زنان، قربانیان متلک‌های خیابانی
تکه پرانی و متلک گویی موضوع تازه ای نیست و به کشور و جامعه خاصی هم اختصاص ندارد. در همه دنیا عمدتا زنان عابر در کوچه و خیابان با چنین صحنه هایی روبه رو هستند. هر از گاهی نیز در رسانه ها خبری با این عنوان می خوانید که به خاطر یک متلک، نزاع سختی بین دو یا چند نفر درگرفت یا خونی بر زمین ریخته شد.
متلک، تعاریف یا کاربردهای متعددی دارد. برخی مواقع شامل مطایبه ای ساده است که بین دوستان رد و بدل می شود و خنده ای بر لب می آورد. در چنین مواقعی، فردی که حاضر جواب است سعی می کند در مقابل شوخی و طعنه دیگران کم نیاورد و متلک های آبداری نثار آنان کند.
دسته دیگری از تکه پرانی ها عمدتا در فضای سیاسی و ملتهب جامعه بروز و ظهور پیدا می کند و از آنها به عنوان متلک های سیاسی یاد می شود. در رقابت های حزبی و انتخاباتی و یارگیری های سیاسی و طنزها و فکاهی های اجتماعی، این نوع شوخی های کنایه آمیز کاربرد بیشتری پیدا می کند. کنایه هایی که دارای طعم سیاست است در فضاهای جناحی خریدارانی دارد.
تکه پران خودکم بین
نوع دیگری از متلک ها که خشن و آزاردهنده و مبتنی بر خشونت کلامی علیه طرف مقابل است. تکه پرانانی که به این شیوه متلک گویی گرایش دارند، عمدتا هنگام دیدن جنس مخالف با به کاربردن واژه هایی خارج از چارچوب شرعی، عرفی و منطقی و با ادبیاتی آزاردهنده، گوشه و کنایه هایی در مورد شکل و ظاهر، کوتاهی یا بلندی قد، چاقی یا لاغری، نوع صحبت کردن و راه رفتن مطرح می کنند. گاهی این نوع حرف زدن، ناشی از اختلالات رفتاری و روانی است و گوینده آن، اعتماد به نفس کافی ندارد و دچار خودکم بینی شده است. برخی آدم های متلک گو چون از توانمندی لازم برای کسب احترام دیگران برخوردار نیستند، می کوشند از این طریق توجه دیگران را به خود جلب کنند.
متلک گویی یک ناهنجاری اجتماعی است که مرتکب آن بدون توجه به ضوابط موجود جامعه، انواع و اقسام خشونت و آزار کلامی خود را نسبت به فرد دیگر بروز می دهد. البته نوع واکنش کسانی که در معرض این گونه تکه پرانی ها هستند، متفاوت است.
برخی آمارها حاکی است، بیشتر از نصف بانوانی که مجبور به تحمل چنین تعرض هایی می شوند، در مقابل آن سکوت و سعی می کنند با بی اعتنایی از کنار گوینده بگذرند. برخی دیگر، اما به تصور این که پیش گوینده متلک کم نیاورند، پاسخ های تلخ و ترشی نثار او می کنند. گاهی هم کار این هماوردی های کلامی دو نفره به جاهای باریک کشیده می شود و کار چنان بالا می گیرد که در معابر عمومی مردم شاهد زشت ترین الفاظی خواهند شد که بین دو نفر بدون توجه و رعایت حریم اجتماعی در حال رد و بدل شدن است.
ما در زندگی روزمره بارها با چنین صحنه ای روبه رو شده ایم. مردان جوانی را در خیابان می بینیم که بی پروا، تعرض کلامی نثار زنان عابر می کنند و حتی چنین رفتاری را عادی می پندارند، بدون توجه به این که مزاحمت های گفتاری از نظر قانونی جرم تلقی می شود.
چنین رفتاری برای برخی به صورت یک رویه و عادت درآمده است. کسانی که به آزارهای گفتاری در کوچه و خیابان خو گرفته اند، مسخره کردن آدم ها را نوعی وقت گذرانی و حتی آزار دیگران را نوعی تفریح می دانند.
توجه به این نکته اهمیت دارد که تعاملات اجتماعی به واسطه ارتباطات کلامی و غیرکلامی برقرار می شود که هر دو ممکن است باعث آزار و اذیت افراد باشد. این نحوه برقراری ارتباط مهم است و نباید باعث هتک حرمت یا بی احترامی افراد و آزار آنها شود. اگر این رفتار به ایذا و آزار افراد بینجامد، در صورت پیگیری حقوقی، عواقب و تبعات قضایی خواهد داشت.
متلک پرانی باعث ناراحتی و ایجاد سوءتفاهم در سطح جامعه می شود. برخی ممکن است این شیوه گفتاری را نوعی توانمندی کلامی بدانند که البته اشتباه است. از منظر روان شناسی این نوع رفتار در قالب اختلالات شخصیتی قرار می گیرد. کسانی که چنین رویه ای را در پیش گرفته اند، ناهنجاری هایی در رفتار دارند و با استمرار چنین حرکاتی، به خود و دیگران آسیب و صدمه می زنند.
