایش تعداد مقالات کشور را نتیجه این دیدگاه عنوان کرد و افزود: اگرچه در شروع تغییر سیستم آموزش عالی ایران از سیستم صرفا آموزشی به سیستم آموزشی-پژوهشی در اوایل دهه هفتاد چنین سیاستی قابل قبول به نظر می رسید، اما با گذشته حدود دو دهه از آغاز این روند چگونگی امتیاز دهی به مقالات و رفتارهای پژوهشی اعضاء هیات علمی به بازنگری جدی نیازمند است.
وی با توجه به افزایش رتبه تولید علم ایران در دنیا اظهار کرد: قطعا با توجه به افزایش تولید علم توقع در خصوص افزایش سطح رفاه زندگی مردم و بهبود فضای کسب و کار امری منطقی است، اما متاسفانه در حال حاضر اگرچه رتبه علمی ایران بر اساس شاخص های مختلف بین 17 تا 25 در دنیا متغییر است، ولی در زمینه وضعیت کسب و کار رتبه بالای 150 را در دنیا داریم.
سالاری خاطرنشان کرد: این اعداد و ارقام نشان می دهد که عموما علم تولیدی ایران کارآ و اصیل نبوده و نتوانسته زندگی راحت تری برای مردم ایجاد کند، در حالیکه در بسیاری کشورها رابطه مستقیمی میان تولید علم و سایر شاخص های رفاهی جامعه وجود دارد.
سالاری نیاز بالای محققان و دانشجویان کشور به چاپ مقاله در جهت ارتقاء رتبه علمی، استخدام و یا تحصیل در مقاطع بالاتر را عاملی دانست تا برخی از آنها به پرداخت هزینه های کلان ارزی برای چاپ مقالات خود در مجلات بین المللی اقدام کنند.
وی راهکار حل این مسئله را امتیازدهی به پژوهش های خوب فارغ از انتشار مقاله دانست و افزود: باید سیستم آموزش عالی به سمتی برود که به یک پژوهش خوب حتی اگر تبدیل به مقاله هم نشد امتیاز بدهد. سالاری خاطر نشان کرد: این امر موجب می شود تا محققین ما ریسک دست زدن به پژوهش هایی که شاید به نتیجه هم نرسد را پیدا کنند.
این عضو هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه افزود: از سوی دیگر باید امتیاز دهی به مقالات بی کیفیت متوقف شده و امتیاز دهی به مقالات بر اساس کیفیت آنها صورت گیرد. وی در پایان ابراز امیدواری کرد بازنگری جدی در ساختار ارتقاء رتبه اعضا هیات علمی دانشگاه ها و شیوه پذیرش دانشجویان بخصوص در مقطع دکترای تخصصی صورت پذیرد و در این بازنگری به کار کیفی بیش از کار کمی توجه شود.
وی افزایش تعداد مقالات کشور را نتیجه این دیدگاه عنوان کرد و افزود: اگرچه در شروع تغییر سیستم آموزش عالی ایران از سیستم صرفا آموزشی به سیستم آموزشی-پژوهشی در اوایل دهه هفتاد چنین سیاستی قابل قبول به نظر می رسید، اما با گذشته حدود دو دهه از آغاز این روند چگونگی امتیاز دهی به مقالات و رفتارهای پژوهشی اعضاء هیات علمی به بازنگری جدی نیازمند است.
وی با توجه به افزایش رتبه تولید علم ایران در دنیا اظهار کرد: قطعا با توجه به افزایش تولید علم توقع در خصوص افزایش سطح رفاه زندگی مردم و بهبود فضای کسب و کار امری منطقی است، اما متاسفانه در حال حاضر اگرچه رتبه علمی ایران بر اساس شاخص های مختلف بین 17 تا 25 در دنیا متغییر است، ولی در زمینه وضعیت کسب و کار رتبه بالای 150 را در دنیا داریم.
سالاری خاطرنشان کرد: این اعداد و ارقام نشان می دهد که عموما علم تولیدی ایران کارآ و اصیل نبوده و نتوانسته زندگی راحت تری برای مردم ایجاد کند، در حالیکه در بسیاری کشورها رابطه مستقیمی میان تولید علم و سایر شاخص های رفاهی جامعه وجود دارد.
سالاری نیاز بالای محققان و دانشجویان کشور به چاپ مقاله در جهت ارتقاء رتبه علمی، استخدام و یا تحصیل در مقاطع بالاتر را عاملی دانست تا برخی از آنها به پرداخت هزینه های کلان ارزی برای چاپ مقالات خود در مجلات بین المللی اقدام کنند.
وی راهکار حل این مسئله را امتیازدهی به پژوهش های خوب فارغ از انتشار مقاله دانست و افزود: باید سیستم آموزش عالی به سمتی برود که به یک پژوهش خوب حتی اگر تبدیل به مقاله هم نشد امتیاز بدهد. سالاری خاطر نشان کرد: این امر موجب می شود تا محققین ما ریسک دست زدن به پژوهش هایی که شاید به نتیجه هم نرسد را پیدا کنند.
این عضو هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه افزود: از سوی دیگر باید امتیاز دهی به مقالات بی کیفیت متوقف شده و امتیاز دهی به مقالات بر اساس کیفیت آنها صورت گیرد. وی در پایان ابراز امیدواری کرد بازنگری جدی در ساختار ارتقاء رتبه اعضا هیات علمی دانشگاه ها و شیوه پذیرش دانشجویان بخصوص در مقطع دکترای تخصصی صورت پذیرد و در این بازنگری به کار کیفی بیش از کار کمی توجه شود.
