معرفی شغلی که تنها سود دارد

در تمام دنیا مثل ایران، گرفتن مجوز احداث مزرعه آسان نیست. در برخی کشورها، نظیر آلمان باید پرورش‌دهنده دوره‌ای را در زمینه پرورش شترمرغ گذرانده باشد، ولی در اینجا گرفتن مجوز پرورش شترمرغ سخت نیست، چون پرورش شترمرغ مثل دیگر فعالیت‌های مزرعه‌ای تلقی می‌شود.
به نوشته «همشهری بازار» با این حال برای این‌که بدانید گرفتن چه نوع مجوزهایی برای احداث مزرعه شترمرغ لازم است، باید با مراکز مرتبط از جمله معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی یا معاونت‌های امور دام بخش طیور غیرمرسوم و سازمان‌های مرتبط با پرورش شترمرغ منطقه مشورت کنید. در ضمن با کسی که د رمنطقه شما پرورش شترمرغ دارد نیز صحبت کنید، آنها منبع باارزشی برای کمک هستند.

 

زمینی برای دویدن شما
در گام نخست برای پرورش شترمرغ نیاز به زمین دارید. پس از آن باید بیندیشید که چگونه می‌خواهید از زمین خود استفاده کنید. باید تصمیم بگیرید که چه مقدار زمین برای جفت‌گیری، نگهداری جوجه‌ها، پرورش پرنده‌ها تا سن کشتار و تجهیزات جوجه‌کشی اختصاص دهید. باید بخشی از زمین را هم برای ساختمان‌های اداری، فروشگاه یا محل استراحت کارگران در نظر بگیرید. گروه‌بندی معمول شترمرغ‌ها به صورت دسته‌های سه‌تایی یعنی یک نر و دو ماده است اما کارشناسان نگهداری جفتی یا سه‌تایی را توصیه می‌کنند، چون کنترل عملکرد فردی هر پرنده امکان‌پذیر است. به گفته محمدرضا زارع، یکی از کارشناسان این صنعت، فضای مورد نیاز برای پرورش دسته سه تایی 30 در 50 متر و در مجموع 1500 متر مربع است. البته این اندازه را بدون هیچ‌گونه مشکل جدی می‌توان به نصف تقلیل داد. هرچند گردشگاه‌های بزرگتر با مکان‌های دویدن وسیع، ‌مطلوب‌تر هستند، اما جوجه‌ها طی چهار هفته نخست زندگی، به فضای کمی نیاز دارند.
فضای دو در ده متر برای بیست جوجه، کافی است، ولی جوجه‌ها سرعت رشد چشمگیری دارند، با رشد جوجه‌ها نیاز به فضای پرورشی به سرعت افزایش می‌یابد. در ضمن پرندگان در طول شبانه‌روز به آب نیاز دارند. این موضوع را باید در طراحی لانه‌ها در نظر داشته باشید که احتمالا تأمین آب، هزینه‌ای را به شما تحمیل خواهد کرد. در آب و هوای سرد، ممکن است نیاز به نصب آبگرمکن‌هایی باشد تا دمای آب را برای همه پرنده‌ها در 20 درجه سانتیگراد ثابت نگه دارد و صرفا یخ نزدن آب کافی نیست. کارگران پرکار برای نگهداری این پرندگان، جوجه‌ها و تخم‌های آنها، باید کارگرانی داشته باشید که ترجیحا کارشان را دوست داشته باشند و قصد فرار از کار به سرشان نزند. زیرا در طول روز، پرندگان به مراقبت و نظارت نیاز دارند. البته باید به هزینه کارگر یا کارگران مزرعه هم فکر کنید؛ هزینه‌ای که چندان پایین نیست، زیرا پرندگان بالغ یک بار در اوایل روز و یک بار در وسط یا پایان عصر باید تغذیه شوند. جوجه‌ها باید دست کم پنج بار در روز سرکشی شوند. وقتی هفته‌ای یک بار تخم‌گذاری اتفاق بیفتد، جوجه‌کشی روزانه می‌شود و هچینگ باید روزی دو بار بررسی شود.

همه این کارها به نیروی کار انسانی نیاز دارد. عمل دیگری که نیاز شدیدی به نیروی کار دارد، تمیز کردن لانه جوجه‌هاست تا جوجه‌ها از خوردن مدفوع باز داشته شوند. به طور مشابه، چیدن تخم‌ها در انکوباتور و نظافت هچر به زمان زیادی نیاز دارد. برطرف کردن نواقص پیش از بروز مشکل موجب صرفه‌جویی در وقت و هزینه می‌شود.
بهترین حالت این است که مولدها غیر از زمان خوراک دادن و جمع‌آوری تخم شترمرغ به حال خود رها شوند. انجام این کارها با یک شخص امکان‌پذیر است. ولی استفاده از دو یا چند نفر کار را آسان و استرس را کاهش می‌دهد. پرهزینه‌ترین و کم‌هزینه‌ترین روش به اعتقاد فعالان این صنعت، روش‌های مختلفی برای پرورش شترمرغ وجود دارد. از جمله این گزینه‌ها چرخه کامل، پرورش مولدها، تجهیزات جوجه‌کشی، پرواربندی جوجه‌ها و گروه‌های منطقه‌ای است. در بین این روش‌ها چرخه کامل پرهزینه‌ترین و پرواربندی جوجه‌ها کم‌هزینه‌ترین گزینه است.
در چرخه کامل که شکل معمول پرورش است، شما مولدهایی دارید که تخم می‌گذارند، انکوباسیون و جوجه‌کشی را انجام داده و سپس خودتان جوجه‌ها را تا رسیدن به سن کشتار پرورش می‌دهید. بهترین بخش این روش این است که خودتان مسئول هر بخش هستید، اما در پرواربندی شما جوجه‌ها را در سن خاصی خریده و تا زمان کشتار پرورش می‌دهید.
این گزینه برای تازه‌کارها جالب است، اما آنها باید هنگام قرارداد خرید دوباره پرنده‌های کشتاری هشیار باشند، زیرا در بسیاری اوقات، دیده شده در این قراردادها به توافقات بیع متقابل عمل نشده است. در نتیجه در برخی موارد، پرنده‌ها روی دست مزرعه‌دار مانده و خود باید برای آنها بازاریابی کند.