توقف حملات صرع با گوش کردن به موسیقی موتزارت

به گزارش ایسنا، این تحقیق نشان داد که بیماران صرعی در مقایسه با افراد عادی که دچار این اختلال نیستند واکنش متفاوتی به موسیقی نشان می‌دهند.
اسکن‌های مغزی نشان می‌دهند که امواج مغزی افراد مبتلا به این اختلال با موسیقی موتزارت یا جان کولترین (نوازنده معروف ساکسیفون) هماهنگ می‌شود اما با سکوتی مانند آهنگ «33".4'» ( چهاردقیقه و 33 ثانیه ) از جان کیج، آهنگساز تجربی آمریکایی هماهنگی ندارد.
دکتر کریستین چاریتون، استادیار علوم اعصاب دانشگاه اوهایو اظهار کرد: به عقیده ما موسیقی می‌تواند به عنوان عاملی خارجی برای کمک به افراد مبتلا به صرع استفاده شود.
چاریتون در ادامه گفت: این یافته‌ها ما را غافلگیر کردند.
ما این فرضیه را مطرح کردیم که موسیقی در مغز به نحو متفاوتی از سکوت پردازش می‌شود.
ما نمی‌دانستیم که آیا این موضوع در مبتلایان به صرع نیز همینطور است یا نه.
موسیقی شاید نتواند جایگزین درمان فعلی صرع باشد، اما این پژوهش نشان داد موسیقی می تواند عامل جدیدی باشد که در کنار درمان سنتی آن به جلوگیری از بروز تشنج در مبتلایان صرع کمک کند.
حدود یک پنجم موارد صرع، صرع لوبتمپورال هستند که در آن‌ها تشنج‌ها ظاهرا از لوب تمپورال (گیجگاهی) مغز شروع می‌شوند.
موسیقی نیز در قشر شنوایی همان ناحیه از مغز پردازش می‌شود.
در این پژوهش، توانایی پردازش موسیقی در مغز افراد مبتلا به صرع و افراد سالم با استفاده از موج نگاری مغز، که در آن الکترودهایی به پوست سر برای شناسایی و ضبط الگوی امواج مغز متصل می‌شود، با هم مقایسه شد.
نتایج آزمایش از 21 بیمار که از سپتامبر 2012 تا ماه مه 2014 در واحد نظارت صرع در مرکز پزشکی وکسنر در دانشگاه دولتی اوهایو بودند، جمع آوری شد.
محققان الگوی امواج مغزی بیماران را که به شکل زیر به موسیقی و سکوت گوش می‌کردند، ثبت کردند: ابتدا 10 دقیقه سکوت و بعد از آن به یکی از آهنگ ‌های Sonata in D Major ، Andante Movement II از موتزارت یا My Favorite thing از جان کولترین گوش می‌کردند، سپس دوباره 10 دقیقه سکوت، بعد به یکی از دو اثر باقیمانده، و در نهایت دوباره به ده دقیقه سکوت گوش می‌کردند.
در این آزمایش ترتیب موسیقی به شکل تصادفی انتخاب می‌شد، یعنی بعضی از شرکت‌کنندگان ابتدا به اثر موتزارت و برخی دیگر ابتدا به اثر جان کولترین گوش می‌کردند.
این تحقیق، سطوح بالای چشمگیری از فعالیت امواج مغزی را در شرکت‌کنندگانی که به موسیقی گوش می‌دادند، شناسایی کرد.
اما فعالیت امواج مغزی، بخصوص در لوب تمپورال، در بیماران صرعی بیشتر از امواج مغزی افراد سالم با موسیقی هماهنگی داشت.
این پژوهش در صد و بیست و سومین مجمع سالانه انجمت روشناسی آمریکا ارائه شد.