بروز احساسات را در پسران نفی نکنید
میگنا: یک روانشناس کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه بخشی از مسئولیت والدین در تربیت پسرها این است که به آنها آموزش دهند عواطفی همچون درد، غم، خشم و یا ترس، حواسی هستند که گاه به سرعت از بین نمی‌روند گفت: دانستن همین موضوع به کودکان کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشند.
دکتر محمد زارع نیستانک در گفت و گو با ایسنا با اشاره به اینکه باید به کودکان اجازه حرف زدن داده شود تا بتواند احساساتش را به خوبی بیان کند گفت: اگر فرزند شما پس از بازگشت از مدرسه، اخمو و ناراحت است، با او صحبت کنید و از او دلیل ناراحتی‌اش را جویا شوید و هنگامی که متوجه دلیل عصبانیت او شدید، از او حمایت کنید و بدون اینکه سخنرانی طولانی داشته باشید، با وی همدردی و او را تصدیق کنید؛ به این ترتیب وی شما را در کنار خود می بیند و در مورد تمامی احساساتش به وضوح صحبت می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه باید به او کمک کنید تا برای حل مشکل خود راه‌حلی پیدا کند گفت: به پسرتان آموزش دهید که درک و بیان احساساتش یک موضوع است و رفع و پیدا کردن راه‌حل برای آن موضوعی دیگر.
زارع نیستانک افزود: به پسران یاد دهید که اگر اتفاق بدی برای او رخ می‌دهد، نباید بیش از حد آن را ادامه دهد و روی آن تمرکز کند. پسرها بیش از تمرکز بر روی احساس خود، بر روی مشکل تمرکز می‌کنند و وظیفه والدین این است که از زندگی عاطفی پسرانشان محافظت کنند. بخشی از مسئولیت والدین در تربیت پسرها این است که به آنها آموزش دهند عواطفی همچون درد، غم، خشم و یا ترس، حواسی هستند که گاه به سرعت از بین نمی‌روند و این امر خوب است. دانستن همین موضوع به کودکان کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشند.
این روانشناس کودک و نوجوان با اشاره به اینکه برخی از ویژگی‌ها که ما در کلیشه آنها را مردانه می‌دانیم، در واقع احساسات و شخصیت کودکان و نوجوانان را سرکوب می‌کند، یادآور شد: در مدیریت احساسات کودکتان، او را یاری کنید. اگر پسرتان گریه می‌کند و شما با عصبانیت به او می‌گویید “تو مرد هستی گریه نکن”، نه تنها به وی کمکی نکرده‌اید، بلکه احساسات او را سرکوب کرده‌اید و به او یاد می‌دهید که احساساتش را مخفی نگه دارد.
زارع نیستانک گفت: پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مادران از دخترانشان بیشتر در مورد احساسات سوال می‌کنند و اگر هم زمانی دختر و پسر آنها دچار آسیب شود، بیشتر به فرزند دختر رسیدگی می‌کنند و همین امر موجب میشود که پسرها در بیان احساسات خود شرم داشته و به مردانی تبدیل شوند که نتوانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند، حتی نتوانند احساسات خود را بیان و کنترل کنند.
