به دليل اعتياد پدرم، از اقدام به ازدواج خجالت مي کشم
پاسخ مشاور:
-
باسلام. برادر گرامي، سن شما سن مناسبي براي ازدواج است البته اگر شرايط عمومي و خصوصي براي انتخاب همسر و تشکيل خانواده را دارا باشيد. از بين شرايط مي توان پايان خدمت سربازي و داشتن يک شغل ثابت حتي با درآمد کم را از جمله ضروري ترين موارد دانست. پس از اطمينان از فراهم بودن اين دو پيش شرط اساسي با توکل بر خدا و کمک گرفتن از واسطه هاي آبرومند نسبت به خواستگاري و انتخاب همسر اقدام کنيد.
به نظر مي رسد اگر در فضايي که بزرگ ترهاي شما واسطه شوند و خانواده طرف مقابل شناخت لازم و کافي و صحيحي از شخص خود شما داشته باشند، اعتياد پدر نبايد مانعي براي ازدواج شما باشد. فقط راه حل اين است که توسط يک واسطه بزرگتر و آبرومند و مورد قبول طرفين اين مسئله را در ميان بگذاريد و اگر واقعا فرد سالمي هستيد و به هيچ وجه با اعتياد پدرتان موافق نيستيد، يقين بدانيد که خداوند هم شما را کمک مي کند. بيشتر احساس مي شود، خجالت شما به خاطر اعتياد پدر است نه اينکه خداي نکرده، سرخوردگي داشته باشيد يا احساس حقارت کنيد. اگر از نظر برقراري ارتباط و خودباوري مشکلي نداريد مي توانيد با گفت وگو اين مسئله را صادقانه با خانواده دختر در ميان بگذاريد، البته کاملا معقول و منطقي است که خانواده دختر به خاطر دلسوزي و اهميت قائل شدن براي آينده فرزندشان و همچنين حفظ آبرو، احتياط کنند و شايد با اين مسئله مخالفت کنند اما اگر توسط يک واسطه امين و تاثيرگذار، بتوانيد اعتماد آنان را جلب کنيد، به راحتي مي توانيد براي ازدواجتان پا پيش بگذاريد.
نکته ديگري که مهم است و بايد به آن اشاره شود، اين است که اگر پدرتان با شما و در کنار خانواده تان زندگي مي کند، مي توانيد از او بخواهيد که به خاطر آينده شما اعتيادش را ترک کند واگر زندگيتان جدا از اوست، مي توانيد به خانواده دختر اطمينان خاطر دهيد که به خاطر اين ارتباط دور، ان شاءا... مشکلي در آينده پيش نمي آيد و براي دخترشان تهديدي نيست.
اگر سابقه و رفتار شما در گذشته به گونه اي بوده است که اطرافيان و دوستان وآشنايان از شما به نيکي ياد کنند، مي توانيد با ارجاع خانواده دختر خانم، به تحقيق از همسايگان، اهل محل و آشنايان، به آنان اطمينان خاطر دهيد که شما همچون پدرتان نيستيد و امکان اينکه به اعتياد گرايش پيدا کنيد بسيار کم يا صفر است.
در پايان خوب است خوانندگان محترم بدانند که نبايد معايب، نواقص و اشتباهات ديگران و والدين را به پاي جوانان گذاشت، بلکه در واقع موارد بسيار زيادي ديده شده که تجربه هم آن را تاييد مي کند، نسبت هاي خويشاوندي در خانواده هايي که فردي به اعتياد مبتلاست، با وجود تاثيرگذاري و تاثيرپذيري، نتوانسته، مانع از پيشرفت دخترها و پسران و يا باعث گرايش آنها به اعتياد شود بلکه در مقابل بسيار انسان هاي کامل و خوب و باشخصيتي تربيت يافته اند که اين امر نشان از اين دارد که آدمي خودش مسئول اعمال خودش است.
-
علي فروتن
مشاور خانواده