متلک، تعاریف یا کاربردهای متعددی دارد. برخی مواقع شامل مطایبه ای ساده است که بین دوستان رد و بدل می شود و خنده ای بر لب می آورد. در چنین مواقعی، فردی که حاضر جواب است سعی می کند در مقابل شوخی و طعنه دیگران کم نیاورد و متلک های آبداری نثار آنان کند.
دسته دیگری از تکه پرانی ها عمدتا در فضای سیاسی و ملتهب جامعه بروز و ظهور پیدا می کند و از آنها به عنوان متلک های سیاسی یاد می شود. در رقابت های حزبی و انتخاباتی و یارگیری های سیاسی و طنزها و فکاهی های اجتماعی، این نوع شوخی های کنایه آمیز کاربرد بیشتری پیدا می کند. کنایه هایی که دارای طعم سیاست است در فضاهای جناحی خریدارانی دارد.
تکه پران خودکم بین
نوع دیگری از متلک ها که خشن و آزاردهنده و مبتنی بر خشونت کلامی علیه طرف مقابل است. تکه پرانانی که به این شیوه متلک گویی گرایش دارند، عمدتا هنگام دیدن جنس مخالف با به کاربردن واژه هایی خارج از چارچوب شرعی، عرفی و منطقی و با ادبیاتی آزاردهنده، گوشه و کنایه هایی در مورد شکل و ظاهر، کوتاهی یا بلندی قد، چاقی یا لاغری، نوع صحبت کردن و راه رفتن مطرح می کنند. گاهی این نوع حرف زدن، ناشی از اختلالات رفتاری و روانی است و گوینده آن، اعتماد به نفس کافی ندارد و دچار خودکم بینی شده است. برخی آدم های متلک گو چون از توانمندی لازم برای کسب احترام دیگران برخوردار نیستند، می کوشند از این طریق توجه دیگران را به خود جلب کنند.
متلک گویی یک ناهنجاری اجتماعی است که مرتکب آن بدون توجه به ضوابط موجود جامعه، انواع و اقسام خشونت و آزار کلامی خود را نسبت به فرد دیگر بروز می دهد. البته نوع واکنش کسانی که در معرض این گونه تکه پرانی ها هستند، متفاوت است.
برخی آمارها حاکی است، بیشتر از نصف بانوانی که مجبور به تحمل چنین تعرض هایی می شوند، در مقابل آن سکوت و سعی می کنند با بی اعتنایی از کنار گوینده بگذرند. برخی دیگر، اما به تصور این که پیش گوینده متلک کم نیاورند، پاسخ های تلخ و ترشی نثار او می کنند. گاهی هم کار این هماوردی های کلامی دو نفره به جاهای باریک کشیده می شود و کار چنان بالا می گیرد که در معابر عمومی مردم شاهد زشت ترین الفاظی خواهند شد که بین دو نفر بدون توجه و رعایت حریم اجتماعی در حال رد و بدل شدن است.
ما در زندگی روزمره بارها با چنین صحنه ای روبه رو شده ایم. مردان جوانی را در خیابان می بینیم که بی پروا، تعرض کلامی نثار زنان عابر می کنند و حتی چنین رفتاری را عادی می پندارند، بدون توجه به این که مزاحمت های گفتاری از نظر قانونی جرم تلقی می شود.
چنین رفتاری برای برخی به صورت یک رویه و عادت درآمده است. کسانی که به آزارهای گفتاری در کوچه و خیابان خو گرفته اند، مسخره کردن آدم ها را نوعی وقت گذرانی و حتی آزار دیگران را نوعی تفریح می دانند.
توجه به این نکته اهمیت دارد که تعاملات اجتماعی به واسطه ارتباطات کلامی و غیرکلامی برقرار می شود که هر دو ممکن است باعث آزار و اذیت افراد باشد. این نحوه برقراری ارتباط مهم است و نباید باعث هتک حرمت یا بی احترامی افراد و آزار آنها شود. اگر این رفتار به ایذا و آزار افراد بینجامد، در صورت پیگیری حقوقی، عواقب و تبعات قضایی خواهد داشت.
متلک پرانی باعث ناراحتی و ایجاد سوءتفاهم در سطح جامعه می شود. برخی ممکن است این شیوه گفتاری را نوعی توانمندی کلامی بدانند که البته اشتباه است. از منظر روان شناسی این نوع رفتار در قالب اختلالات شخصیتی قرار می گیرد. کسانی که چنین رویه ای را در پیش گرفته اند، ناهنجاری هایی در رفتار دارند و با استمرار چنین حرکاتی، به خود و دیگران آسیب و صدمه می زنند.
مرجع : سايت خبری جام جم آنلاین
