کودکتان را کنار خود نخوابانید!
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، میترا حکمی شوشتری دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار كلينيك گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به عوارض و نتایج جداکردن اتاق خواب کودک از والدین افزود: از نظر فرهنگی باید به ابعادی توجه کنیم که خیلی مهم هستند، بیشتر مادرها از 6 ماهگی و 8 ماهگی اتاق خواب کودک را جدا می‌کنند و با این کار به بچه کمک میشود تا در آن محیطی که می‌خوابد به نبودن والدین عادت کند و آن محیط را می‌پذیرد ولی غالبا والدین این کار را انجام نمی‌دهند و می‌گذارند بعد از اینکه بچه نسبت به محیط شناخت پیدا کرد و عملا تا دو سالگی با مقاومت زیادی روبه رو می‌شوند ولی بچه نمی‌خواهد اتاق جدا داشته باشد.وی در ادامه با بیان اینکه والدین باید در اتاق خواب بچه باشند تصریح کرد: اگر والدین نمی‌توانند بچه را تنها بخوابانند رختخواب کودک را بین خودشان نگذارند حداقل کنار مادر باشد و گزینه دیگری که امکان جدایی اتاق کودک از والدین نیست این است والدین با کودکان خود در اتاق آنها باشند تا اینکه کودک عادت کند به اتاق خواب والدین چون از بین نبردن این عادت سخت‌تر است یعنی کودک احساس امنیت در اتاق خود را ندارد و بچه مدت طولانی با والدین می‌ماند و وابسته تر هم میشود و این احساس به او دست می‌دهد که همه مسائل را والدین باید مدیریت کند حتی نیازهایی که ممکن است شب به آن احتیاج داشته باشد به هر حال در مراحل بعدی زندگی خود وقتی می‌خواهد به جایی برود و دور از والدین باشد عملا برایش سخت می‌گذرد و در واقع به عنوان یک آدم وابسته در جامعه شناخته میشود و ممکن است ترس از تاریکی، ترس از تنهایی در آن شدیدتر شود و به آن عادت کرده که همیشه چشم باز می‌کند یکی را کنارش ببینید و احساس تنها بودن را بخشیده و فرصت این کار را به بچه ندادند.
میترا حکیم شوشتری با بیان کم شدن اعتماد به نفس کودکان در این مسأله اظهار داشت: اگر با تهدید و توبیخ و به زور بچه را در جای خودش بخوابانند باعث میشود که رابطه والدین با کودک خراب شود و احساس ترس و احساس بی‌اهمیتی به کودک دست دهد و این‌ها می‌تواند در دراز مدت ایجاد شود.
وی تأکید کرد: گاهی اوقات که بچه‌ها بعد از مدتی تنها می‌خوابند دوباره اصرار دارند کنار والدین خود بخوابند که باید به دنبال مشکلات اضطرابی درون کودک باشیم و دنبال اینکه یک محرک ترسناک در محیط وجود دارد که یکسری اطلاعات ترسناک به کودک می‌دهد و این عوامل باعث میشود که دور از والدین چیزهایی را تجربه کنند که در واقع درآن سهیم نیستند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران خاطر نشان کرد: والدین خیلی حساس به این هستند که اتفاق خاصی برای کودکشان می‌افتد، بعضی از این والدین جلوی بچه در مورد مسائل جنسی چیزی نشان نمی‌دهند ولی خیلی تأکید می‌کنند که باید در اتاقت باشی یا اجازه ورود به اتاق خودش را نمی‌دهند و با این کار خیلی کودک را کنجکاو می‌کنند و چون الان بچه‌ها بخشی از اطلاعات را متأسفانه ممکن است از طریق رسانه‌های مختلف مانند ماهواره اطلاعات جنسی کسب کنند به همین دلیل دنبال این طور روابط بین پدرومادر خود می‌گردند و این باعث میشود که حس ترس و ناامنی در کودک به وجود آید زیرا بچه‌ها حس‌های واقع‌تری برای مادر خود دارند و نسبت به مادر خود پرخاشگر می‌شوند.
