فرآیندهای شیمیایی بدن در هنگام مرگ
انجمن شیمی امریکا فیلمی منتشر کرده که فرآیند گام به گامی که هنگام مرگ برای بدن رخ می‌دهد را به نمایش می‌گذارد.
به گزارش ایسنا، در این فیلم، غیرفعال‌شدن کارکردهای بدن تا دفن آن به چشم می‌خورد و مطابق آن، نخست قلب پمپاژ خون را متوقف می‌کند. بنابراین جریان خون در سراسر بدن قطع و این موضوع موجب لخته‌شدن خون و ضخیم‌شدن آن می‌شود.
پس از آن نیروی گرانش در فرآیندی موسوم به «هیپوستاز بعد از مرگ» موجب سقوط خون می‌شود. بدون گردش خون، دمای بدن نیز افت می‌کند و عضلات در فرآیندی به نام «جمود نعشی» سفت می‌شوند. توقف گردش خون، تنفس را نیز قطع می‌کند و این بدین معناست که هیچ خونی به سلول‌ها نمی‌رسد.
این موضوع مانع از تولید ATP توسط میتوکندری موجود در سلول می‌شود. مولفه ATP نوعی ماده شیمیایی است که برای بسیاری از مسئولیت‌های بدن به کار می‌رود. این امر منجر به ترشح آنزیم‌هایی مانند آنزیم‌های لیزوزومی می‌شود؛ این آنزیم‌ها محیطی خلق می‌کنند که برای باکتری‌ها و قارچ‌ها بسیار جذاب بوده و بنابراین آن‌ها شروع به تجزیه‌کردن بدن می‌کنند.
بوی بدی که از بدن مرده به مشام می‌رسد، ناشی از دو ماده زیستی به نام مولار و کاداورین است که بوی بسیار منزجرکننده‌ای دارند. دیگر ترکیبات بدبو شامل دی‌متیل دی‌سولفید و دی‌متیل تری‌سولفید است که هر دو شامل سولفور هستند و بوی تخم مرغ گندیده میدهند.
این مولفه‌ها به همراه بسیاری از گازهای دیگر موجب متورم‌شدن زیاد بدن به هنگام ادامه تجزیه می‌شود. در نهایت طی یک سال، بخش اعظم گوشت بدن تجزیه می‌شود و در طول 40 تا 50 سال استخوان‌های بدن خشک و شکننده می‌شوند اما می‌توانند تا صدها سال حفظ شوند.
به گزارش ایسنا، در این فیلم، غیرفعال‌شدن کارکردهای بدن تا دفن آن به چشم می‌خورد و مطابق آن، نخست قلب پمپاژ خون را متوقف می‌کند. بنابراین جریان خون در سراسر بدن قطع و این موضوع موجب لخته‌شدن خون و ضخیم‌شدن آن می‌شود.
پس از آن نیروی گرانش در فرآیندی موسوم به «هیپوستاز بعد از مرگ» موجب سقوط خون می‌شود. بدون گردش خون، دمای بدن نیز افت می‌کند و عضلات در فرآیندی به نام «جمود نعشی» سفت می‌شوند. توقف گردش خون، تنفس را نیز قطع می‌کند و این بدین معناست که هیچ خونی به سلول‌ها نمی‌رسد.
این موضوع مانع از تولید ATP توسط میتوکندری موجود در سلول می‌شود. مولفه ATP نوعی ماده شیمیایی است که برای بسیاری از مسئولیت‌های بدن به کار می‌رود. این امر منجر به ترشح آنزیم‌هایی مانند آنزیم‌های لیزوزومی می‌شود؛ این آنزیم‌ها محیطی خلق می‌کنند که برای باکتری‌ها و قارچ‌ها بسیار جذاب بوده و بنابراین آن‌ها شروع به تجزیه‌کردن بدن می‌کنند.
بوی بدی که از بدن مرده به مشام می‌رسد، ناشی از دو ماده زیستی به نام مولار و کاداورین است که بوی بسیار منزجرکننده‌ای دارند. دیگر ترکیبات بدبو شامل دی‌متیل دی‌سولفید و دی‌متیل تری‌سولفید است که هر دو شامل سولفور هستند و بوی تخم مرغ گندیده میدهند.
این مولفه‌ها به همراه بسیاری از گازهای دیگر موجب متورم‌شدن زیاد بدن به هنگام ادامه تجزیه می‌شود. در نهایت طی یک سال، بخش اعظم گوشت بدن تجزیه می‌شود و در طول 40 تا 50 سال استخوان‌های بدن خشک و شکننده می‌شوند اما می‌توانند تا صدها سال حفظ شوند.
