مردمسالاری: موقعیت گسل‌های تهران یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های کار‌شناسان شهرسازی و علم زلزله است که با افزایش بلند مرتبه سازی در این محدوده فرا‌تر رفته و به یک بحران تبدیل شده است.
هرچند صحبت‌های اخیر مسوولان شهری مبنی برتعیین حریم گسل‌ها در طرح تفضیلی و ایجاد ساخت و ساز‌ها در چارچوب ضوابط جرقه‌هایی از امید را برای کاهش خطرات ناشی از زلزله احتمالی به وجود می‌آورد و به قول شفیق، مشاور طرح تفضیلی تهران از تداوم سیکل معیوب شهرسازی در این محدوده‌ها جلوگیری می‌کند; اما واقعیتی که وجود دارد و نگران کننده نیز هست، این است که تاکنون درصد بالایی از ساخت و ساز‌ها روی گسل صورت گرفته است. به گونه‌ای که کار‌شناسان علم زلزله آن را تهدیدی جدی برای تهران بر می‌شمارند.
بهرام عکاشه، پدر علم زلزله ایران، از جمله این افراد است که تند‌ترین انتقاد‌ها را در این رابطه داشته و معتقد بوده دامنه خسارات را با این اقدام به ۱۰۰ رساندند.
او می‌گوید: حریم هیچ گسلی در تهران رعایت نشده و این موضوع با توجه به نوع ساخت و سازهایی که در این محدوده صورت گرفته نگرانی‌ها را عمیق‌تر می‌کند. عکاشه، می‌گوید: اولا انتخاب تهران برای پایتخت شدن اشتباه بوده و نکته دوم اینکه فارغ از این مساله، با توجه به موقعیت جغرافیایی آن از نظر زلزله خیز بودن بلندمرتبه سازی در محدوده استقرار گسل‌ها صورت می‌گرفت; چرا که این موضوع دامنه تخریب را در گسترده‌ترین سطح افزایش می‌دهد و شاید اگر شاهد اوج گرفتن ساختمان‌ها در محدوده استقرار گسل‌ها نبودیم نگرانی‌ها اندکی کاهش می‌یافت.
او، این اهمال و بی‌توجهی را بیشتر متوجه مسوولان شهری می‌داند که در طول شکل گیری تهران و مهم‌تر از آن توسعه ارضی آن طرح و برنامه جامعی را در این رابطه تهیه نکردند تا راهبردهایی را برای ساخت و ساز مشخص کند.
عکاشه، می‌گوید: بیش از ۲۰۰ سال از عمر تهران می‌گذرد و نزدیک به ۶۰ شهردار هم برای مدیریت آن سرکار آمده اند; ولی هیچ کدام به این موضوع توجه نکرده‌اند و هیچ کدام از آن‌ها حریم گسل‌ها را جدی نگرفته‌اند.
پدر علم زلزله ایران، می‌افزاید: امروزه هزاران برج روی گسل‌ها ساخته شده‌اند و هیچ مدیری به فکر این نبوده که طرح و برنامه‌ای برای شهر تهیه کند. هر چند در مقطعی آیین نامه‌هایی آن هم از سوی مسوولان سازمان برنامه و بودجه در خصوص ساختمان تهیه شد; اما هیچ کدام اجرایی نشده و در نهایت امروزه شاهد ساخت و سازهایی بی‌رویه در محدوده گسل‌ها هستیم.
موضوعی که نمایندگان ملت در فراکسیون مدیریت شهری نیز در مورد آن ابراز نگرانی می‌کنند و به میزان و دامنه خسارات و تلفاتی فکر می‌کنند که در صورت بروز زلزله تهران را با سنگلاخی از مرده مواجه خواهد کرد. انوشیروان محسنی بندپی، نایب رییس فراکسیون مدیریت شهری، از جمله این افراد است که می‌گوید: چنان که در تهران زلزله‌ای رخ دهد امدادرسانی با مشکل جدی مواجه خواهد شد. او، می‌افزاید: بیشتر کوچه‌هایی که بلند مرتبه سازی در آن‌ها صورت گرفته تنگ و باریک بوده و امدادرسانی را دشوار می‌سازند و این در حالی است که در بسیاری از آن‌ها امدادرسانی غیرممکن است و این موضوع دامنه خسارات را به ۱۰۰درصد می‌رساند که اتفاق بدی است. موضوعی که در حال حاضر نیز امدادرسانی را با مشکل مواجه کرده است.
پدر علم زلزله ایران، در ادامه به وضعیت مقاومت ساختمان‌های تهران اشاره می‌کند و می‌گوید: در یک برآورد کلی ساختمان‌های نوساز تهران صرفا در برابر زلزله‌ای با درجه تخریب ۶ ریشتری مقاومت دارند و در درجات بالا‌تر زلزله به تخریب آن‌ها می‌انجامد که این موضوع در بافت فرسوده به زیر ۵ ریشتر می‌رسد.
عکاشه این مساله را از آن حیث مطرح می‌کند که برخی گسل‌های تهران قدرت ایجاد زلزله‌ای ۸ ریشتری و ۹ ریشتری را دارند.
پدر علم زلزله ایران، می‌افزاید: طول گسل شمال تهران ۱۲۰ کیلومتر است که توانایی ایجاد زلزله‌ای به قدرت هفت ریشتر را دارد و پرخطر‌ترین بخش‌های این گسل از خیابان‌های سوهانک، آجودانیه، زعفرانیه و کن می‌گذرد و در مجموع مناطق یک و دو تهران در معرض این گسل هستند و یکی دیگر از گسل‌هایی که اثر تخریبی همانند این گسل را دارد، گسل کهریزک و ری در جنوب تهران است که توانمندی آن برای ایجاد زلزله ۶/۵ ریشتری است.
