ایسنا: نتايج يک پژوهش نشان مي‌دهد: آثار انگشتان دست و سامانه اعصاب داراي منشا مشترك و بنيان ژنتيكي هستند که مي‌توان با بررسي آن‌ها احتمال ابتلا به اختلالات دوقطبي و روان گسيختگي در افراد را شناسايي كرد. مهرداد کاشي فرد از گروه داخلي دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي بابل، پژوهشي را با هدف بررسي رابطه احتمالي خطوط انگشتان دست با اختلالات ژنتيكي شايع و ناتوان كننده دو قطبي نوع يك و روان گسيختگي انجام داده است. در اين پژوهش مورد شاهدي اثر انگشتان دست ۱۰۰ بيمار مبتلا به روان گسيختگي و ۱۰۰ بيمار مبتلا به اختلال دو قطبي نوع يك و ۱۰۰ فرد بدون سابقه اختلال رواني در خود و بستگان درجه يك ثبت شد و بدون اطلاع از تشخيص، كدگذاري شدند. يافته‌ها حاکي از آن بود که در بيماران «دو قطبي»، اثر انگشت نوع «گردبادي» به شکل معني‌داري بيشتر، و در بيماران مبتلا به «روان‌گسيختگي» اثر انگشت نوع «كماني» به طور معني‌داري كمتر از گروه شاهد سالم بود. بيماران دو قطبي، فقط در دو انگشت نشانه و ميانه چپ (به ترتيب p كوچكتر از ۰.۰۲ و ۰.۰۱) و بيماران مبتلا به روان گسيختگي در انگشت شست راست، حلقه راست و چپ (به ترتيب p كوچكتر از ۰.۰۴، ۰.۰۴و ۰.۰۲) با گروه شاهد تفاوت داشتند. بيماران مبتلا به روان گسيختگي با مبتلايان به اختلال دو قطبي تفاوت مهمي نداشتند. نتايج بدست آمده از داده‌هاي حاصل نشان داد که داشتن اثر انگشت نوع گردبادي در دو انگشت نشانه و ميانه چپ و كمتر بودن اثر انگشت نوع كماني در انگشت شست راست، حلقه راست و چپ به ترتيب مرتبط با اختلال دوقطبي نوع يك و روان گسيختگي هستند. اما نمي‌توان مبتلايان به روان گسيختگي را بر اساس اثر انگشت‌ها از مبتلايان به اختلال دو قطبي تفكيك كرد.