پرخاشگری در کودکان یک علامت است نه یک بیماری
به گزارش میگنا دكتر مهدی تهران دوست فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در گفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت: برخی از کودکان از نظر سرشتی با کودکان دیگر متفاوتند و علائم پرخاشگری درآنها دیده می‌شود. کودکانی که معمولا مخالف جو هستند و لجبازی می‌کنند درصد قابل توجهی از آنها ممکن است، علائم پیش فعالی و کم توجهی هم داشته باشند.
وی اظهار داشت: این کودکان با بروز هر نوع محرک محیطی که بر خلاف میل و خواسته و منافع آنها باشد، شروع به پرخاشگری می‌کنند و در عین حال دوست دارند خواسته‌هایشان را با پرخاشگری ابراز کنند و به آنها برسند، دراین گونه موارد والدین علاوه بر مراجعه به متخصص و شناسایی منشاء آن، باید توجه کنند هر خواسته‌ای که با پرخاشگری باشد نیازی به برآورده کردن آن نیست.
تهران دوست در ادامه افزود: اگر والدین با گریه کردن و لجبازی کردن کودک، تسلیم خواسته‌ی وی شوند، کودک یاد می‌گیرد برای عملی کردن خواسته هایش، باید داد بزند، یا به زمین بکوبد و پرخاشگری کند اما اگر والدین نسبت به این رفتار بی‌اعتنا باشند، کودک روش ابراز میل و خواسته‌اش را تغییر می‌دهد و سعی می کند با آرامش آن را بیان کند که در این صورت توجه والدین و عملی کردن خواسته ی کودک، می‌تواند در روند کاهش میزان پرخاشگری کودک موثر باشد.
تهران‌دوست اظهار داشت: این علائم، علائم پرخاشگری خفیف هستند اگر شدت لجبازی بیشتر باشد به طوری که با بروز آن هم به خود به اطرافیان آسیب برساند.باید تحت درمانهای دارویی و رفتاری قرار بگیرد. نمونه‌ی اقدامات رفتاری جدا کردن کودک از محیطی که در آن قرار گرفته و انتقال آن به یک اتاق خلوت و همچنین قطع هر گونه ارتباطی با وی برای چند دقیقه، است.
این تنبیه به نوعی در کم کردن رفتارهای پرخاشگرانه موثر است. وی در پایان اضافه کرد: کودکی که دچار بیماری پیش فعالی شده، می‌توان از خود پرخاشگری هم نشان دهد، به عبارت بهتر پرخاشگری می‌تواند یکی از علائم پیش فعالی باشد اما درصد کمتر از کودکان که لجباز و پرخاشگر هستند، ممکن است دچار اضطراب یا افسردگی شده باشند.
وی اظهار داشت: این کودکان با بروز هر نوع محرک محیطی که بر خلاف میل و خواسته و منافع آنها باشد، شروع به پرخاشگری می‌کنند و در عین حال دوست دارند خواسته‌هایشان را با پرخاشگری ابراز کنند و به آنها برسند، دراین گونه موارد والدین علاوه بر مراجعه به متخصص و شناسایی منشاء آن، باید توجه کنند هر خواسته‌ای که با پرخاشگری باشد نیازی به برآورده کردن آن نیست.
تهران دوست در ادامه افزود: اگر والدین با گریه کردن و لجبازی کردن کودک، تسلیم خواسته‌ی وی شوند، کودک یاد می‌گیرد برای عملی کردن خواسته هایش، باید داد بزند، یا به زمین بکوبد و پرخاشگری کند اما اگر والدین نسبت به این رفتار بی‌اعتنا باشند، کودک روش ابراز میل و خواسته‌اش را تغییر می‌دهد و سعی می کند با آرامش آن را بیان کند که در این صورت توجه والدین و عملی کردن خواسته ی کودک، می‌تواند در روند کاهش میزان پرخاشگری کودک موثر باشد.
تهران‌دوست اظهار داشت: این علائم، علائم پرخاشگری خفیف هستند اگر شدت لجبازی بیشتر باشد به طوری که با بروز آن هم به خود به اطرافیان آسیب برساند.باید تحت درمانهای دارویی و رفتاری قرار بگیرد. نمونه‌ی اقدامات رفتاری جدا کردن کودک از محیطی که در آن قرار گرفته و انتقال آن به یک اتاق خلوت و همچنین قطع هر گونه ارتباطی با وی برای چند دقیقه، است.
این تنبیه به نوعی در کم کردن رفتارهای پرخاشگرانه موثر است. وی در پایان اضافه کرد: کودکی که دچار بیماری پیش فعالی شده، می‌توان از خود پرخاشگری هم نشان دهد، به عبارت بهتر پرخاشگری می‌تواند یکی از علائم پیش فعالی باشد اما درصد کمتر از کودکان که لجباز و پرخاشگر هستند، ممکن است دچار اضطراب یا افسردگی شده باشند.
