مایعاتی که جان می‌گیرند!
به گزارش میگنا به نقل ازباشگاه خبرنگاران؛ شاید باور نکنید که مواد شوینده و پاک کننده‌ای که بعد از استفاه از آنها در خانه از بهداشت و نظافت محل زندگی لذت می‌برید به راحتی می‌تواند تهدید بزرگی برای سلامتی کودکان باشد. کافی است سری به بیمارستان‌ها و مراکز طبی کودکان بزنید تا مصداق بارز این صحبت‌ها را با چشم ببینید. کودکانی که بی‌خبر از همه جا و در لا‌به لای بازی‌های کودکانه فریب بسته‌بندی‌های خوش رنگ و لعاب مواد شیمیایی در کابینت آشپزخانه را می‌خورند و مدت‌ها و شاید تا آخر عمر تاوان اشتباه کودکانه را پس دهند. وارد ICU مر کز طبی کودکان که می‌شوم کنار تختی می‌روم که تعداد زیاد دستگاه‌ها تن نحیف کودک را در خود پیچیده... شهلا پنج ساله یکی از قربانیان خوردن مواد شوینده شیمیایی است.
باورمان نمی‌شد که به خاطر خوردن لوله بازکن به این روز افتاده باشد.
دکتر بهداد قریب فلوشیپ ICU کودکان که همراه ما کنار تخت نازنین ایستاده بود با ابراز تاسف از این اتفاق گفت: این کودک یکی از چندین کودکی است که داخل منزل به خاطر کنجکاوی کودکانه یا سهل انگاری خانواده این مواد را مصرف میکند.
مواد پاک کننده لوله بازکن‌ها و گاز پاک کن‌ها موادی هستند که در هر خانه‌ای وجود دارد و متاسفانه بسته‌بندی‌ها و ظرف‌های مواد شیمیایی شباهت زیادی به بطری‌های آبمیوه دارند و کودکان متوجه خطری که تهدیدشان میکند، نیستند.
وی افزود: در کشورهای دیگر قانونی برای بسته بندی مواد شیمیایی وجود دارد که کارخانه‌ها را مجاب میکند که درب بطری شوینده‌ها به راحتی و به وسیله کودکان قابل باز شدن نباشد ولی متاسفانه نبودن چنین استانداردی در کشور ما همواره تبعات جبران ناپذیری برای مردم به همراه دارد.
وقتی در مورد وضعیت شهلا از پزشک معالجش سوال می‌کنیم با ابراز تاسف می‌گوید: متاسفانه در مرحله اول مجبور به برداشتن مری شهلا شدیم و معده وی را بالا کشیدیم تا مسیر عبور غذا را تامین کند.
وی با اشاره به خطرات جدی مصرف این مواد می‌گوید: علاوه بر مواد شیمیایی شوینده به تازگی بیمارانی با مصرف روغن چرخ خیاطی به بیمارستان مراجعه می‌کنند که هفته گذشته شاهد مرگ یک کودک یک ساله بر اثر مصرف روغن چرخ خیاطی بودیم.
دکتر قریب در ادامه تصریح کرد: کودکی که این مواد را مصرف میکند اگر شانس زنده ماندن داشته باشد چندین بار مورد عمل جراحی و آندوسکوپی قرار می‌گیرد و غالبا حدود یک ماه در بیمارستان بستری میشود و هزینه زیادی را برای خانواده و سازمانهای بیمه‌گر خواهد داشت و علاوه بر این تا سالهای سال عوارض ناشی از مصرف این مواد از جمله بیماری‌های گوارشی و تنفسی همراه این کودک خواهد بود.
اما سوال اینجاست که آیا سازمان استاندارد یا وزارت بهداشت یا هر ارگان مسئول دیگر نباید به فکر چاره‌ای برای حل این مشکل باشند؟
مشکلی که نه تنها هزینه‌ی زیادی به بیمار و خانواده وی تحمیل میکند بلکه بار سنگینی را بر روی سازمانهای بیمه‌گر می‌گذارد و حتی ضریب اشغال تخت‌های بیمارستانی را نیز بالا می‌برد.
حال به نظر می‌آید اینبار باید شعار همیشگی وزارت بهداشت نیز تاکید کنیم که پیشگیری همواره بهتر از درمان است.
