به گزارش ایسنا، در این تحقیق، دانشمندان 13 هزار و 306 دوقلوی 16 ساله را در «شورای تحقیقات پزشکی» که توسط پروژه «مطالعه رشد اولیه دوقلوهای انگلستان» (TEDS) حمایت مالی می‌شود، بررسی کردند.

 

این مطالعه، دوقلوها را در طیفی از رفتارهای غیرشناختی و شناختی بررسی کرد و دانشمندان به نمرات «گواهی عمومی تحصیلات متوسطه» (GCSE) آن‌ها دسترسی داشتند.

 

در مجموع، 83 مقیاس موردنظر در 9 حوزه هوش، خودباوری (اعتماد به قابلیت‌های تحصیلی خود)، شخصیت، سلامتی، محیط خانه، محیط مدرسه، سلامتی، مشکلات رفتاری گزارش‌شده از سوی والدین و مشکلات رفتاری خودگزارشی کودکان فشرده شدند.

 

دوقلوهای همسان در 100 درصد ژن‌هایشان و دوقلوهای غیرهمسان نیز در 50 درصد ژن‌هایشان شریک هستند. جفت‌های دوقلو دارای محیط یکسان یعنی خانواده، مدرسه و معلم یکسان بودند.

 

با مقایسه‌کردن دوقلوهای همسان و غیرهمسان، محققان توانستند مشارکت‌های نسبی مولفه‌های محیطی و ژنتیکی را در تفاوت‌های آن‌ها تخمین بزنند. چون دوقلوهای همسان نسبت به دوقلوهای غیرهمسان در ویژگی خاص، بیشتر شبیه هم هستند، تفاوت‌های بین آن‌ها به خاطر ژنتیک و نه محیطشان هستند.

 

«اوا کراپهول»، نویسنده ارشد این مقاله گفت: مطالعات پیشین نشان داده‌اند موفقیت تحصیلی موروثی است و در این تحقیق ما به دنبال کشف دلیل این موضوع بودیم.

 

وی ادامه داد: ما دریافتیم نقش موروثی‌بودن موفقیت تحصیلی، بیش از هوش است و موفقیت تحصیلی در واقع ترکیبی از بسیاری از ویژگی‌هایی است که در سطوخ مختلف به ارث برده می‌شوند، بنابراین لذت‌بردن از یادگیری تحت تاثیر ژنتیک است.

 

محققان دریافتند که قابلیت به ارث‌برده‌شدن نمرات GCSE، شصت و دو درصد بود. ویژگی‌های فردی بین 35 تا 58 درصد موروثی بوده و هوش بالاترین ضریب موروثی‌بودن را داراست و در مجموع، 9 حوزه موردتحقیق مسئول 75 درصد به ارث‌بردن نمرات GCSE بودند. قابلیت‌ موروثی بودن توضیح می‌دهد که تفاوت‌های بین کودکان تا چه حد می‌تواند به تفاوت‌های دی‌ان‌ای آن‌ها در جمعیتی خاص و در زمانی خاص نسبت داده شود.

 

با این حال، کشف این موضوع که موفقیت تحصیلی ارثی است بدین معنا نیست که معلمان، والدین و مدارس نقش مهمی ایفا نمی‌کنند.

 

جزئیات این مطالعه در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شد.